Okres Wielkanocny daje nam niezwykłą satysfakcję ze zwycięstwa życia nad śmiercią. Apostołowie głoszą śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa mimo szykan ze strony starszyzny Izraela. Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne (J 3,35–36) – pouczał swych uczniów Jan Chrzciciel. Świat dzisiejszy potrzebuje wyraźnego świadectwa życia Ewangelią.

Bóg dał ludziom swego Syna. Piekło – królestwo tych, którzy odrzucili miłość Bożą. Dialog miłości – od Nikodema do św. Faustyny i każdego z nas. „Tak Bóg umiłował mnie, że dał mi swojego Syna”.

Pełne miłości życie pierwszej gminy chrześcijańskiej. Pierwszych chrześcijan ożywiały jeden duch i jedno serce (Dz 4,32). Jak najpewniej wejść do królestwa niebieskiego? Poprzez chrzest rodzimy się do życia wiecznego.

Pierwszymi świadkami Zmartwychwstania byli apostołowie. Spotkanie z Jezusem zmartwychwstałym odmieniło ich życie. Na całym świecie głosili Ewangelię. Może się wydawać, że od ewangelizacji są misjonarze, księża, zakonnice i katecheci. Jednak słowa wzywające do głoszenia Ewangelii Jezus kieruje do każdego z nas. Miejscem głoszenia Dobrej Nowiny jest środowisko, w którym żyjemy, czyli nasz dom, praca, miejsce zamieszkania. Powinniśmy głosić Ewangelię słowem i stylem życia. Inni ludzie, patrząc na nas, powinni widzieć w nas miłość, wiarę i nadzieję.

Czas spotkań ze zmartwychwstałym Panem. Śmierć i Zmartwychwstanie – wydarzenia, które przerosły oczekiwania uczniów. Zmartwychwstanie nadaje sens drobnym ludzkim sprawom. Wszytko na chwałę Bożą czyńcie (1 Kor 10,31).

Św. Piotr przypomniał Izraelitom, co jest napisane o Mesjaszu w Starym Testamencie i przywołał wielkie wydarzenia z życia Jezusa, by świadkom uzdrowienia chromego przez niego i Jana wytłumaczyć, że cud dokonał się przez wiarę w Jezusa Chrystusa i dzięki Jego osobistej interwencji. Ponieważ nie nastąpiło jeszcze zmartwychwstanie wszystkich umarłych, uczniowie sądzili, że Jezus może być duchem lub zjawą. Zbawiciel każe im dotykać swoich nóg i rąk i zjada kawałek ryby. Apostołowie nabierają pewności, że ich Mistrz i Nauczyciel naprawdę powstał z martwych i powrócił do życia.

Czytania liturgiczne ukazują nam niezwykłe poruszenie, jakie zapanowało wśród uczniów Jezusa po Jego Zmartwychwstaniu. Ewangelia o uczniach w Emaus ukazuje nam ich ucieczkę z Jerozolimy ze strachu przed prześladowaniami. Nieznajomy spotkany po drodze wyjaśnia uczniom, co zapowiadały Pisma o Mesjaszu. Rozmowa ze Zmartwychwstałym rozpaliła ich serca i dodała im odwagi.

Gdzie prawdziwa miłość, tam i prawdziwe łzy. Łzy oczyszczają spojrzenie. Sprawiają, że ból nie zabija, a otwiera na dialog. Iskierka ludzkiej miłości wzbudza w Bogu ogień miłości nieogarnionej. Ukrzyżowany i Zmartwychwstały to jedność nierozerwalna. Bez łez z powodu śmierci nie będzie doświadczenia Zmartwychwstania.