Jezus Chrystus stanowił centrum codziennego życia św. Klary. Klara szczególnie umiłowała modlitwę i Najświętszą Eucharystię. Naśladujmy wiarę i życie sakramentalne św. Klary.

W zachwycie nad niepojętą tajemnicą życia pomaga nam obraz: ziarna, ziemi i siewcy. Życie wieczne jest celem nadrzędnym, do którego zmierzamy poprzez nasze decyzje w życiu doczesnym. Kochaj życie tu, na ziemi i wiedz, że każda chwila mówi też o życiu w niebie. „Tu i teraz” jest czas obumierania ziarna, by wydać plon w wieczności. Należy służyć Bogu, przez służbę bliźnim, których Bóg stawia na naszej drodze. Służyć, obumierając i miłować, służąc – to nierozdzielne rzeczywistości.

Miłość Boga jest bezinteresowna i pewnie dlatego pozostaje dla większości ludzi niezgłębioną tajemnicą. Miłość Boga do narodu izraelskiego jest porównana do miłości małżeńskiej. Zaślubiny z Bogiem powinny być trwałe i są znakiem miłości i miłosierdzia Boga. Św. Teresa Benedykta od Krzyża, czyli Edyta Stein (1891–1942) znalazła Jezusa, poszukując prawdy. Bardzo radykalnie zrealizowała w swoim życiu Jego wezwanie, że kto chce pójść za Nim, musi się zaprzeć samego siebie, wziąć swój krzyż i naśladować Go. Poniosła śmierć męczeńską w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.

Bóg nie jest Bogiem dla elity, ale chce być Bogiem dla każdego człowieka. Nie ogranicza nikomu swojej łaski i miłości, dlatego że jest Stwórcą każdego człowieka i wszelkiego stworzenia. Dziś świat odrzuca naukę Kościoła, ponieważ nie jest w stanie jej zrozumieć. Logika świata jest inna niż logika Boga. Bóg jest cierpliwy wobec człowieka i nie obraża się na niego. Nawet jeśli człowiek odejdzie daleko od Boga, to On zawsze czeka na niego, aby przywrócić mu godność dziecka Bożego. Pójście za Jezusem wymaga od człowieka zmiany sposobu myślenia i życia, poukładania na nowo systemu wartości. Ta droga wymaga poświęceń. Bóg jest Bogiem zazdrosnym i pragnie wyłączności.

Prorok Jeremiasz ukazuje ciężar win Narodu Wybranego. Kara Boża ma dać Izraelitom szansę oczyszczenia. Prorok zapowiada kres cierpień swego ludu. Ukoronowaniem proroctwa ma być władca pochodzący z Narodu Wybranego, który będzie bliski Bogu. Pan przychodzi do nas jako Bóg przebaczający ludzkie grzechy i słabości, przynosi nam łaskę miłosierdzia.

Człowiek bywa obiektem manipulacji. Brak czujności skutkuje złymi wyborami. Nie można bezmyślnie ulegać cudzym prośbom, odpowiadamy za swoje decyzje.

Zderzenie z fałszywym cudem rodzi pytania o niedocenienie wartości Mszy św., która jest prawdziwym cudem. Ludzka pycha i pragnienie niezwykłości sprawiają, że nie dostrzegamy Boga i ignorujemy to dobro, które nas otacza, a które wydaje się tak zwyczajne i niepozorne. Najwięcej wartości w nasze życie wnoszą bliscy. To rodzice, dziadkowie, rodzeństwo, przyjaciele są naszymi pierwszymi i najlepszymi nauczycielami. Moja parafialna świątynia i każda Msza św. jest największym darem i największym cudem dla każdego katolika.

Słowo Boże ukazuje w przypowieściach Bożą rzeczywistość. Jeremiasz mówi o garncarzu, który kształtuje dobre naczynia i przerabia te, które mu się nie udały. Ewangelista przedstawia przypowieść o sieci, z której wybiera się ryby dobre do spożycia, a złe wyrzuca się z powrotem do jeziora. Bóg jest naszym Panem. Pozwala istnieć dobrym i złym. Każdy ma szansę osiągnięcia królestwa niebieskiego.