W czasach Jezusa powszechną praktyką było posiadanie niewolników przez bogatszych gospodarzy. Obowiązkiem niewolników była nie tylko praca w polu i gospodarstwie, ale i przygotowanie posiłków dla panów. Nikt nigdy nie dziękował sługom za ich ciężką pracę. Jesteśmy sługami nieużytecznymi. Względem Boga wykonujemy jedynie nasze powinności, za które nie możemy oczekiwać wdzięczności. Narodziliśmy się po to, by służyć Bogu i czynić dobro naszym bliźnim. Bądźmy gorliwi w tej służbie.

Ile razy trzeba przebaczyć? Liczba siedemdziesiąt siedem w symbolice biblijnej oznacza nieskończoność, a to znaczy, że zawsze trzeba przebaczyć. Mamy przebaczać naszym bliźnim, aby Bóg mógł nam przebaczyć. Przebaczenie jest formą realizacji przykazania miłości bliźniego i dlatego jest tak ważne w życiu ucznia Chrystusa. Przebaczenie jest mądrością. To właśnie ono gasi wszelkie spory i waśnie. Ono prowadzi do zgody i pogłębionej miłości. Brak przebaczenia rodzi nienawiść, która prowadzi do konfliktów, kłótni, wojen. Traktaty pokojowe stają się czystą formalnością, jeśli nie nastąpi przebaczenie płynące z serca.

Chwile wdzięczności. Zakończenie Roku Fatimskiego. Maryja Matka Kościoła. Maryja Królową Polski. 13 czerwca 1917 obietnica Maryi. Maryja dobrą i mądrą Matką. Cud nad Wisłą. Maryja a II Wojna Światowa. Wypełnienie wezwania – Maryja ratuje świat. Ponowna ingerencja w sprawy naszej Ojczyzny. Nasza modlitwa.

Św. Paweł swoją postawą udziela nam lekcji pokory i zaufania Bogu. Bardzo często podkreśla, że nie działa swoją mocą, ale mocą łaski Bożej. Dlatego też posiada mandat głoszenia słowa Bożego. Św. Paweł ma świadomość swojej słabości i grzeszności. Dlatego potrafi się chlubić jedynie tym, co pochodzi od Boga. Mocno podkreśla, że jest narzędziem w ręku Boga i to jeszcze kruchym. W tym kluczu warto również wolę Bożą w życiu osobistym. Należy dostrzegać także i to, że Bóg przemawia do mnie przez konkretne wydarzenia, również porażki.

Bazylika Laterańska znakiem jedności i powszechności Kościoła. Świątynia jerozolimska dawnym miejscem oddania Bogu chwały. Jezus świątynią Nowego Przymierza. Czy jesteśmy świątynią?

Chrystus przewodnikiem w drodze. Jasne i stanowcze zasady. Pogodzić „nienawiść” z ewangeliczną miłością. Odrzucić „przywiązanie” i „posiadanie”. Bezkompromisowe i bezdyskusyjne warunki bycia uczniem Chrystusa.

Człowiek często używa wymówek. Społeczne przyzwolenie na kłamstwo. Wymówka wywołuje poczucie komfortu. Uczta symbolem gościnności i obfitości. Alegoria uczty w kontekście królestwa niebieskiego. Człowiek przywiązuje się do tego, co go otacza i każda zmiana oznacza dla niego wysiłek. Boże zaproszenie jest próbą wyrwania człowieka z jego ograniczeń.

Opowiadanie o człowieku, który dawał gościnę bogatym, a nie zauważał biednych, ukazuje fałszywą gościnność. Dziś nasza tradycyjna i wychwalana przez innych gościnność została trochę zatracona. Zabiegani i zmęczeni codzienną pracą mamy mało czasu, aby się wzajemnie odwiedzać i gościć. Gościnność staje się dziś coraz bardziej interesowna. Zapraszając gości i planując menu, zastanawiamy się często, jakie korzyści osiągniemy ze zorganizowanego święta. Prawdziwej gościnności możemy uczyć się od Chrystusa. On zaprasza nas wszystkich na ucztę eucharystyczną, niczego w zamian nie oczekując.