I Niedziela Adwentu ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 2,1–5; Rz 13,11–14; Mt 24,37–44 W skrócie: Adwent rozpoczyna nowy okres roku liturgicznego i jest początkiem tegoż roku. Adwent oznacza dla chrześc?an przyjście Chrystusa. Pierwsze przyjście Chrystusa dokonało się w tajemnicy Wcielenia, czyli w ludzkiej postaci. Drugie przyjście oznacza powtórne przyjście Chrystusa w chwale na końcu czasów. Czas Adwentu jest okresem pobożnego i radosnego oczekiwania na spotkanie z Chrystusem. Liturgia Adwentu wzywa nas do postawy czuwania, bo Syn Człowieczy przyjdzie w chwili, której się nie domyślamy. Całe życie chrześc?anina jest ciągłym oczekiwaniem i uważaniem. Jest czuwaniem. Jako chrześc?anie mamy uważać sercem, czyli czuwać całym swoim życiem. Czuwać to umieć rozpoznać wszystkie znaki mówiące, że Chrystus jest już obecny wśród nas. On przychodzi do nas już DZISIAJ. Chrystus przychodzi dzisiaj Legenda o przyjściu Mesjasza Żydowska legenda opowiada o (…)

I Niedziela Adwentu ks. Jan Augustynowicz Iz 2,1–5; Rz 13,11–14; Mt 24,37–44   W skrócie: Pierwsza niedziela Adwentu rozpoczyna nowy okres liturgiczny. Słowa ks. Janusza Stanisława Pasierba wyjaśniają znaczenie Adwentu. Adwent u starożytnych Rzymian, w religiach pogańskich i pierwotnym Kościele. Adwent ma podwójne znaczenie teologiczne. Młodym i starszym potrzebny jest dobry rachunek sumienia. Istnieje wyraźny kontrast między życiem w grzechu a życiem w łasce uświęcającej. Postawa czuwania jest naszym podstawowym zadaniem adwentowym. Budowanie nowego świata i nowego człowieka. „Idźmy z radością na spotkanie Pana” Czas radosnego oczekiwania Czym jest Adwent? Oddajmy głos ks. Januszowi Stanisławowi Pasierbowi: Adwent to świt (…). Adwent to mała izba w domu cieśli, gdzie zjawił się archanioł, (…)

I Niedziela Adwentu ks. Janusz Stańczuk Iz 2,1–5; Rz 13,11–14; Mt 24,37–44 W skrócie: Święta Bożego Narodzenia są wyczekiwane przez wielu ludzi, nawet przez niewierzących, którzy ulegają podniosłej atmosferze przygotowań. Każdy człowiek decyduje, w jaki sposób przygotować się do świąt: czy tylko zewnętrznie, czy również duchowo. Przygotowanie duchowe jest trudne. Przeszkadzają nam wrodzone ludzkie ułomności, jak na przykład lenistwo duchowe; jesteśmy celem pokus ze strony złego ducha. Szatan usiłuje przeszkadzać nam zawsze, gdy pragniemy dokonać czegoś dobrego. Droga do Jezusa Przygotowanie do Bożego Narodzenia Rozpoczęliśmy Adwent. Świat, a najbardziej ludzie wierzący czekają na coś wyjątkowego. Podniosła atmosfera oczekiwania na Boże Narodzenie, choć mocno nadużywana przez handlowców, ciągle ma w sobie coś niesamowitego. Nawet w narodach niechrześc?ańskich zdarza się, że niektóre elementy naszych świąt stają się (…)

XXXIV Niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata ks. Tomasz Opaliński 2 Sm 5,1–3; Kol 1,12–20; Łk 23,35–43 W skrócie: Kiedy patrzymy na otaczający nas świat, widzimy jak wiele wokół nas zła, przemocy, nienawiści. Wystarczy obejrzeć telewizyjne wiadomości: tyle mówią o dramatycznych wydarzeniach, tragediach, nieszczęściach. Obchodzimy Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. Dlaczego Chrystus nie interweniuje, nie eliminuje zła, skoro jest Królem Wszechświata? Ewangelia pokazuje nam, że królestwo Chrystusa nie jest pojmowane tak, jak ziemskie panowanie. Chrystus króluje z krzyża. Żydzi nie potrafili zaakceptować Króla, który panuje z wysokości krzyża. Szydzili z Niego. Nie tak Go sobie wyobrażali. Czekali na Mesjasza – wybawiciela ziemskiego. Królestwo Boże nie przychodzi w triumfalizmie, proporcach, sztandarach. Ono musi być najpierw w nas. Jeśli w nas będzie Bóg i Jego pokój, zacznie się on rozlewać na innych. Królestwo Boże (…)

XXXIV Niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata ks. Zenon Hanas 2 Sm 5,1–3; Kol 1,12–20; Łk 23,35–43 W skrócie: Kamienna tabliczka w muzeum archeologicznym na wzgórzu Palatynu w Rzymie pochodzi z II w. po narodzeniu Chrystusa i ukazuje postać ukrzyżowanego człowieka z głową osła. Obok tej postaci widoczna jest sylwetka człowieka, który stoi z podniesionymi rękami. Pod wizerunkiem wydrapano po łacinie podpis: „Aleksamenos czci swego Boga”. Wyskrobany na kawałku kamienia rysunek nie jest dziełem sztuki, ale wymownym świadkiem. Było to pierwsze przedstawienie Ukrzyżowanego zachowane do naszych czasów. Najwięksi artyści poszukiwali potem sposobu, jak godnie i z szacunkiem przedstawić Ukrzyżowanego. Jednak jednym z pierwszych obrazów było szydercze i kpiące naszkicowanie postaci z oślą głową. W opisie ukrzyżowania Jezusa na Golgocie również widzimy kpinę i szyderstwo. Zejdź z krzyża! Wybaw (…)

XXXIV Niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata ks. Janusz Stańczuk 2 Sm 5,1-3; Kol 1,12-20; Łk 23,35–43 W skrócie: Chociaż w Biblii są wspaniałe opisy chwały Chrystusa, my najczęściej przypominamy sobie Jezusa aresztowanego, gnębionego, wyśmiewanego. Kiedy mówimy o królach i królewnach, przeważnie wyobrażamy ich sobie z koroną, berłem, mieczem, poddanymi i pałacem. Korona cierniowa przypominała, że prawdziwy władca często cierpi. Na drzewie krzyża, jak na tronie, Jezus ogłosił swoją najważniejszą decyzję. Cudowne piękno wszechświata jest tylko bladym odbiciem majestatu Boga. Chrystus nie walczył mieczem. Jego bronią była miłość. W czasie tej homilii przydatne będą plansze przedstawiające atrybuty władzy królewskiej: koronę, pałac, tron, berło, miecz, bogate szaty itp. Na odwrocie planszy można narysować „odpowiedniki” królewskich atrybutów z życia (…)

XXXIII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Łk 21,5-19 W skrócie: List do Tesaloniczan – odpowiedź na fałszywe rozumienie nauki o powtórnym przyjściu Chrystusa. „Kto nie chce pracować, niech też nie je”; Zapowiedzi końca świata. Trzej młodzieńcy w piecu ognistym – życie wieczne ważniejsze od doczesnego. Prześladowania uczniów Baranka – kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. Przemija postać tego świata W przedostatnią niedzielę roku liturgicznego gromadzimy się na Najświętszej Eucharystii. W tym miesiącu modlimy się w sposób szczególny za bliskich zmarłych i nasze myśli kierujemy ku sprawom ostatecznym. Również liturgia słowa zaprasza nas do refleksji dotyczącej przemijania tego, co doczesne i aktywnego przygotowania na spotkanie z przychodzącym Panem. Święty Paweł napisał do Tesaloniczan list jako odpowiedź na fałszywe rozumienie nauki o powtórnym przyjściu Chrystusa. „Nawróceni na chrześcijaństwo poganie przekonani byli o rychłym nadejściu końca świata, wobec czego ogarnęła ich apatia w stosunku do wszelkich przejawów życia codziennego, a w szczególności wobec etosu pracy” (BT, wstęp do 1 Listu do Tesaloniczan). Prawdziwa wiara nie odrywa człowieka od rzeczywistości lecz ukazuje najgłębszy sens naszego życia doczesnego w drodze do wieczności. Dlatego św. Paweł musiał ostro zareagować na taką postawę chrześcijan, która prowadziła do (…)

XXXIII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Ml 3,19–20a; 2 Tes 3,7–12; Łk 21,5–19 W skrócie: Temat zagłady świata przew?a się często we współczesnej kulturze. Jest to charakterystyczny znak naszych czasów. Może w tych filmach, powieściach i grach komputerowych wyraża się ukryty lęk o naszą przyszłość? W różnych publikacjach opisywane są coraz bardziej niepokojące skutki eksploatowania Ziemi. Rozgrzewanie atmosfery, zanieczyszczenie środowiska czy wyczerpanie surowców naturalnych – to tylko niektóre hasła, za którymi ukrywa się lęk o przyszłość świata. Dochodzą do tego ryzykowne eksperymenty genetyczne czy groźba konfliktów atomowych. Dzisiejsze czytania bibl?ne (z Księgi Malachiasza i Ewangelii św. Łukasza) należą – na pierwszy rzut oka – do katastroficznych zapowiedzi nagłego końca świata. Istnieje jednak ważna różnica pomiędzy bibl?nymi przepowiedniami a współczesnymi ekranizacjami. W filmowych wyobrażeniach po katastrofie ma nastąpić całkowita cisza, pustka, (…)