I Niedziela Wielkiego Postu ks. Tadeusz Polak Rdz 9,8–15; 1 P 3,18–22; Mk 1,12–15 W skrócie: Wielki Post – czas opowiedzieć się po stronie Boga. Kusiciel i jego pokrętna motywacja relig?na. Św. Jan Paweł II wielokrotnie przypominał, że żadna religia nie może być usprawiedliwieniem dla zła, terroru i wojny. Prawdziwa i jedyna święta wojna toczy się w duszy ludzkiej, gdzie nieustannie walczymy o zwycięstwo prawdy, dobra i miłości. Gdy kuszona Ewa (a w zasadzie już skuszona) spojrzała na zakazany owoc tak, jak chciał kusiciel, została zaślepiona jego wizją szczęścia i dobra: Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy (Rdz 3,6). W tym jednym doświadczeniu kryje się: dobro, rozkosz i wiedza. Ale pojęcia te zostały oderwane od źródła prawdy jakim jest Bóg. Czas wybrać Boga Pierwsza niedziela Wielkiego Postu (zwana niedzielą (…)

VI Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 1,40–45 W skrócie: Przy okazji uzdrowień opisanych w Ewangeliach padają ważne słowa i stwierdzenia, na które warto zwrócić uwagę. Chory człowiek i Pan Jezus nie używają słowa: „uleczenie”, lecz mówią o oczyszczeniu. Co ma na myśli Jezus, mówiąc do trędowatego: Bądź oczyszczony? Ludzka dusza również może chorować, może się brudzić. Brud duszy nie jest widoczny na pierwszy rzut oka, jak brud czy choroby ciała. Słowo Boże i sakramenty są drogą do oczyszczania serca i duszy. W trakcie homilii potrzebne będą: stara, porwana kurtka, farba plakatowa lub akwarelowa, miska z wodą i mydłem oraz ręcznik, kartki z cytatami biblijnymi. Oczyszczenie Jak wygląda trąd? Proszę (…)

VI Niedziela zwykła ks. Jan Augustynowicz Kpł 13,1–2.45–46; Ps 32; 1 Kor 10,31–11,1; Mk 1,40–45 W skrócie: Historia trędowatego króla opisana przez Zofię Kossak-Szczucką uczy nas, że wiara i zaufanie do Jezusa są konieczne dla naszego zbawienia, które jest celem chrześcijańskiej wiary. W Ewangelii słyszymy zalecenie Zbawiciela, aby człowiek uzdrowiony z trądu postarał się u kapłanów o świadectwo zdrowia i stosownie do przepisów przedstawionych w Księdze Kapłańskiej złożył w świątyni dziękczynną ofiarę za powrót do zdrowia. W ten sposób autorytatywnie, urzędowo potwierdzony jest fakt uzdrowienia. Trędowaty podchodzi do Jezusa z Nazaretu z pokorą, która w Starym Testamencie była właściwym sposobem zbliżania się do Pana Boga w modlitwie, chociaż sam fakt, że podszedł do Chrystusa Pana wskazuje na jego wiarę i – jeśli tak można powiedzieć – na sporą (…)

VI Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Kpł 13,1–2.45–46; Ps 32; 1 Kor 10,31–11,1; Mk 1,40–45 W skrócie: Nie wiemy, jak miał na imię trędowaty, który przyszedł do Jezusa. Wiemy natomiast, że w ówczesnych czasach trąd był straszliwą chorobą: Nie tylko zadawał cielesny ból, ale skazywał na samotność i izolację. Dziś trąd można zwalczyć stosunkowo łatwo. W 1873 r. norweski naukowiec, Gerhard Armauer Hansen, odkrył bakterię, która wywołuje tę chorobę. Trąd stracił swoje jadowite żądło. Przy zachowaniu środków higieny i używaniu lekarstw, w przypadku sprawnej diagnozy można chorobę opanować w szybkim czasie. W czasach Jezusa niemal każde dziecko widziało zniekształcone twarze wygnańców, którzy żyli na obrzeżach miast. I każde dziecko wiedziało, że trzeba się trzymać od nich z daleka.  Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę i dotknął chorego na trąd. Był to odważny gest, gest solidarności i miłości do drugiego człowieka.

V Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Hi 7,1–4.6–7; Ps 147A; 1 Kor 9,16–19.22–23; Mk 1,29–39 W skrócie: Choroby i cierpienia są nieodłącznym elementem życia człowieka. W czasach Jezusa powszechne było przekonanie, że choroba i cierpienie są konsekwencją popełnionych grzechów. Taki sposób myślenia widać u przyjaciół Hioba. Również w Nowym Testamencie spotykamy się z takim rozumowaniem, kiedy uczniowie pytają Jezusa: Rabbi, kto zgrzeszył, że się urodził niewidomym: on czy jego rodzice? Życie, słowa i czyny Jezusa Chrystusa, a przede wszystkim Jego krzyż i zmartwychwstanie rzucają nowe światło na chorobę i cierpienie. Ewangelia opisuje początek działalności Jezusa. Ludzie poznają Jezusa jako tego, który uzdrawia i wyzwala z opętania przez demony. Również dziś Jezus chce pochylać się nad ludźmi chorymi i cierpiącymi, i pragnie ich zbawiać. Przychodzi do nich w sposób szczególny w sakramencie Eucharystii i namaszczenia chorych.

V Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Hi 7,1–4.6–7; Ps 147A; 1 Kor 9,16–19.22–23; Mk 1,29–39 W skrócie: Wielu ludzi – również młodych – spotyka się dziś z cierpieniem, zarówno fizycznym, jak i psychicznym. Przemoc w rodzinie, w szkole, czasem choroba, brak perspektyw – odbierają młodym nadzieję. Rośnie generacja „emo kids” – subkultury ludzi młodych, mających poczucie beznadziejności, myślących o śmierci jak o wyzwoleniu. Może to wyrażać piosenka Anity Lipnickiej i Johna Portera „Sweet Jesus”. Samo doświadczenie cierpienia i ludzkiej bezradności wobec niego nie jest nowe, znajdujemy je także choćby w Księdze Hioba, z której fragment rozważamy dziś w liturgii. Jezus ukazany jest dziś w Ewangelii jako Ten, który uzdrawia: teściową Piotra i wszystkich, których do Niego przynoszono. Takiego właśnie Jezusa głosi św. Paweł (II czytanie). To jest Ewangelia – Dobra Nowina. Współczesne doświadczenie uzdrawiania przez Jezusa obecnego w Eucharystii: Jezus żyje i uzdrawia także dziś, (…)

V Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 1,29–39 W skrócie: Dziś w Ewangelii słuchamy krótkiego opisu jednego dnia z życia Pana Jezusa. Najwięcej czasu zajmowała Jezusowi praca dla ludzi, nauczanie, uzdrawianie, rozmowy i modlitwa. W czasie jednej doby, czyli dwudziestu czterech godzin, nam również musi wystarczyć czasu na wszystkie zajęcia, łącznie z modlitwą. Musimy pamiętać o modlitwie w różnych porach dnia, przy różnych okazjach. Bardzo często nie wystarcza czasu na modlitwę, ponieważ pochłonęły go rozrywki, telewizja, komputer itp. W trakcie homilii potrzebne będą 24 kartki papieru, odpowiadające symbolicznie dwudziestu czterem godzinom dnia. Na każdej można narysować symbol, np. osiem kartek może być z księżycem (symbol nocy, snu), osiem z tekstem bądź jakimiś narzędziami (symbol pracy), na pozostałych zaś powinny znaleźć (…)

Poniedziałek IV Tygodnia zwykłego Święto Ofiarowania Pańskiego ks. Tadeusz Polak Ml 3,1–4; Łk 2,22–40 W skrócie: Dla Symeona noc Bożego Narodzenia i noc Zmartwychwstania spotykają się ze sobą w momencie ofiarowania Jezusa. Łaska starości. Matka Boża Gromniczna – dająca Światłość światu. Światło gromnicy jest znakiem Bożej mocy na mroczne dni życia i godzinę śmierci. Starzec Symeon i spełnione nadzieje