XXXII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak 2 Mch 7,1–2.9–14; 2 Tes 2,16–3,5; Łk 20,27–38 W skrócie: Każda niedziela jest małą Wielkanocą. Zmartwychwstanie jest fundamentem naszej wiary. Poglądy saduceuszów nie są zbyt odległe od mentalności współczesnego człowieka. Byli to kapłani, którzy opierali się na spisanym Pięcioksięgu, a odrzucali tradycję ustną. Zaprzeczali zmartwychwstaniu ciał i nie rozw?ali koncepcji mesjańskiej. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych (Łk 20,38). Modlitwa za zmarłych – świadectwo nadziei chrześc?ańskiej. Bóg żywych Wiara w zmartwychwstanie Najważniejszymi świętami dla nas – chrześc?an – są święta paschalne, czyli Wielkanoc. Bez zmartwychwstania Chrystusa nic nie miałoby (…)

XXXII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk 2 Mch 7,1-2.9-14; 2 Tes 2,16-3,5; Łk 20,27–38 W skrócie: W czasach Pana Jezusa trwała wielka dyskusja na temat zmartwychwstania i na temat nieba. Słowa Jezusa są świadectwem prawdy o zmartwychwstaniu, a więc pośrednio również o istnieniu nieba. Potwierdzają to inne bibl?ne fragmenty. Niektórzy ludzie, nawet dorośli, myślą o niebie trochę infantylnie i szukają Boga nad głową, w błękicie. Sakramenty, szczególnie zaś Eucharystia, stanowią „przedsmak” nieba na ziemi i pozwalają Kościołowi pielgrzymującemu rozpocząć uczestnictwo w życiu wiecznym. Chcąc zbliżyć się do nieba, musimy szukać słowa Bożego i Komunii św. Przed Mszą św. należy przygotować karton z ukrytym w środku ptasim piórem (lub kilkoma). Można przygotować także kilka nagród dla dzieci. Kawałek nieba na ziemi

XXXI Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Mdr 11,22-12,2; 2 Tes 1,11-2,2; Łk 19,1–10 W skrócie: Bóg jest Światłem, który stworzenie napełnia blaskiem miłości i prawdy. Człowiek jest za mały, by zobaczyć Boga. Jeśli liczy tylko na swoje siły, nie jest w stanie wejść w komunię z Tym, który jest po trzykroć święty. Zacheusz uosabia tęsknotę człowieka za Bogiem. Szukanie Boga w sercu (św. Augustyn) i na zewnątrz (wieża Babel). Bóg stał się człowiekiem, abyśmy mogli Go odnaleźć w naszej codzienności. Chrystus przyszedł na świat, by odnaleźć zagubionego człowieka. Mówi do Zacheusza, a tym samym do wszystkich ludzi: „Zejdź na ziemię. Tylko tu możemy się spotkać. Nie bujaj w obłokach, nie wdrapuj się na drzewa swoich marzeń. Stałem się człowiekiem, aby spotkać się z tobą w twoim życiu, w twoim domu, w twoim sercu”. Kto szuka Ciebie, już Ciebie znalazł (Leopold Staff). Spotkanie z Miłosiernym zobowiązuje do miłosierdzia.

XXXI Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Mdr 11,22–12,2; 2 Tes 1,11–2,2; Łk 19,1–10 W skrócie: Historia o kondorze w kanionie pokazuje, że czasem trzeba wyjść poza stereotypy i konwenanse, żeby dotrzeć dalej. Są rzeczy, które wydają się niemożliwe, a w rzeczywistości można je osiągnąć, tylko stereotypy ograniczają nasze możliwości. Chrystus przekracza wszelkie stereotypy i łamie wszelkie konwenanse tam, gdzie chodzi o zbawienie człowieka. Nie tylko idzie w gościnę do człowieka uznawanego publicznie za grzesznika, ale pokazuje, że zbawienie stało się jego udziałem. Tym samym stało się to, co wydawało się niemożliwe: bogacz wchodzi do królestwa niebieskiego! Kiedy patrzymy na ludzi i oceniamy ich, ułatwiamy sobie zadanie, szufladkując ich, dzieląc na tych, którzy warci są naszego zainteresowania i na tych, z którymi nie warto się zadawać. Bóg nie patrzy na stereotypy, opinie, konwenanse, ale na serce. Z miłością patrzy na (…)

XXXI Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mdr 11,22-12,2; 2 Tes 1,11-2,2; Łk 19,1–10 W skrócie: Spotkanie Jezusa z Zacheuszem sprawia wrażenie przypadkowego, ale u Boga nie ma przypadków. Zacheusz był odważnym człowiekiem. Przyznał się, że krzywdził ludzi, że zabierał im więcej pieniędzy niż należało i teraz chce im to wynagrodzić. Według niektórych legend każdy z nas ma w niebie swoją księgę, do której są wpisywane nasze uczynki, dobre i złe. Jak wygląda księga naszego życia? Czy można zmieniać w niej wpisy o złych uczynkach? W jednej z Ewangelii Pan Jezus mówi: Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze. Najpiękniejszą motywacją dobrego postępowania jest nie strach, ale miłość. Przed Mszą św. należy przygotować kilka zeszytów i długopisów.

Piątek XXX Tygodnia zwykłego Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Dariusz Kwiatkowski Ap 7,2–4.9–14; 1J 3,1–3; Mt 5,1–12a W skrócie: W dniu Wszystkich Świętych udajemy się na cmentarze, gdzie spoczywają nasi zmarli. Patrząc na marmurowe pomniki, zastanawiamy się, czy tu jest koniec ludzkiego życia? Modlitwa liturgii Kościoła zupełnie nie pasuje do naszego nastroju, ponieważ słyszymy wezwanie do radości. Również słowo Boże dzisiejszej uroczystości jest pełne życia, radości i entuzjazmu. Uroczystość Wszystkich Świętych jest na ogół niewłaściwie rozumiana i utożsamia się ją powszechnie ze świętem zmarłych. Świętość nie jest przywilejem dla wybranych, ale wezwaniem i obowiązkiem dla nas wszystkich. Niebo przedstawione nam przez św. Jana nie jest puste ani smutne. Często myślimy, że niebo jest dla nas nieosiągalne, bo jesteśmy słabi i grzeszni. Sądzimy, że niebo jest dla świętych i wybranych. Uroczystość Wszystkich Świętych daje nam okazję, aby zrewidować nasze (…)

Piątek XXX Tygodnia zwykłego Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Tadeusz Polak Ap 7,2–4.9–14; 1 J 3,1–3; Mt 5,1–12a W skrócie: Listopad to czas refleksji nad śmiercią i życiem. Za zasłoną śmierci spotykamy radosny i kojący widok: otwarte niebo, a w nim świętych, którzy poszli drogą błogosławieństw. Każdy człowiek jest powołany do świętości, musi tylko wiernie towarzyszyć Chrystusowi. Opowiadanie o człowieku, który dokonał rzeczy niemożliwej: stworzył wokół siebie szczęśliwy i braterski świat, bo bardzo tego pragnął. „Tak” Maryi odmieniło historię ludzkości. Święty to znaczy szczęśliwy – bo otworzył Bogu drogę na świat. Święci w królestwie niebieskim Rozważania o przemijaniu Miesiąc, który dzisiaj rozpoczynamy, przeżywany jest w naszej tradycji jako szczególny czas pamięci o zmarłych. Nawiedzamy cmentarze, modlimy się na grobach bliskich, (…)

Piątek XXX Tygodnia zwykłego Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Janusz Stańczuk Ap 7,2–4.9–14; 1 J 3,1–3; Mt 5,1–12a W skrócie: Kościół wyznaje wiarę w świętych obcowanie. W każdej świątyni przypominamy sobie o powołaniu do świętości między innymi poprzez obrazy i rzeźby ludzi kanonizowanych i beatyfikowanych. Każdy święty posiada przynajmniej jedną charakterystyczną cechę czy cnotę, która odpowiednio pielęgnowana – zbliżyła go do Boga. Ziarno świętości zasiane jest w każdym człowieku. Pan Bóg zaprasza do odkrycia i rozw?ania go. Wielu ludzi boi się poważnie myśleć o świętości, widząc w niej próbę ograniczenia swojej wolności. Życie zgodne z planem Bożym daje człowiekowi pełnię zadowolenia.