VII Niedziela Wielkanocna Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego ks. Tomasz Opaliński Dz 1,1–11; Ps 47; Ef 1,17–23; Mt 28,16–20 W skrócie: Wiele jest historii ukazujących ludzką tęsknotę za niebem, pragnienie czegoś więcej, chęć osiągnięcia czegoś nieosiągalnego. Wskazuje na to już starożytny mit o Dedalu i Ikarze. Człowiek nosi w sercu niezaspokojone pragnienie czegoś więcej, jest „otwarty ku górze”, tęskni za niebem. Apostołowie tęsknili za czymś bardzo określonym: za obecnością Jezusa, z którym spędzili tyle czasu, chodząc po Ziemi Świętej. Jednocześnie dotknęli czegoś, czego nie znali i nie spodziewali się: odejścia Jezusa do nieba. Dlatego z tęsknotą patrzyli w niebo. Naszym chrześc?ańskim powołaniem jest dostanie się do nieba. Drogę wskazuje nam Jezus. Nie możemy jednak poprzestać na tęsknym patrzeniu w niebo. Do nieba dostaniemy się, spełniając swoje powołanie – będąc świadkami Jezusa, który wstąpił do nieba. Mamy to czynić nie własną mocą, ale – podobnie jak apostołowie – mocą Ducha (…)

VII Niedziela Wielkanocna Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego ks. Janusz Stańczuk Mt 28,16–20 W skrócie: Góra Oliwna była świadkiem różnych wydarzeń z życia Jezusa i apostołów. Do dziś na stoki Góry Oliwnej przybywają pielgrzymi, by szukać miejsc, szukać śladów życia Jezusa. Każdy człowiek, już przez sam fakt życia na ziemi, zostawia po sobie ślady. Od nas (w dużej mierze) zależy, czy są to ślady pozytywne, czy negatywne. Najważniejszy „ślad” Pana Jezusa na ziemi to jest Kościół, to są Jego uczniowie. W trakcie homilii potrzebne będą ilustracje przedstawiające różne ślady zostawiane w świecie. W pierwszej części mogą to być np. ślady stóp, tropy różnych zwierząt, opon samochodowych. W drugiej części mogą to być ślady zostawione przez wandali (pomazane ściany budynków, połamane drzewa, smutne twarze skrzywdzonych dzieci). Można także przygotować ślady pozytywne (rozsypany chleb dla głodnych ptaków, (…)

VI Niedziela Wielkanocna ks. Tadeusz Polak J 14,15–21 W skrócie: Miłość a przykazania. Jeśli Mnie miłujecie będziecie zachowywać moje przykazania. To zdanie Chrystusa jest kluczem do zrozumienia istoty miłości. Mądra miłość wywodzi się z wypełniania przykazań. Miłość to obecność. Przymierze małżeńskie kończy się z chwilą śmierci współmałżonka, ale przymierze miłości z Bogiem nie zna końca, bo śmierć została zwyciężona przez miłość Zbawiciela. Ten, kto wierzy, nigdy nie jest sam. Każdy z nas jest chciany, każdy miłowany, każdy niezbędny. Chcę być apostołem pokoju i miłości. Istota miłości Miłość a przykazania Boże Dzisiaj bardzo dużo mówi się na temat miłości i może dlatego tak trudno zrozumieć czym ona jest. Każdy podkłada swoją treść i subiektywne wyobrażenia na jej temat. A Pan Jezus wyraźnie mówi w (…)

VI Niedziela Wielkanocna ks. Janusz Stańczuk J 14,15–21 W skrócie: W świecie, w którym żyjemy, jest bardzo dużo przykazań. Przykazaniem można nazwać każde polecenie, jakie wydają nam ludzie dorośli. Jezus Chrystus przypomina, jak wielkie znaczenie ma w Jego oczach zachowywanie Bożych przykazań. Jezus przypomina jeszcze jedną ważną rzecz – człowiek potrzebuje Ducha Świętego, aby zachować przykazania. Niektóre przykazania czegoś nam zabraniają, inne polecają nam coś czynić. Przykazania Boże dają nam zwycięstwo w setkach i tysiącach starć dobra i zła. Pomoce - można przygotować do ilustrowania homilii tablice Dekalogu, na przykład z papieru lub styropianu. Zachować przykazania Życie składa się z przykazań W świecie, w którym żyjemy, jest bardzo dużo przykazań. Przykazaniem można nazwać każde polecenie, jakie wydają nam ludzie dorośli. Zdarza się, że musimy zostać sami w domu. Wtedy (…)

VI Niedziela Wielkanocna ks. Jerzy Gugała SAC Dz 8,5–8.14–17; 1 P 3,15–18; J 14,15–21 W skrócie: Bycie sierotą to trudne doświadczenie. Chrystus przygotowuje swoich uczniów na chwilę Jego odejścia. Mimo, że Chrystus fizycznie odszedł z tego świata to pozostał w Eucharystii, w Piśmie Świętym i we wspólnocie Kościoła. Brak miłości sprawia, że człowiek pozostaje sierotą. Obecność Boga Nie zostawię was sierotami (J 14,18) to zapewnienie dane przez Chrystusa nabiera wyrazu dla tych, którzy rozumieją, co to znaczy być sierotą. Nie wystarczy popatrzeć w oczy dziecka, którego życie zostało związane z państwowym domem i wychowawczynią pełniącą obowiązki rodzica. Nie wystarczy przytulić dziecka, które stoi nad grobem ojca lub matki. Aby to do głębi zrozumieć, (…)

IV Niedziela Wielkanocna ks. Dariusz Kwiatkowski Dz 2,14a.36–41; 1 P 2,20b–25; J 10,1–10 W skrócie: W niedzielę Dobrego Pasterza obchodzony jest Światowy Dzień Modlitw o Powołania. Ludzie często i chętnie rozmawiają i żartują na temat księży. Ale należy zapytać: „Czy ksiądz jest nam do czegoś potrzebny”? Kapłan jest z ludu wzięty i dla ludu ustanowiony. Kapłan musi pamiętać, że jest tylko człowiekiem, którego Bóg wybrał i powołał do służby w Kościele. Przyjmując sakrament święceń, kapłan otrzymuje dar Ducha Świętego, który upodabnia go do Chrystusa, Dobrego Pasterza. Tajemnica kapłaństwa Ludzie plotkują na temat księży W niedzielę Dobrego Pasterza obchodzony jest Światowy Dzień Modlitw o Powołania. Modląc się o nowe powołania do (…)

IV Niedziela Wielkanocna ks. Jan Augustynowicz Dz 2,14a.36–41; 1 P 2,20b–25; J 10,1–10 W skrócie: Maria Homerska wspomina postawę księdza Jerzego Popiełuszki i umiejętność dzielenia się z ludźmi ostatnią kromką chleba. Refleksja człowieka powołanego do stanu duchownego, o tym jak na jego wybory życiowe wpłynęła szczera pobożność jego ojca. Wielu młodych ludzi odrzuca powołanie do służby Bożej, tak jak młodzieniec z Ewangelii, który nie umiał porzucić swoich dóbr i pójść za Jezusem. Pasterz i Brama Wspomnienie o ks. Jerzym Popiełuszce Maria Homerska tak wspomina męczennika „Solidarności”, ks. Jerzego Popiełuszkę: Kiedyś przyszłam do księdza Jerzego w jego porze obiadowej. Zresztą nie miał wyznaczonej pory obiadowej. Nie miał na to czasu. W ogóle nie (…)

IV Niedziela Wielkanocna ks. Janusz Stańczuk Dz 2,14a.36–41; 1 P 2,20b–25; J 10,1–10 W skrócie: Od najdawniejszych czasów ludzie zastanawiali się, co się dzieje z człowiekiem po śmierci? W przeciwieństwie do wszystkich innych religii – Chrystus udowodnił, że panuje nad życiem i śmiercią. Jezus Chrystus jest Bramą, dzięki której wchodzimy do nieba. Chrystus nie tylko wskazuje nam drogę, ale również ułatwia przejście. Należy przygotować: – dwa długie drążki (k?e), które będą pełniły rolę bramy, – jedną lub dwie puste butelki, – nagrody dla zwycięzców konkursu. Chrystus jest Bramą Gdzie jest niebo? Dziś w Ewangelii Jezus zdradza nam piękną tajemnicę, wyjaśnia cel swojej misji na ziemi. Pragnie zebrać swoje owce, czyli uczniów, i przeprowadzić bezpieczną drogą do (…)