Wszechstronne zastosowanie gorczycy. Ewangelia porównuje wiarę do maleńkiego ziarnka gorczycy. Wiara kształtuje się wraz z rozwojem człowieka. Bóg uposażając człowieka w wiarę, zaprosił człowieka do współpracy. Często czyny wiary podyktowane są opinią otoczenia. Wiara może być wielkości ziarnka, byleby ukierunkowana była na Boga.

Chrystus w Kościele głosi Dobrą Nowinę. A nam, Jego uczniom i świadkom, nakazuje głosić ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Mogło wystarczyć dziesięciu sprawiedliwych a Bóg ocaliłby zniszczone miasta. Co to znaczy błogosławić? Błogosławić tzn. umieć dobrze myśleć o drugim człowieku… umieć dobrze patrzeć na drugiego człowieka. Umieć go dobrze kochać. Umieć dobrze mówić o nim. Dobrze mu życzyć, pragnąć dobra dla niego i prosić Boga, aby On to spełnił.

Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne (J 12,25). Te słowa Jezusa wydają się paradoksem. Chrześcijanin to pielgrzym idący przez życie ze świadomością, że wszelkie dobra ziemskie przemijają, a prawdziwa ojczyzna jest w niebie. Trzeba hojnie posiać, aby hojnie zebrać; ziarno musi obumrzeć, aby wydało obfity plon.

Nawrócenie i duchowy rozwój św. Teresy Benedykty od Krzyża. Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie (J 4,24). Nasza modlitwa ma także moc dawania świadectwa.

Religijni przywódcy Izraela byli zamknięci na słowa Jezusa. Prawo stawiano ponad dobrem człowieka. Jezus chciał nadać ducha prawu. Faryzeusze i uczeni w Piśmie zarzucili uczniom Jezusa, że nie przestrzegają tradycji starszych, gdyż nie myją rąk przed jedzeniem. Źródłem zła jest przede wszystkim serce człowieka.

Opis pierwszego rozmnożenia chleba – ta perykopa zawiera inne treści. Potrzeba samotności. Odcięcie się od świata ma określony cel. Wiadomość o śmierci Jana – reakcja Chrystusa. Tłum nie dostrzega potrzeby samotności, ma określony cel oraz swoją specyfikę zachowań i działania.

Dziś św. Mateusz ukazuje nam chwalebne zakończenie przez św. Jana Chrzciciela misji powierzonej mu przez Boga. Prorok wzywał ludzi do prostowania krętych dróg ich życia. Jan nie sprzeniewierzył się swojej misji, mimo że naraził się przez to władcy i kobiecie, z którą on żył. Wkrótce doprowadzi ona do skazania proroka na śmierć przez ścięcie. Oddał życie ze spokojem, ponieważ miał świadomość, że dobrze wypełnił misję zleconą mu przez Boga. Pełnienie w życiu Ewangelii wymaga od nas konsekwencji i odważnej postawy.

Badania psychologiczne pokazują, że już po pierwszych sekundach osoba, która cię obserwuje, podświadomie oszacuje dwa czynniki budujące waszą relację: to, na ile jesteś sympatyczny i wiarygodny. „Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli?” (Mt 13,54b–55a) Nawet przy spotkaniu z Synem Bożym, wygrywa ludzkie myślenie! Bóg uczy nas dzisiaj, jak odnajdywać głębię w prostocie; jak nie dać się zwieść temu, co pozornie „dobrze znamy”; jak spotkać Pana w codzienności!