Pan Bóg troszczy się o swoje dzieci, o wszystko co jest nam konieczne do życia. A my często pragniemy żyć ponad stan, nie wystarcza nam to, co otrzymujemy od Boga. Troska o swój dom czy miejsce pracy jest odzwierciedleniem troski o swoje wnętrze. Żeby przyjąć Boże dary, trzeba zaufać Bogu. Bez tego nie otworzymy serca, bo będziemy się bali, że Bóg może nie dotrzymać słowa.

Bohaterem dzisiejszej liturgii słowa jest święty Barnaba Apostoł. Dzięki jego działalności wielka liczba uczniów umocniła swoją wiarę. Dzieje Apostolskie ukazują go jako człowieka pełnego wiary i Ducha świętego (por. Dz 11,24). Każdy z nas jest powołany przez Pana do umacniania wiary naszych braci i sióstr. Bóg w swojej opatrzności postawił nas w konkretnym czasie i miejscu, zaufał nam, więc czyńmy dzieło Ewangelii.

Obecność Chrystusa w świątyni wskazuje na religijne wychowanie. Zagubienie w świątyni ukazuje zaufanie rodziców do dwunastoletniego Jezusa. Serce matki zachowuje wszystkie sprawy związane z dzieckiem.

Prawda o zmartwychwstaniu stanowi oś dzisiejszego pouczenia św. Pawła skierowanego do Tymoteusza. Współumieranie z Jezusem ma się objawiać na wielu płaszczyznach. W pierwszej kolejności chodzi o obumieranie własnej woli i nakierowanie jej zgodnie z wolą Bożą. Drugi wymiar to obumieranie własnej pychy i chęci bycia w centrum uwagi. Również w życiu duchowym żeby powstać z martwych trzeba najpierw umrzeć. Musi obumrzeć to, co słabe i grzeszne. Dopiero wtedy pozostaje wyłącznie to, co pochodzi od Boga.

Wiara w zmartwychwstanie nie polega na teoretyzowaniu o rzeczywistości po śmierci. Wiara wyznana tylko ustami jest wiarą martwą. Żywa wiara ujawnia się w pracy nad rozwojem duchowym. Zmartwychwstanie łączy się godnością osoby ludzkiej.

Św. Bonifacy uznany za patrona Niemiec, Holandii i Anglii wyróżniał się erudycją i talentem oratorskim. Głęboka wiara i niezwykła gorliwość apostolska kształtowały jego zakonne, kapłańskie i biskupie życie. Za przykładem św. Bonifacego, budujmy jedność Europy w duchu chrześcijańskim.

Winnica jest symbolem Kościoła. Bóg zakłada ją i pielęgnuje z wielką troską i pieczołowitością. Tak samo Bóg troszczy się o Kościół. Wiara jest łaską Pana Boga. Nie jest moim wysiłkiem, nie mogę sobie jej wypracować. Jedyne, co mogę zrobić, to przez pracę nad sobą otworzyć serce na przyjęcie Bożego daru. Dziś Kościół jest nieustannie odrzucany przez świat, jak wspominany w Ewangelii kamień, który stał się kamieniem węgielnym. Nie możemy się temu dziwić. Tak jak Chrystus został odrzucony, tak i my powinniśmy, naśladując Go, przyjąć na siebie prześladowania i niechęć świata.

Przywódcy Narodu Wybranego nie mogli ścierpieć nauczania i mocy Jezusa z Nazaretu. Kim On jest i skąd ma taką władzę? Starszyzna żydowska oczekiwała odpowiedzi na to pytanie. Sam Bóg przez Ducha Świętego udzielił Jezusowi mocy.