XXIV Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Wj 32,7-11.13-14; 1 Tm 1,12-17; Łk 15,1–32 W skrócie: Historia człowieka, który postanowił opuścić dom rodzinny i żyć na własną rękę, powtarza się bez przerwy. Marzeniem wielu dzieci jest osiągnięcie takiego wieku, kiedy będą mogły podejmować samodzielne decyzje i robić to, na co akurat mają ochotę. Każdy człowiek przeżywa niekiedy wątpliwości, pokusy. W domu rodzinnym nie czuje się dobrze, myśli więc, że jeśli zmieni dom, otoczenie, to wszystko będzie inaczej, lepiej. Przede wszystkim należy zmienić siebie. W życiu nie każda przygoda kończy się dobrze. W swoim poszukiwaniu szczęścia napotykamy różnych ludzi, czasem nieuczciwych. Nasz dom rodzinny jest bardzo ważny. Rodzice znają nas lepiej niż ktokolwiek inny i wiedzą, jak nam najlepiej doradzić. Ze względu na długość i wielowątkowość dzisiejszej Ewangelii można wybrać we Mszy św. z udziałem dzieci tylko ten fragment, który mówi o opuszczeniu domu przez syna i jego późniejszych perypetiach, aż do momentu powrotu (Łk 15,11–24). Dom, rodzinny dom

Sobota XXIII Tygodnia zwykłego Święto Podwyższenia Krzyża Świętego ks. Zenon Hanas Lb 21,4b–9 lub Flp 2,6–11; J 3,13–17 W skrócie: Historia znalezienia krzyża Chrystusa przez św. Helenę przedstawiona została na mozaikach. Belka, przy której chorzy odzyskują zdrowie, uznana została za autentyczną. Każde spojrzenie na Chrystusowy krzyż, każdy kontakt z nim – poprzez modlitwę, medytację i kontemplację – przybliża nas do źródła życia i zbawienia. W Ewangelii (…)

XXIV Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Wj 32,7-11.13-14; 1 Tm 1,12-17; Łk 15,1–32 W skrócie: Św. Łukasz – Ewangelista Bożego Miłosierdzia. Przypowieść o zagubionej owcy – Bóg szuka człowieka. Bez Bożej inicjatywy, łaski i miłosierdzia człowiek nie ma szans. Sakrament pojednania – spotkanie z Dobrym Pasterzem. Człowiek – urodzony dezerter. Smutny przykład pierwszych rodziców. Przypowieść o marnotrawnym synu – miłosierdzie odnosi triumf nad sądem. Musi jednak być najpierw porządek sprawiedliwości, by zwyciężyło miłosierdzie. Droga prawdy, sprawiedliwości i pokory prowadzi do spotkania z Miłosiernym Ojcem. Sprawieliwość i miłosierdzie Ewangelia Bożego Miłosierdzia Święty Łukasz nazywany jest Ewangelistą Bożego Miłosierdzia. Przypowieści, które dzisiaj słyszymy, (…)

XXIII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas SAC Mdr 9,13-18b; Flm 9b-10.12-17; Łk 14,25–33 W skrócie: Świat staje się podobny do swego rodzaju baru z sałatkami. Każdy może podejść i wybrać z niego to, co mu najbardziej smakuje albo co najładniej wygląda. Wydaje się, że w podobny sposób podejmowane są decyzje dotyczące życia relig?nego. W podobnej sytuacji byli pierwsi uczniowie Chrystusa. Oni także podejmowali życiowe decyzje: iść za Chrystusem czy też nie? Jezus nie składa swoim słuchaczom tanich, populistycznych obietnic: „Chodźcie za mną. Będziecie mieli wygodne i przyjemne życie”. Jego życiowy program jest bardzo wymagający: Nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem. Trudna droga uczniów Jezusa Trudne wybory Coraz częściej świat przypomina swego rodzaju bar z sałatkami. Informacje na (…)

XXIII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Mdr 9,13-18b; Flm 9b-10.12-17; Łk 14,25–33 W skrócie: Jezus Chrystus jest Boskim Nauczycielem. Być uczniem Pana to znaczy iść za Nim każdą drogą. Przypowieści o środkach i celu każą zastanowić się nad celem ostatecznym naszego życia. Człowiek wierzący żyje nadzieją wieczności. Przylgnięcie do Chrystusa – trud miłości. Bóg ponad wszystko i wszystkich. Wzorem pierwszych apostołów trzeba zostawić wszelkie inne sprawy i pójść za Nim. Bóg na pierwszym miejscu Uczniowie Chrystusa Rozpoczął się nowy rok szkolny i katechetyczny. Pan Jezus przypomina nam dzisiaj, że wszyscy jesteśmy uczniami. W Jego szkole przez całe życie uczymy się prawdy i miłości. Boski Nauczyciel daje nam dzisiaj lekcję, przypomina fundamentalną zasadę, która (…)

XXIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Łk 14,25–33 W skrócie: Dzisiejszy fragment zawiera dwie z pozoru różne przypowieści. W rzeczywistości dotyczą tego samego problemu. Dwie przypowieści mają pomóc zrozumieć ludziom wymagania Chrystusa względem swoich uczniów. Każdy człowiek musi rozważyć, co jest w stanie zrobić ze swoim życiem, można je bowiem zagospodarować na różne sposoby. Dzisiaj Chrystus pyta każdego z nas osobiście: „Jak postępuje twoja budowla? Czy budujesz naprawdę chrześc?ańskie życie?”. Chrześc?aństwo jest religią bardzo piękną, ale stawia ludziom wysokie wymagania. Przed Mszą św. należy przygotować w torbie lub pudełku parędziesiąt klocków dla dzieci. Zbudować swoje życie Dwie przypowieści Sądzę, że Pan Jezus chce nam dziś przekazać coś niezwykle ważnego, bowiem ułożył aż dwie przypowieści. Najpierw opowiada o pewnym człowieku, który zaczął (…)

XXII Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Syr 3,17–18.20.28–29; Hbr 12,18–19.22–24a; Łk 14,1.7–14 W skrócie: W dzisiejszej Ewangelii Jezus stawia nam pytanie o nasz stosunek do ludzi niechcianych, często pogardzanych, do ubogich, którzy nie mają czym się odwdzięczyć. Wezwanie, by zapraszać ubogich, ułomnych, kulawych i niewidomych jest apelem o zainteresowanie się tymi, którzy nie radzą sobie z życiem i jego wyzwaniami. Warto zauważyć, że kategorie ubogich, ułomnych, kulawych i niewidomych są przeciwstawne wobec osób towarzysko atrakcyjnych, określonych jako: przyjaciele, bracia, krewni i bogaci sąsiedzi. Nie można prawdziwie przeżywać Eucharystii, jeśli nasze serca pozostają zamknięte na ubogich, ułomnych, kulawych i niewidomych. Służba Boża winna uzdalniać do gorliwszej służby ludziom. Służba ludziom jest już służbą Bogu. Chrześcijańskie miłosierdzie

XXII Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Syr 3,17–18.20.28–29; Hbr 12,18–19.22–24a; Łk 14,1.7–14 W skrócie: Często mylimy pokorę z zakompleksieniem, tymczasem dopiero ludzi wolnych od kompleksów, znających swoją wartość, stać na prawdziwą pokorę. Znając swoją wartość, nie muszą się z nią afiszować. Pycha nie jest wcale wielkością człowieka, wręcz przeciwnie – niszczy go i poniża. Człowieka wielkiego stać na pokorę. Tę lekcję przypomina nam dziś Jezus w przypowieści o pierwszych miejscach na ucztach. Również Syracydes mówi: O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj. Prawdziwa pokora dodaje wielkości człowiekowi. Prawdziwie wielcy Czy muszę być zauważony?