Bliskość z Chrystusem prowadzi do radości i wesela, do życia w harmonii z sobą samym. Dlatego uczniowie nie pościli. Zarówno świętowanie jedności z Bogiem, jak i praktyki postu są wartością życia chrześcijańskiego. Post pomaga w uwolnieniu spod władzy namiętności. Pościmy, ponieważ w taki sposób przygotowujemy umysł, uczucia, wyobraźnię i ciało na spotkanie z Panem. Młode wino (Mk 2,22) to nowe myślenie, nowe spojrzenie na człowieka i jego relację z Bogiem. Ważniejsze jest miłosierdzie niż ofiary składane Bogu.

Choroba jest wpisana w naturę człowieka. Fizyczny ból sprawia, że człowiek poszukuje źródła choroby i pragnie uleczenia. Grzech to choroba człowieka. Ten rodzaj choroby obejmuje wymiar duchowy. Jest ona zawsze zakaźna i bywa śmiertelna. Chrystus jako lekarz przyszedł do ludzi, którzy rozumieją swoją chorobę. Potrzebne jest nasze zaangażowanie w leczenie i uzdrowienie.

Być dobrym człowiekiem. Katecheza Jana Chrzciciela. Przyjaciele Boga. Prawdziwe dobro – miłość miłosierna.

Prośmy, pozostawiając sposób wysłuchania naszych próśb w rękach miłosiernego Boga, który nigdy nie odwrócił się od człowieka. Niech pokora cechuje nasze zawierzenie. Wierzymy, że Pan Jezus wysłuchuje naszych próśb zgodnie z wolą Ojca. Wołanie wypływające z miłości nigdy nie stanie się próbą wymuszenia. Modlitwa to wyznanie wiary składane każdego dnia. Żywa wiara prowadzi do świadectwa, które jest głoszeniem Dobrej Nowiny.

Ogromne rzesze ludzi przychodziły słuchać Jezusa i wierzyły w cud odzyskania zdrowia. Jezus widząc cierpienia, zagubienie, bezradność, samotność – objawia nam się jako Zbawiciel i Wyzwoliciel. Dokonane przez Jezusa wyzwolenie dotyka najgłębszych zakamarków naszego serca. Na tym właśnie polega zbawienie. Aby zbawienie stało się naszym udziałem, trzeba uwierzyć i przyjść do Jezusa. Jezus do niczego nie zmuszał ludzi, którzy do Niego przychodzili. Oni sami prosili o pomoc. Jezus pokazuje nam dziś swoją moc i czeka na naszą decyzję. Czy będzie to decyzja wiary i przyjęcia Jezusa jako Pana i Zbawiciela?

Pierwsza Księga Samuela opowiada o modlitwie córki Izraela proszącej Stwórcę o syna. Po szczęśliwych narodzinach chłopiec został oddany na służbę Pana. W synagodze w Kafarnaum Bóg objawił swoją moc i miłosierdzie. Jezus nauczał i wypędził z opętanego złego ducha. Zgromadzeni byli zdumieni. Jedynie Boża obecność wśród nas czyni człowieka szczęśliwym, bo jedynie Bóg naucza z mocą i jest w stanie zaspokoić wszystkie nasze pragnienia.

Nowy okres liturgiczny okazją do nowych postanowień. Nawrócenie to sposób życia, a nie jednorazowy akt. Brak postawy nawracania się owocuje degradacją życia Bożego w nas. Powierzchowna pobożność nie owocuje wzrostem życia Bożego. Świętość jest Bożym darem, który mogą przyjąć tylko ci, którzy się nieustannie nawracają w kierunku Boga.

Spadek liczby powołań kapłańskich i zakonnych. Świat deprawuje młodych ludzi, łudząc ich namiastkami szczęścia. Nieprzychylność mediów i ciągły atak na Kościół przyczyniają się do spadku powołań. Modlitwa o powołania i za powołanych oraz życzliwość wobec nich jest naszą powinnością.