XXIX Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Wj 17,8–13; 2 Tm 3,14 – 4,2; Łk 18,1–8 W skrócie: Tematem łączącym dzisiejsze czytania z liturgii słowa Bożego jest wytrwała modlitwa, do której zachęca nas Jezus. Bardzo często skarżymy się i mówimy, że Bóg nie wysłuchał naszych modlitw, pomimo że długo się modliliśmy. Prawdopodobnie każdy z nas nosi w sercu mniejszy czy większy żal z powodu niewysłuchanej modlitwy. Bardzo często odpowiedź na nasze modlitwy zanoszone do Boga nieprzyjemnie nas zaskakuje. Modlimy się o wytrwałość, a Bóg zsyła nam ucisk. Prosimy o uwolnienie od samolubstwa i egoizmu, a Bóg daje nam okazję do złożenia ofiary. Modlimy się o pokorę, a Bóg stawia przed nami różne problemy, abyśmy zrozumieli i zobaczyli jak jesteśmy bezsilni. Modlimy się o miłość, a Bóg zsyła cierpienie i stawia na naszej drodze ludzi, których trudno kochać i akceptować. W naszych modlitwach najczęściej (…)

XXIX Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Wj 17,8–13; 2 Tm 3,14–4,2; Łk 18,1–8 W skrócie: Tzw. przeciętny chrześc?anin ma wielorakie problemy z modlitwą: „Pan Bóg mnie nie wysłuchuje”. „Nie mam czasu”. „To wina roztargnienia”. Przy tym nie zawsze pamiętamy, że: Gdzie ustaje modlitwa, tam przestaje istnieć chrześc?aństwo (kard. Julius Döpfner). Najpoważniejszym problemem jest obraz Boga, jaki mamy, bo to wpływa na sposób, w jaki się modlimy. Jezus zachęca do wytrwałości w modlitwie. Postawa ubogiej i zdanej na siebie  wdowy motywuje do niepoddawania się i podejmowania wytrwałych wysiłków. Równocześnie Jezus ukazuje Boga, jako wrażliwego i zatroskanego o losy swoich dzieci Ojca, który nie pozostawia naszych modlitw bez odpowiedzi. Chrześc?anin nie musi i nie powinien zasypywać Pana Boga swoimi prośbami.

XXIX Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Wj 17,8-13; 2 Tm 3,14-4,2; Łk 18,1–8 W skrócie: Modlitwa – jako rozmowa z Bogiem – wymaga odpowiedniej postawy zewnętrznej i wewnętrznej. Gest wyciągniętych rąk jest wieloznaczny i w każdym człowieku może symbolizować inne nastawienie, ale zawsze jest to postawa dziecka Bożego. Modlitwa nie jest zaklęciem. Modlitwa jest rozmową z Panem Bogiem. Gest wyciągniętych rąk może zawierać w sobie jedną z tych sytuacji, które przeżywamy na co dzień: radość, potrzebę, nieszczęście. W jednej z Ewangelii Jezus proponuje, byśmy stawali się jak dzieci. Być może miał na myśli również i to, byśmy nigdy nie oddalali się od Boga dalej, niż na wyciągniecie ręki. Uwaga - Należy przygotować kilka dużych rysunków z wizerunkami osób, które mają wyciągnięte do góry ręce: dziecko chwytające matkę za szyję, człowieka tonącego, wspinającego się po (…)

XXVIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski 2 Krl 5,14–17; 2 Tm 2,8–13; Łk 17,11–19 W skrócie: Słowo Boże przypomina nam o cnocie wdzięczności. W naszych codziennych rozmowach często narzekamy, krytykujemy wszystkich i wszystko. O cnocie wdzięczności zapomnieliśmy nawet w najbliższych relacjach rodzinnych i małżeńskich. Trzeba na nowo odkryć cnotę wdzięczności i dostrzec w niej jedną z dróg do prawdziwej radości i szczęścia. Wdzięczności uczy nas Syryjczyk Naaman, który dziękuje Bogu oraz prorokowi Elizeuszowi za uzdrowienie z trądu. Św. Paweł Apostoł z wdzięcznością wyznaje, że wszystko jest gotowy znosić, aby inni ludzie mogli dostąpić zbawienia. Potwierdza przy tym wiarę w Jezusa Chrystusa, który jest dawcą zbawienia. Uzdrowiony z trądu Samarytanin jako jedyny powraca, aby podziękować Jezusowi za dar uzdrowienia. Słowo Boże jednoznacznie wskazuje nam, że wdzięczność przyprowadza człowieka do Boga. Dzięki tej cnocie człowiek (…)

XXVIII Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński 2 Krl 5,14–17; 2 Tm 2,8–13; Łk 17,11–19 W skrócie: Wdzięczność ludzka wygląda bardzo różnie: bywa tak, że matka, zamiast dziękować za ocalenie życia tonącemu dziecku, narzeka, że ratownik nie „uratował” jego berecika… Zamiast wdzięczności bohater usłyszał wyrzuty. Różnie też bywa z naszą wdzięcznością, np. wobec rodziców. Nie doceniamy tego, co od nich dostajemy, a dostrzegamy z ich strony jedynie ograniczenia. Nie potrafimy okazywać im wdzięczności albo o tym zupełnie zapominamy, traktując wszystko, co dla nas robią, w taki sposób, jakby nam się to należało. Czytania mszalne mówią o wdzięczności. Syryjczyk Naaman chciał okazać wdzięczność przez dary, prorok nie przyjął ich i w ten sposób nauczył Naamana, że wdzięczność za otrzymany dar powinna być stale w sercu obdarowanego. W Ewangelii widzimy, jak Jezus doświadcza niewdzięczności: z uzdrowionych dziesięciu trędowatych tylko jeden wraca, aby (…)

XXVIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk 2 Krl 5,14-17; 2 Tm 2,8-13; Łk 17,11–19 W skrócie: Ewangelie bardzo często mówią o ludziach chorych, którzy przychodzili do Jezusa po ratunek. Trędowaci zostali uzdrowieni, kiedy szli pokazać się kapłanom. Wiele osób marzy, by posiadać taką moc uzdrawiania. Istnieją choroby niezawinione, ale sporo nieszczęść powstaje z winy człowieka. Wiele jest takich sytuacji, kiedy możemy pomyśleć i przewidzieć, czy komuś nie stanie się krzywda. Każdy z nas może być trochę lekarzem – tam, gdzie potrzebne są dobre słowa, uwagi, czasem przestrogi, tam, gdzie można pomóc, porozmawiać, usłużyć. Wiele osób nie doceni naszego wysiłku, naszej pracy – tak, jak przydarzyło się Jezusowi z trędowatymi. Uwaga - w trakcie homilii potrzebny będzie lekarski stetoskop, ukryty w pudełku (ewentualnie nagroda dla zwycięzcy konkursu). Opcjonalnie można również przygotować trochę ciemnej (…)

XXVII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Ha 1,2–3; 2,2–4; 2 Tm 1,6–8.13–14; Łk 17,5–10 W skrócie: Jezus dziś przychodzi do nas w drugim człowieku. W rozpoczynającym się Tygodniu Miłosierdzia podejmujemy różne akcje charytatywne, poprzez które okażemy pomoc najbardziej potrzebującym. W tym czasie nie może także zabraknąć modlitwy zanoszonej w intencji ubogich, głodnych, bezrobotnych, emigrantów i wszystkich ludzi, którzy doświadczają cierpienia. Nie lubimy i nie akceptujemy dobroci na pokaz. Jednak w każdym człowieku istnieje pokusa, aby być zauważonym, gdy czyni dobro. Słowo Boże wskazuje nam właściwy sposób czynienia dobra: Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy (…)

XXVII Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Ha 1,2–3; 2,2–4; 2 Tm 1,6–8.13–14; Łk 17,5–10 W skrócie: Nie wiadomo, dlaczego apostołowie prosili o pomnożenie wiary. Ważniejsza jednak jest odpowiedź Jezusa. Jezus zdaje się przesuwać akcent z wiary małej, wymagającej pomnożenia, na problem wiary i niewiary w ogóle. Maleńkie ziarnko gorczycy zawiera w sobie pełnię wiary. Wiara ta zdolna jest dokonywać wielkich i nadzwyczajnych rzeczy: Wiara jest miłością niewidzialnego, ufnością w niemożliwe, nieprawdopodobne (J. W. Goethe). Wiara na miarę najmniejszego z ziarenek polega na całkowitym zaufaniu wobec Boga: Wiara jest ufnością pokładaną w Bogu, a ufność jest zawsze wielka. To więcej niż wiara. Wierzyć to znaczy ufać kiedy cudów nie ma (ks. Jan Twardowski). Zaufać Bogu Prośba (…)