XI Niedziela zwykła  Uroczystość Trójcy Przenajświętszej ks. Zenon Hanas Wj 34,4b–6.8–9; 2 Kor 13,11–13; J 3,16–18 W skrócie: Ogłoszenia korepetytorów, zawierające obietnicę nauczenia matematyki czy historii sztuki w ciągu kilku godzin, byłyby absurdalne i śmieszne. Doskonale wiemy, że poznawanie rozległych dziedzin wiedzy wymaga wysiłku i czasu. Nie da się w jednej homilii wyjaśnić tajemnicy Boga, Trójcy Świętej. W bibliotekach całego świata znajdziemy długie półki z książkami teologicznymi na ten temat. Kaznodzieja może jednak zachęcić do poszukiwania i wskazać pewne drogi, tak aby nasze poszukiwanie było owocne. Tajemnica Boga Nauka wymaga czasu „W ciągu trzech dni przygotuję do egzaminów z matematyki na wyższe studia”. Co by nam przyszło do głowy, gdybyśmy (…)

XI Niedziela zwykła Uroczystość Trójcy Przenajświętszej ks. Janusz Stańczuk  J 3,16–18 W skrócie: Istnieją na świecie przedmioty, które muszą składać się z trzech części, inaczej bowiem nie będą działać lub tracą swoją najbardziej charakterystyczną cechę. Każda z Osób Boskich jest doskonała sama w sobie, ale by człowiek mógł być zbawiony, potrzebne jest działanie całej Trójcy. My, chrześc?anie, wierzymy w jednego Boga. Ale żeby choć trochę Go zrozumieć, poznawaliśmy Go w kolejnych postaciach. Potrzebne trzy… Zaczn?my nasze spotkanie od pewnej zagadki. Są na świecie rzeczy czy przedmioty, które muszą składać się z trzech części, inaczej bowiem nie będą działać. Wiem, że zagadka jest trudna, ale pomyślcie o tym w ten sposób: co to jest? (Lin?ka). A gdybym chciał zbudować ekierkę, ile potrzebuję lin?ek? (Trzy). A teraz drugi przykład – co to jest? (Liść). A gdybym chciał zbudować liść koniczyny, ile potrzeba takich listków jak ten? (Trzy). Takiego porównania używał kiedyś św. Patryk, (…)

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego ks. Dariusz Kwiatkowski  Dz 2,1–11; 1 Kor 12,3b–7.12.13; J 20,19–23 W skrócie: Wydaje się, że większość wiernych ma niewielką wiedzę na temat Ducha Świętego.Uroczystość Zesłania Ducha Świętego daje nam okazję, aby lepiej poznać Ducha Świętego i odkryć Jego obecność w naszych sercach. Duch Święty jest przede wszystkim duchową obecnością Jezusa Zmartwychwstałego w Kościele, obecnością w inny sposób przedłużającą Jego obecność historyczną.Bez Ducha Świętego Bóg jest daleki, Chrystus jest przeszłością, Ewangelia martwą literą, Kościół zwykłą organizacją. Bóg nieznany Nasza niewiedza o charakterze Ducha Świętego Gdybyśmy w dniu dzisiejszym, tu w kościele, przeprowadzili pisemną (…)

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego ks. Jan Augustynowicz Dz 2,1–11; 1 Kor 12,3b–7.12.13; J 20,19–23 W skrócie: Ks. Jan Twardowski zauważa, że z Duchem Świętym spotykamy się codziennie, chociaż nie umiemy przedstawić Jego wizerunku. Każde powołanie i każde nawrócenie jest Jego dziełem. Wielu ludzi ma szczególne dary otrzymane od Jezusa Chrystusa poprzez działanie Ducha Świętego, które nazywamy charyzmatami. Spośród licznych charyzmatów najważniejszy jest charyzmat miłości. Otrzymuje go już na chrzcie św. każdy chrześc?anin. Ten dar wymaga szczególnej pielęgnacji każdego dnia. Wielka różnorodność charyzmatów odpowiada różnorodności i wielości posług i urzędów w Kościele Chrystusowym. Charyzmaty dla dobra wspólnoty Dary Ducha Świętego

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego ks. Janusz Stańczuk  J 20,19–23 W skrócie: Mówiąc o Duchu Świętym, nie zastanawiamy się nad tym, jak wygląda, ale nad tym, co robi na świecie.Obecność Ducha Świętego jest w Biblii zaznaczana m.in. poprzez ogień – symbol światła i ciepła.Właśnie te wartości – rozumiane w sensie duchowym – wnosi w ludzkie życie trzecia Osoba Boża.Bez Ducha Świętego jest bardzo trudno o największe, najpiękniejsze uczucia. Bywa, że niektórzy ludzie boją się trochę Ducha Świętego i wcale o Niego nie proszą. Światło i ciepło Jak wygląda Duch Święty? Jak wygląda Duch Święty? Czy ktoś coś wie na ten temat? (Wypowiedzi dzieci – gołębica, ogień itp.). Ale to nie jest tak, (…)

VII Niedziela Wielkanocna Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego ks. Sylwester Matusiak Dz 1,1–11; Ef 1,17–23; Mt 28,16–20 W skrócie: Wniebowstąpienie Jezusa zamyka czas Jego obecności w ludzkim ciele na ziemi. Wstąpienie do nieba opisane na kartach Biblii jest nie tyle odejściem z „tego świata”, co powrotem do Ojca i wywyższeniem Syna po prawicy Boga. Zbawcze zadanie Mistrza mają kontynuować Jego uczniowie, których Jezus posyła na cały świat, jako swoich świadków. Wniebowstąpienie Jezusa utwierdza misję chrześc?an w świecie. Ukazuje ostateczny sens ludzkiej pracy, ludzkich wysiłków, ludzkiego zaangażowania. Obecność i zaangażowanie chrześc?an w sprawy tego świata powinny karmić się obrazem Wniebowstąpienia: z jednej strony stąpać mocno po ziemi, a z drugiej strony wpatrywać się w perspektywę nieba. Wniebowstąpienie, jako ostateczne i uroczyste wywyższenie Jezusa z Nazaretu, jest również zapowiedzią wyniesienia do chwały człowieka. Eucharystia, w której realizuje się obietnica Jezusa, że „będzie z nami do skończenia świata”, jest również (…)

VII Niedziela Wielkanocna Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego ks. Tomasz Opaliński Dz 1,1–11; Ps 47; Ef 1,17–23; Mt 28,16–20 W skrócie: Wiele jest historii ukazujących ludzką tęsknotę za niebem, pragnienie czegoś więcej, chęć osiągnięcia czegoś nieosiągalnego. Wskazuje na to już starożytny mit o Dedalu i Ikarze. Człowiek nosi w sercu niezaspokojone pragnienie czegoś więcej, jest „otwarty ku górze”, tęskni za niebem. Apostołowie tęsknili za czymś bardzo określonym: za obecnością Jezusa, z którym spędzili tyle czasu, chodząc po Ziemi Świętej. Jednocześnie dotknęli czegoś, czego nie znali i nie spodziewali się: odejścia Jezusa do nieba. Dlatego z tęsknotą patrzyli w niebo. Naszym chrześc?ańskim powołaniem jest dostanie się do nieba. Drogę wskazuje nam Jezus. Nie możemy jednak poprzestać na tęsknym patrzeniu w niebo. Do nieba dostaniemy się, spełniając swoje powołanie – będąc świadkami Jezusa, który wstąpił do nieba. Mamy to czynić nie własną mocą, ale – podobnie jak apostołowie – mocą Ducha (…)

VII Niedziela Wielkanocna Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego ks. Janusz Stańczuk Mt 28,16–20 W skrócie: Góra Oliwna była świadkiem różnych wydarzeń z życia Jezusa i apostołów. Do dziś na stoki Góry Oliwnej przybywają pielgrzymi, by szukać miejsc, szukać śladów życia Jezusa. Każdy człowiek, już przez sam fakt życia na ziemi, zostawia po sobie ślady. Od nas (w dużej mierze) zależy, czy są to ślady pozytywne, czy negatywne. Najważniejszy „ślad” Pana Jezusa na ziemi to jest Kościół, to są Jego uczniowie. W trakcie homilii potrzebne będą ilustracje przedstawiające różne ślady zostawiane w świecie. W pierwszej części mogą to być np. ślady stóp, tropy różnych zwierząt, opon samochodowych. W drugiej części mogą to być ślady zostawione przez wandali (pomazane ściany budynków, połamane drzewa, smutne twarze skrzywdzonych dzieci). Można także przygotować ślady pozytywne (rozsypany chleb dla głodnych ptaków, (…)