W naszym życiu pojawiają się różne lęki. Są one często spowodowane przez innych ludzi lub naszą wyobraźnię. Chrystus wskazuje na Szatana, jako na jedyne słuszne źródło leku. Człowiek powinien w jego istnienie wierzyć. Prawdziwe i całkowite przyjęcie Chrystusa jako przyjaciela staje się prawdziwą obroną przed zatraceniem w piekle.

Jezus krytykuje uczonych w Prawie głównie za to, że skrzywdzili ludzką wiedzą. Zamiast wyjaśniać znaczenie Pisma, aby ludzie mogli na tym skorzystać, uczynili Pismo jeszcze trudniejszym do zrozumienia. I my również zastanówmy się nad naszą wiedzą. Najlepsza wiedza to ta, która przybliża do prawdy. Wiedza jest niezwykłym darem i skarbem, o który warto zabiegać – jednak źle wykorzystana może przysporzyć wielu problemów. Cóż z tego, że już starożytni potrafili przewidzieć zaćmienia słońca lub księżyca, jeśli zamiast tłumaczyć ludziom to zjawisko jako naturalne, wykorzystywali swą wiedzę, by straszyć i wywierać wpływ.

Św. Łukasz był towarzyszem i współpracownikiem św. Pawła Apostoła, uczestnikiem jego wypraw misyjnych, lekarzem, autorem trzeciej Ewangelii i Dziejów Apostolskich. Nie należał do grona dwunastu apostołów, ale jest wiarygodnym świadkiem Jezusa Chrystusa. Św. Łukasz jest piewcą dobroci Jezusa. Podkreślał też rolę kobiet, które pomagają Jezusowi w głoszeniu Dobrej Nowiny, troszcząc się o Jego doczesne potrzeby. Najświętsza Maryja Panna stanowi dla wierzących niedościgły przykład życia bezgranicznie oddanego Bogu. Jako medyk z zawodu, św. Łukasz jest patronem lekarzy i wszystkich pracowników służby zdrowia.

Cel zaproszenia Jezusa do siebie. Praktyki życiowe, które utwierdzają w faryzeizmie. Lęk przed własnym grzechem rodzi obłudę. Konieczność uwierzenia, że Jezus przebaczy mi grzechy. Troska o rozwój sumienia.

Eucharystia szczytem i źródłem życia Kościoła. Znaki obecności niewidzialnego Boga. Żądanie znaku a prośba o cud. Jezus jest obrazem Boga niewidzialnego.

Słuchanie słowa Bożego jest oczekiwaniem na Boga. Wprowadza nas w odczucie życia w Bogu. Przez słuchanie słowa Bożego stajemy się ludźmi szczęśliwymi. Nawet trudności postrzegamy w perspektywie wiary: jako szansę rozwoju. Trwać w szczęściu, którym jest Bóg, to nosić je w sobie słowo Boże. Doświadczenie Boga w Jego słowie wpływa na to, jak chcemy żyć.

13 października to dzień, kiedy w Fatimie zakończyły się objawienia Matki Bożej. W setną rocznicę objawień Matki Bożej poświęćmy kilka chwil na rozważenie orędzia fatimskiego. „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mt 1,15); są to pierwsze słowa, jakie Jezus skierował do ludzkości. Orędzie z Fatimy jest w swej istocie wezwaniem do nawrócenia i pokuty, tak jak Ewangelia. 8 października 2000 roku papież Jan Paweł II zawierzył świat Niepokalanemu Sercu Maryi.

Bunt i pytania w obliczu niesprawiedliwości. Bóg pozostawia w sercu mądrego człowieka odpowiedź na najtrudniejsze pytania. Nadejdzie czas rozliczenia człowieka przed Bogiem. Dzień Bożej sprawiedliwości.