Po nieszczęśliwym upadku człowieka w rajskim ogrodzie, Bóg nieustannie szuka człowieka i pragnie z nim zawrzeć przymierze. Bóg, kochając człowieka, chce mu pomóc i dlatego wychodzi z propozycją przymierza. W zamian za wierność i posłuszeństwo Jego woli obiecuje opiekę i błogosławieństwo. Bóg daje człowiekowi swoją miłość i takiej samej miłości oczekuje w zamian. Nowe Przymierze będzie wiekuistym przymierzem pokoju. Bóg sam zatroszczy się i weźmie w opiekę swój lud. Nowe Przymierze w pełni zrealizowało się w Jezusie Chrystusie. On przyszedł, aby rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Śmierć Jezusa stała się początkiem Nowego Przymierza i dała nam zbawienie. Fundamentem Nowego Przymierza stała się bezinteresowna miłość Boga do każdego z nas.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus nakłania Żydów, aby popatrzyli na Jego dobre czyny. Oni, oczywiście nie rozumieją słów Jezusa. Dobro jest ciche, dobro nie rzuca się w oczy. Zupełnie inaczej wygląda zło – zło lubi rzucać się w oczy, pragnie manifestować swoją obecność. Nauczyliśmy się do tego stopnia zauważać zło, że nawet Boga chcemy o nie oskarżać. Nie dostrzegamy ile dobra nam daje, ale mamy do Niego pretensje, gdy coś nie pójdzie po naszej myśli.

Abraham jako ojciec wiary. Chrystus jest większy od Abrahama. Przymierze zawarte z Abrahamem tylko zapowiadało Nowe Przymierze. Podczas każdej Mszy św. jesteśmy świadkami i uczestnikami ofiary, przez którą zostało zawarte nowe i wieczne Przymierze Boga z ludzkością.

Co znaczy sformułowanie „wytrwać w nauce”? Słowo „trwanie” ma charakterystyczne, podwójne znaczenie. Oznacza ono przebywanie w określonym miejscu, związane z pewnym wysiłkiem i trudem. Z drugiej strony jest to przebywanie, które daje nam poczucie bezpieczeństwa, bliskości i wzrastania. „Trwanie w Chrystusie” daje nam pociechę i odsuwa wszelki lęk, zaś z drugiej strony jest cierpliwym, nieustępliwym, czasami wymagającym trudu „trzymaniem się Jezusa”.

Obojętność świata wobec męki Jezusa. Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM (J 8,28). Tylko miłość może z cierpienia uczynić zwycięski oręż swojego ostatecznego triumfu. Świadectwo św. Faustyny: Wielka miłość rzeczy małe umie zamieniać na rzeczy wielkie.

Osoby głoszące słowo Boże często doświadczają rozgoryczenia, ponieważ nie wszyscy ludzie chcą przyjąć Dobrą Nowinę. Prorok Jeremiasz został odrzucony przez swój naród, gdyż głosił mu niewygodną prawdę Bożą. Jezus był wyrzutem sumienia dla ówczesnych przywódców religijnych i politycznych. Jezus był pytaniem i niepokojem. Dziś coraz więcej ludzi staje się obojętnymi na Jezusa. Nie chcą o Nim słuchać ani mówić. Nie można przejść niewzruszenie obok Jezusa i Jego nauki. Trzeba się jasno opowiedzieć: za Nim lub przeciw Niemu.

W jakiego Boga wierzę, kim jest Ten, do którego się modlę? Potrzeba „nadzwyczajności” w przeżyciu religijnym. Świadectwo nawrócenia Paula Claudela. Jakże szczęśliwi są ci, którzy wierzą! Przykłady gwałtownych nawróceń: św. Pawła, św. Augustyna, św. Franciszka, św. Edyty Stein i wielu innych.

Przygoda Karola Wojtyły pokazuje, jak trudno nam uwierzyć bez dowodów, na słowo. Izraelici szukają znaku: najpierw znaku obecności Boga wśród nich, potem – znaku potwierdzającego tożsamość Syna Bożego. Również my szukamy znaków od Boga. Czy potrafimy dostrzec te, które On daje?