Św. Elżbieta Portugalska (1271–1336), znana również jako Izabela Aragońska, miała wielki talent do łagodzenia konfliktów. Otrzymała przydomek „anioła pokoju”. Wzywa się jej wstawiennictwa w czasie wojen. Zły duch kusi człowieka, by odrzucać Boga i Jego sprawy. Dlatego Zbawiciel wyrzuca go z ludzi opętanych.

Apostoł Tomasz – niewierny Tomasz – nie chciał uwierzyć w zmartwychwstanie. Kryzys niewiary w zmartwychwstanie Jezusa przeżyli niemal wszyscy Jego uczniowie. Jezus spełnił oczekiwania Tomasza i pozwolił mu dotknąć swoich rąk i boku. Tomasz zobaczył i uwierzył. Jezus jest pośród nas i możemy Go widzieć pod osłoną liturgicznych znaków. W czasie każdej Eucharystii zmartwychwstały Chrystus jest obecny w znaku kapłana, w słowie Bożym, w znakach chleba i wina, które stają się Jego prawdziwym Ciałem i prawdziwą Krwią. Jezus obiecał, że gdzie dwaj albo trzej zbiorą się w Jego imię, On będzie pośród nich.

Ludzie często zachowują się zgodnie z zasadą eliminacji najsłabszych osobników. Każdy dąży do własnej korzyści, głównie materialnej. Bóg wyraźnie potępia taki sposób myślenia. Sukces ma wielu ojców – to słynne powiedzenie często ma zastosowanie w naszym życiu. Jednak gdy osiągniemy sukces, zasługi przypisujemy sobie, nie dostrzegając pomocy Boga. Powinniśmy w Jezusie szukać stabilizacji naszych pragnień, dążeń. Człowiek często szuka zabezpieczeń: czy to w życiu, czy też w relacji z Bogiem. Tymczasem wiara w Boga domaga się bezwarunkowego zaufania. Bóg jest Bogiem zazdrosnym o człowieka – domaga się od człowieka wyłączności w relacji.

Dziś nie ma szacunku do słowa. Łatwo zmieniamy decyzję, nie bierzemy odpowiedzialności za swoje wybory. Bardzo szybko i łatwo przychodzi nam wycofać się z podjętych deklaracji. Z czego wynikają moje życiowe klęski, porażki? Jak się wówczas zachowuję? Czy mam pretensję do Boga? Troska o innych jest wyjściem poza siebie, otwarciem na Boga i drugiego człowieka – jest katalizatorem dobra, pozwala nam zdystansować się od własnych problemów. Jezus daje nam nowe przykazanie, abyśmy się wzajemnie miłowali na wzór Miłości Chrystusa. Mistrz nakazuje, byśmy miłowali swoich nieprzyjaciół. Uwierz, że to nie jest jakaś utopia! Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia (Flp 4,13).

Na czym buduję dom mojego życia? Hiob – człowiek, który stracił wszystko i pozostał wierny. Przykłady świętych męczenników: św. Polikarp i jego uczeń – św. Ireneusz. Grzech zwątpienia. Święci i błogosławieni są dla nas nie tylko przykładem wierności, ale oni wciąż orędują za nami, abyśmy budowali na skale, którą jest Jezus i pozostali wierni Bogu aż do śmierci.

Prorok, to człowiek wybrany przez Boga i obdarzony potrzebnymi łaskami, aby prowadzić lud Boży drogą prawdy. Fałszywi prorocy rodzą się tam gdzie mamy do czynienia ze sprzeniewierzeniem się powołaniu, chęcią przypodobania się „wielkim tego świata”. Inni wysłani są z pełną świadomością. Chrystus daje nam jasne wskazania, które pozwalają odróżnić proroków fałszywych od prawdziwych.

Każdy człowiek ma prawo do szczęścia. I chyba każdy człowiek szuka szczęścia. Trzeba jednak powiedzieć, że szczęście dla różnych ludzi może znaczyć coś zupełnie innego. Chrześcijanin wie, że prawdziwego szczęścia nie znajdzie na tym świecie. Pełnym szczęściem jest życie wieczne. Droga do tego szczęścia wiedzie przez krzyż – to wąska ścieżka i ciasna brama, o których mówi Jezus. Ezechiasz ukazuje nam potęgę modlitwy, dzięki której Bóg ratuje Jerozolimę i Naród Wybrany. Słuchanie słowa Bożego pomaga nam kontrolować, czy jesteśmy na właściwej drodze.

Problem osądzania innych i siebie. Wobec innych jesteśmy przesadnie krytyczni, wobec siebie łagodni. Osądzając naszych bliźnich, pamiętajmy o własnych grzechach, wadach, słabościach, niedoskonałościach. Jezus wzywa nas do wstrzemięźliwości w osądzaniu bliźnich.