V Niedziela Wielkiego Postu ks. Janusz Stańczuk Ez 37,12–14; Rz 8,8–11; J 11,1–45 Należy przygotować dwa koce, białe prześcieradło, dwa długie bandaże (jeden z wypisanymi grubym flamastrem grzechami), nożyczki. Ze względu na wielowątkowość dzisiejszej Ewangelii, podczas Mszy św. z udziałem dzieci zostały przeczytane tylko wybrane fragmenty. W skrócie: Śmierć Łazarza i jego wskrzeszenie przypominają, że wszyscy podlegamy zniewoleniu grzechami i w konsekwencji zdążamy do śmierci. Chrystus ma władzę nad naszą śmiercią, nie tylko w wieczności, ale i w chwili obecnej. Największym cudem Jezusa było zmartwychwstanie. Ale do tego wielkiego cudu Jezus przygotowywał ludzi stopniowo. Pozwólcie mi chodzić Ludzkie choroby Przyjaciel Pana Jezusa ciężko zachorował. Łazarz leżał w domu, pod opieką swoich sióstr. Dzisiaj, kiedy człowiek ciężko zachoruje, trafia do (…)

VIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 49,14–15; 1 Kor 4,1–5; Mt 6,24–34 W skrócie: Słyszeliśmy wiele obietnic i zapewnień dotyczących polepszenia naszego życia. Większość z nich okazała się pustymi słowami, które nie miały pokrycia w czynach. Może nam się wydawać, że łatwo zawieść się także na Panu Bogu. Tyle razy prosiliśmy o coś w długich modlitwach i nie zostaliśmy wysłuchani Bóg zapewnia, że nigdy nas nie opuści i nigdy o nas nie zapomina: Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie (Iz 49,15). Zaufać Bogu Zawiedzione zaufanie Czy łatwo jest dzisiaj zaufać? (…)

VIII Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Iz 49,14–15; 1 Kor 4,1–5; Mt 6,24–34 W skrócie: Nikt z nas nie lubi zbytniej troski. Mamy, które nadmiernie troszczą się o swoje dzieci, pozbawiają je możliwości nauczenia się samodzielnego funkcjonowania. W tym kontekście łatwo przyznać rację Jezusowi, kiedy mówi, żeby się zbytnio nie troszczyć. Z drugiej strony – troska jest wyrazem miłości. Troszczę się o kogoś, kogo kocham. Dlatego tak boli, kiedy doświadczam tego, że nikt się o mnie nie troszczy. Czuję się wtedy niekochany. Nieumiejętność wyważenia między „zbytnią troską” a brakiem troski powoduje, że czasem się gubimy. Zwłaszcza młodzi bardzo się czasem troszczą, żeby wyglądać tak, jak by się o nic nie troszczyli. Czy to jednak przynosi szczęście? Nadmiar troski „Zbytnia troska” rodziców Nie troszczcie się zbytnio – mówi Jezus w dzisiejszej Ewangelii, i powtarza: czemu się zbytnio troszczycie (Mt 6,25.28)? Z jednej strony – często mamy dość (…)

VIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Iz 49,14–15; 1 Kor 4,1–5; Mt 6,24–34 Przed Mszą św. należy przygotować: kilka produktów spożywczych (chipsy, czekolada), książkę dla dzieci, flamastry, jakiś element ubioru, Biblię i nagrody. W skrócie: W Ewangelii Pan Jezus bardzo często przypomina nam, że największym zagrożeniem dla wiary nie są wcale jacyś bożkowie czy przesądy, ale nasze przywiązanie do pieniędzy, wygody, lenistwa. Biblia zawsze zachęca człowieka do pracy, do wysiłku. Stawia jednak pytanie, czy staramy się o to, co naprawdę jest najważniejsze. Co jest naprawdę ważne? Nie leniuchować! Zawsze przy okazji tej Ewangelii istnieje pokusa, aby trochę źle zrozumieć słowa Pana Jezusa. A co to znaczy: źle? Ktoś mógłby powiedzieć: „Kładę się i leżę do góry brzuchem, bo Pan Bóg sam o wszystko się zatroszczy. Nie (…)

V Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 58,7–10; 1 Kor 2,1–5; Mt 5,13–16 W skrócie: Na Górze Błogosławieństw Jezus wygłosił jedną z najważniejszych swoich mów, nazwaną przez biblistów Kazaniem na Górze. Zawarł w nim najważniejsze obietnice Boga względem ludzi oraz istotne treści dotyczące codziennego życia swoich uczniów. Sól i światło stanowią nieodzowną część naszego codziennego życia. Trudno sobie je wyobrazić bez tych dwóch elementów. Sól służy do konserwowania żywności oraz do nadawania jej odpowiedniego smaku. Jako chrześc?anie jesteśmy wezwani, aby pokazać współczesnemu światu prawdziwe wartości, które nigdy nie przeminą i nadają codziennemu życiu, naszym wysiłkom i cierpieniom konkretny sens. Być solą i światłem Kazanie (…)

V Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Iz 58,7–10; 1 Kor 2,1–5; Mt 5,13–16 W skrócie: Słowo „niedziela” ma różną etymologię w językach europejskich. W języku polskim (podobnie jak w czeskim) akcentuje się świętowanie jako powstrzymanie się od pracy – „nie działaj”. Łacina (oficjalny język Kościoła Rzymskokatolickiego) nazywa niedzielę Dies Domini – „dniem Pańskim”. Język angielski (Sunday) i niemiecki (Sonntag) nawiązują do rzymskiej nazwy Dies Solis – „dzień Słońca”. Rosyjski natomiast dotyka samej istoty rzeczy: Woskriesien?e, czyli Zmartwychwstanie. Niedziela chrześc?ańska – dzień światła i soli. Wiara płynie ze słuchania i posłuszeństwa. Przykład Noego – wierność słowu. Czy słowo Boże jest moją nadzieją? Czy wierzę, że to sam Bóg mówi do mnie w liturgii słowa i w osobistej lekturze? Słowo, które jest Światłością Niedziela – dzień światła i soli W świetle (…)

V Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Iz 58,7–10; 1 Kor 2,1–5; Mt 5,13–16 W skrócie: Bycie „solą ziemi” oznacza zobowiązanie chrześc?an do określonego sposobu postępowania, od którego nie można odstąpić. Biblia jest księgą używającą wielu porównań. Porównanie ludzi do soli można łatwiej wytłumaczyć, korzystając z porównań do innych przedmiotów ludzkiego życia, np. do cukru. Nie możemy przesłodzić życia, nie możemy się rozpieszczać, jak dziecko, które jadłoby ciągle samą czekoladę i cukierki. W trakcie Mszy św. można przeprowadzić konkurs z torebką cukru ukrytą w kartonowym pudełku. Cukier zamiast soli Porównania Przypomnę krótko – na początku dzisiejszych rozmyślań – że Biblia jest księgą metafor. Metafora występuje wtedy, gdy nie mówi się (…)

IV Niedziela zwykła Święto Ofiarowania Pańskiego ks. Jerzy Gugała SAC Ml 3,1–4; Hbr 2,14–18; Łk 2,22–40 W skrócie: Święto Ofiarowania Pańskiego nawiązuje do tradycji żydowskiej. Dzisiejszy człowiek wyrzuca Boga ze swojego życia. Rodzice poddają dzieci współczesnym bożkom. Konsekwencją tego są ból i łzy. Gromnica nawiązuje do wydarzeń paschalnych. Przypomina sakrament Chrztu świętego. Jej światło ma nas prowadzić przez życie. Zaproszenie do refleksji nad życiem w blasku płomienia gromnicy. Boże światło Pewien człowiek zwierzył mi się: „Moje życie było jedną wielką gonitwą. Biegłem nie wiadomo po co, za czym i gdzie. Wszystko zaczęło się od jednej małej firmy. Potem pieniądz nakręcał pieniądz, firma rozrastała się. Ja coraz mniej spałem, coraz więcej (…)