XXXIII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Ml 3,19–20a; 2 Tes 3,7–12; Łk 21,5–19 W skrócie: Temat zagłady świata przew?a się często we współczesnej kulturze. Jest to charakterystyczny znak naszych czasów. Może w tych filmach, powieściach i grach komputerowych wyraża się ukryty lęk o naszą przyszłość? W różnych publikacjach opisywane są coraz bardziej niepokojące skutki eksploatowania Ziemi. Rozgrzewanie atmosfery, zanieczyszczenie środowiska czy wyczerpanie surowców naturalnych – to tylko niektóre hasła, za którymi ukrywa się lęk o przyszłość świata. Dochodzą do tego ryzykowne eksperymenty genetyczne czy groźba konfliktów atomowych. Dzisiejsze czytania bibl?ne (z Księgi Malachiasza i Ewangelii św. Łukasza) należą – na pierwszy rzut oka – do katastroficznych zapowiedzi nagłego końca świata. Istnieje jednak ważna różnica pomiędzy bibl?nymi przepowiedniami a współczesnymi ekranizacjami. W filmowych wyobrażeniach po katastrofie ma nastąpić całkowita cisza, pustka, (…)

XXXIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Ml 3,19-20a; 2 Tes 3,7-12; Łk 21,5–19 W skrócie: Według opisów w Piśmie Świętym koniec świata związany będzie z wieloma groźnymi zjawiskami: trzęsieniami ziemi, pożarami, wojnami. Filmy grozy, fałszywi prorocy, sekty próbują wykorzystywać te opisy i wzbudzać w ludziach jeszcze większy lęk, niż to konieczne. Wielu ludzi myśli dziś o tym, jak ocalić swoje życie, zabezpieczyć się przed katastrofami i niebezpieczeństwami. My, chrześc?anie, nie musimy się lękać. Bóg zaprasza nas do życia wiarą, do zaufania. Bóg jest kochającym Ojcem, który chce nam pomóc najlepiej, jak to tylko możliwe. W czasie tej homilii przydatne będą elementy różnych strojów ochronnych. Zestaw jest dowolny: hełm, okulary, maska chirurgiczna lub tlenowa, ochraniacze robocze lub sportowe, fartuchy, kombinezony. Można przygotować tarczę (w rodzaju rycerskiej), poduszkę itp. Kombinezon (…)

Poniedziałek XXXII Tygodnia zwykłego Narodowe Święto Niepodległości Wspomnienie św. Marcina z Tours, biskupa ks. Tadeusz Polak Mdr 1,1–7; Łk 17,1–6 W skrócie: Zatrzymanie się nad tematem naszej osobistej wiary i modlitwa: Panie, przymnóż nam wiary. Takiej wiary, która góry niechęci przenosi i rozpadliny podziałów zasypuje. Panie, przymnóż nam wiary, abyśmy miłowali naszą ziemską Ojczyznę w drodze do tej wiecznej w królestwie zbawionych. Msza święta – wyznanie i umocnienie wiary. Wiara religijna i wiara patriotyczna. Cena niepodległości (bł. Jan Paweł II). Panie, przymnóż nam wiary (Łk 17,5). Wydaje się, że to właśnie prawdziwy patriotyzm, umiłowanie Ojczyzny, staje się siłą pokonywania podziałów i motywem pracy dla wspólnego dobra. Świadectwo o Prymasie Tysiąclecia. Wiara fundamentem przebaczenia i jedności Przymnóż nam wiary (Łk 17,5) (…)

XXXIII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Ml 3,19-20a; 2 Tes 3,7-12; Łk 21,5–19 W skrócie: Życie Kościoła jest oczekiwaniem na powtórne przyjście Pana. Konieczna jest czujność, by Zbawiciel zastał nas przygotowanych: teraz – gdy przychodzi do naszych serc w Komunii św. i kiedyś, gdy staniemy przed Nim twarzą w twarz. Przyjdź jak chcesz i kiedy chcesz – św. Faustyna. Postawa zawierzenia. Do szczęścia i do światłości nie można dojść na skróty – Jan Paweł II. Ostrzeżenie przed fałszywymi prorokami. Szatan jako uwodziciel, który robi wszystko, aby odwieść człowieka od pokory, ufności i uległości wobec woli Bożej. Trudne wydarzenie osobiste czy dziejowe jest wezwaniem do ufności i nadziei. Z utęsknieniem czekam na przyjście Twoje – modlitwa św. Faustyny. Oczekiwanie na przyjście Pana Gotowość w obliczu spraw ostatecznych W (…)

XXXII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak 2 Mch 7,1–2.9–14; 2 Tes 2,16–3,5; Łk 20,27–38 W skrócie: Każda niedziela jest małą Wielkanocą. Zmartwychwstanie jest fundamentem naszej wiary. Poglądy saduceuszów nie są zbyt odległe od mentalności współczesnego człowieka. Byli to kapłani, którzy opierali się na spisanym Pięcioksięgu, a odrzucali tradycję ustną. Zaprzeczali zmartwychwstaniu ciał i nie rozw?ali koncepcji mesjańskiej. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych (Łk 20,38). Modlitwa za zmarłych – świadectwo nadziei chrześc?ańskiej. Bóg żywych Wiara w zmartwychwstanie Najważniejszymi świętami dla nas – chrześc?an – są święta paschalne, czyli Wielkanoc. Bez zmartwychwstania Chrystusa nic nie miałoby (…)

XXXII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk 2 Mch 7,1-2.9-14; 2 Tes 2,16-3,5; Łk 20,27–38 W skrócie: W czasach Pana Jezusa trwała wielka dyskusja na temat zmartwychwstania i na temat nieba. Słowa Jezusa są świadectwem prawdy o zmartwychwstaniu, a więc pośrednio również o istnieniu nieba. Potwierdzają to inne bibl?ne fragmenty. Niektórzy ludzie, nawet dorośli, myślą o niebie trochę infantylnie i szukają Boga nad głową, w błękicie. Sakramenty, szczególnie zaś Eucharystia, stanowią „przedsmak” nieba na ziemi i pozwalają Kościołowi pielgrzymującemu rozpocząć uczestnictwo w życiu wiecznym. Chcąc zbliżyć się do nieba, musimy szukać słowa Bożego i Komunii św. Przed Mszą św. należy przygotować karton z ukrytym w środku ptasim piórem (lub kilkoma). Można przygotować także kilka nagród dla dzieci. Kawałek nieba na ziemi

XXXI Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Mdr 11,22-12,2; 2 Tes 1,11-2,2; Łk 19,1–10 W skrócie: Bóg jest Światłem, który stworzenie napełnia blaskiem miłości i prawdy. Człowiek jest za mały, by zobaczyć Boga. Jeśli liczy tylko na swoje siły, nie jest w stanie wejść w komunię z Tym, który jest po trzykroć święty. Zacheusz uosabia tęsknotę człowieka za Bogiem. Szukanie Boga w sercu (św. Augustyn) i na zewnątrz (wieża Babel). Bóg stał się człowiekiem, abyśmy mogli Go odnaleźć w naszej codzienności. Chrystus przyszedł na świat, by odnaleźć zagubionego człowieka. Mówi do Zacheusza, a tym samym do wszystkich ludzi: „Zejdź na ziemię. Tylko tu możemy się spotkać. Nie bujaj w obłokach, nie wdrapuj się na drzewa swoich marzeń. Stałem się człowiekiem, aby spotkać się z tobą w twoim życiu, w twoim domu, w twoim sercu”. Kto szuka Ciebie, już Ciebie znalazł (Leopold Staff). Spotkanie z Miłosiernym zobowiązuje do miłosierdzia.

XXXI Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Mdr 11,22–12,2; 2 Tes 1,11–2,2; Łk 19,1–10 W skrócie: Historia o kondorze w kanionie pokazuje, że czasem trzeba wyjść poza stereotypy i konwenanse, żeby dotrzeć dalej. Są rzeczy, które wydają się niemożliwe, a w rzeczywistości można je osiągnąć, tylko stereotypy ograniczają nasze możliwości. Chrystus przekracza wszelkie stereotypy i łamie wszelkie konwenanse tam, gdzie chodzi o zbawienie człowieka. Nie tylko idzie w gościnę do człowieka uznawanego publicznie za grzesznika, ale pokazuje, że zbawienie stało się jego udziałem. Tym samym stało się to, co wydawało się niemożliwe: bogacz wchodzi do królestwa niebieskiego! Kiedy patrzymy na ludzi i oceniamy ich, ułatwiamy sobie zadanie, szufladkując ich, dzieląc na tych, którzy warci są naszego zainteresowania i na tych, z którymi nie warto się zadawać. Bóg nie patrzy na stereotypy, opinie, konwenanse, ale na serce. Z miłością patrzy na (…)