Piątek XIX Tygodnia zwykłego Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ks. Dariusz Kwiatkowski  Ap 11,19a; 12,1.3–6a.10ab; 1 Kor 15,20–26; Łk 1,39–56 W skrócie: Dogmat o Wniebowzięciu Maryi został ogłoszony przez Piusa XII w listopadzie 1950 r. Jego istota wyraża się w krótkim zdaniu: Na końcu swojego ziemskiego życia, Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, została wzięta wraz z duszą i ciałem do chwały niebieskiej. W Maryi, jako pierwszej, w doskonały sposób zrealizowały się wszystkie obietnice Jezusa. Ona już cieszy się pełnią zbawienia. Jezus nie pozwolił, aby ciało Maryi doznało zniszczenia i rozkładu. Maryja zaraz po śmierci została wyniesiona wraz z duszą i ciałem do chwały nieba. Powołani do nieba

Piątek XIX Tygodnia zwykłego Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ks. Zenon Hanas  Łk 1,39–56 W skrócie: W jednej z opowieści ze średniowiecznej „Złotej Legendy” jest przedstawiona scena ostatnich ziemskich dni Maryi, Matki Jezusa. Apostołowie pochowali Maryję. Kiedy jednak po trzech dniach ponownie udali się do grobu, okazało się, że nie było w nim Jej ciała. W jego miejscu leżały lilie i róże. Uczniowie Chrystusa od samego początku uznawali, że Maryja jest w jedyny i niepowtarzalny sposób złączona z Jezusem, Jej Synem. Wniebowzięcie Maryi Wniebowzięcie w tradycji chrześc?ańskiej W średniowieczu chrześc?anie rozczytywali się w opowieściach zebranych w „Legenda (…)

Piątek XIX Tygodnia zwykłego Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ks. Janusz Stańczuk  Łk 1,39–56 W skrócie: Całe ludzkie życie związane jest z nauką. Najważniejszym „przedmiotem” jest nasze człowieczeństwo, nasza wiara, a najtrudniejszym egzaminem – dzień śmierci. Człowiek ma do wykonania wiele życiowych zadań i obowiązków. Najważniejszym z nich jest osiągnięcie zbawienia.  Jedni ludzie cały czas starają się rozw?ać wiarę, ćwiczyć dobre uczynki, poszukiwać lepszego świata, a inni… Dzisiejsze święto jest podziękowaniem dla Matki Bożej. Ona jest dla Kościoła (…)

XIX Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Mt 14,22–33 W skrócie: Dobrze wiemy, że Pan Bóg jest zawsze blisko i dlatego często prosimy Go o pomoc w różnych sprawach. Cudowne rozmnożenie chleba i nakarmienie wielkiego tłumu ludzi wywołało euforię uczniów i ludzi, którzy najedli się do syta. Jezus na oczach wszystkich rozwiązał problem, który, patrząc po ludzku, był nie do rozwiązania. Można sobie wyobrazić przerażenie apostołów, kiedy nagle wśród fal zobaczyli postać kroczącą po wzburzonym jeziorze. Piotr przestraszył się fal oraz wiatru i zaczął tonąć. Stąd jego wołanie do Jezusa: Panie, ratuj. W krótkim czasie apostołowie przebyli długą drogę od euforii wywołanej cudem rozmnożenia chleba do lęku wywołanego brakiem wiary. W tym doświadczeniu odkryli swoją słabość i bezradność. Zobaczyli, że bez Jezusa nic nie mogą uczynić. Łódź miotana (…)

XIX Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Mt 14,22–33 W skrócie: Wiara budowana na skale. „Skała" – to nade wszystko Chrystus sam. Cud chodzenia po jeziorze – zaproszenie do wiary. Każdy cud opisany w Ewangelii jest zapowiedzią najważniejszego – zmartwychwstania. Nikt nie zostaje świętym z powodu chronicznego braku okazji do grzechu. Modlitwa Brandstaettera o wiarę żywą: O, daj nam, Panie, natchnienie do wiary. Natchnienie do wiary Budowanie na skale Często słyszymy o wypadkach drogowych i jako główną przyczynę zdarzenia policjanci podają formułkę: „niedopasowanie prędkości do panujących warunków”. Każde ludzkie działanie musi uwzględniać zmienne okoliczności. W znanej przypowieści o budowaniu domu na skale lub na piasku Pan Jezus uczy nas, że wytrzymałość konstrukcji jest związana z tym, czego nie widać. Dzisiaj, w dobie (…)

XIX Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mt 14,22–33 W skrócie: Chodzenie po wodzie można potraktować jako symbol całego ludzkiego życia, które często przypomina wodną głębinę: bywa piękne, ale i groźne, niebezpieczne. W którym momencie Piotr zaczął tonąć? Co się stało, że zaczął tonąć? Nie jest łatwo wpatrzyć się w Pana Jezusa tak, aby nic nas nie odciągało, nie straszyło, nie zwodziło. W codziennym życiu kierujemy się rozumem przy podejmowaniu różnych decyzji. Bywają jednak decyzje, które można podjąć w oparciu o naszą wiarę. Czy wierzymy, że Jezus wyciągnie nas z każdej głębiny, w którą wpadamy z powodu naszej niewiary? Wiara i rozum Tonący Piotr Wiele (…)

XVIII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas  Iz 55,1–3a; Rz 8,35.37–39; Mt 14,13–21 W skrócie: W środku wakacji czytania bibl?ne brzmią jak fanfary na pobudkę: Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę – na to, co nie nasyci? Słowa te świadczą, że Pan Bóg jest uważnym obserwatorem ludzkiego życia. Jesteśmy bowiem rozrzutni i kupujemy produkty, które nie są w stanie nas nasycić.  Bóg zaprasza: Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy. Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko. Eucharystia zaspokaja najgłębszy głód człowieka Pytanie o marnotrawstwo

XVIII Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak  Iz 55,1–3a; Rz 8,35.37–39; Mt 14,13–21 W skrócie: Zatroskanie o człowieka jest widoczne w opowiadaniu o cudownym rozmnożeniu chleba. Rzesze ludzi trwają przy Jezusie cały dzień. Gdy zapadł zmierzch, apostołowie zatroskani o zgłodniałych proszą Jezusa, by odprawił tłum. Odpowiedź Jezusa ich zaskakuje. Wy dajcie im jeść! Bezradni apostołowie nie wiedzą, co czynić. Wtedy Jezus wziął chleb, spojrzał w niebo, połamał i dawał uczniom, by podawali ludowi. Chleb powszedni Nakarmienie tłumów Codziennie modlimy się słowami Jezusa: Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. Dziś w Ewangelii widzimy zatroskanie Jezusa o ludzi, którzy Go słuchają. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych – pisze Mateusz. Sytuacja przerosła (…)