Denar w perspektywie królestwa niebieskiego to zapłata za całe życie. Pan chce, by każdy otrzymał denar zbawienia. Umowa jest prosta i rzeczowa: jesteś w winnicy, pracujesz i otrzymujesz dobrą zapłatę. Bezczynność tych, co stoją na rynku, nie ma nic wspólnego z lenistwem. To trud czekania w słońcu i spiekocie i w niepewności. Ta bezczynność, choć naznaczona bezradnością i bezsilnością, jest pełna nadziei i cierpliwości. Pracujmy wedle możliwości: pracowitość i ewangeliczna bezczynność cechują dojrzałego człowieka.

Bohaterem dzisiejszego dnia jest papież św. Pius X. Przez Kościół papież uznawany jest za człowieka Eucharystii. Przysłużył się temu tytułowi, nauczając o częstej Komunii św. i dopuszczając do niej dzieci. Każdy z nas jest powołany przez Pana do komunii z Nim, dokonuje się to na drodze przyjmowania Eucharystii i na drodze posłuszeństwa Kościołowi.

Pytanie o sens życia. "Co dobrego mam czynić?" (Mt 19,16). Od przykazań do powierzenia się Jezusowi. Abraham – wzór żywej wiary, która jest słuchaniem Boga. Łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna.

Są różne rodzaje odpowiedzialności. Jeden z podziałów mówi o odpowiedzialności zbiorowej i indywidualnej. Indywidualna dotyczy pojedynczego człowieka, zbiorowa zaś obejmuje działania grupy lub społeczeństwa. W Izraelu przez wiele wieków panował jeszcze inny rodzaj odpowiedzialności: odpowiedzialność pokoleniowa, która polegała na tym, że potomstwo ponosiło konsekwencję za czyny swoich rodziców. Bóg przez proroka Ezechiela uczy Izraelitów o odpowiedzialności indywidualnej – niejako znosi odpowiedzialność pokoleniową. Nasze decyzje wpływają na rzeczywistość, mówią też o hierarchii wartości, jaką każdy z nas ma. Nowe serce i nowego ducha stwarza w nas sam Bóg, ale my nie możemy być bierni. Łaska Boża potrzebuje naszego zaangażowania, choćby otwarcia serca na łaskę Bożą.

Prorok Ezechiel nawołuje swój lud do wierności. Można by powiedzieć, że ulubioną konstrukcją gramatyczną proroków był tryb warunkowy: „Jeśli będziesz wierny, przebaczę Ci wszystkie twoje błędy”. Przymierze zawarte przez Boga posiada w oczach proroków wyjątkową cechę. Bóg nigdy nie zerwie go jako pierwszy. Nawet jeśli człowiek zrywa przymierze, Bóg deklaruje gotowość, by je odnowić. W czasach szybkich zmian również relacje międzyludzkie są krótkoterminowe. Bóg jest gwarantem wiecznej miłości. Módlmy się, by prawda o Jego miłości przekształcała nasze relacje z bliskimi.

Piotr stawia Jezusowi pytanie, ile razy należy przebaczyć bliźniemu. Słyszy w odpowiedzi, że siedemdziesiąt siedem razy, czyli należy przebaczać bez końca. Sługa, któremu pan okazał wielkoduszność, okazał się małostkowym, niedobrym człowiekiem. Spotkała go za to kara, na jaką wcześniej skazał swego dłużnika. Bóg w swoim miłosierdziu przebacza człowiekowi każdy grzech, co jednak jest uwarunkowane naszą skłonnością do przebaczania innym.

Św. ojciec Maksymilian Kolbe nawet w obozie śmierci pełnił obowiązki duszpasterskie: spowiadał i pocieszał. Franciszek Gajowniczek, dożywszy sędziwego wieku, zmarł w 1995 r. Nigdy nie zapomniał, co św. Maksymilian Maria Kolbe uczynił dla niego i jego rodziny.

Chwała Boża przychodzi do proroka Eliasza wraz ze słowem Bożym. Bóg objawiał człowiekowi swoją chwałę w wielkich dziełach, których dokonywał w świecie dla ludzi, i w całej otaczającej przyrodzie. Bóg objawiał swoją chwałę poprzez prorockie wizję. Wtedy pozwalał się oglądać twarzą w twarz. Pełnia chwały Boga objawiła się w Jezusie Chrystusie. Bóg przybrał postać człowieka, postać jednego z nas. Jego zmartwychwstanie było objawieniem chwały Jego Bóstwa. Chwałę Bożą możemy oglądać także w sakramentach Kościoła, które zanurzają nas w życie Boga i ściśle nas z Nim łączą.