Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej ks. Tomasz Opaliński Mt 21,1-11; Iz 50,4–7; Ps 22; Flp 2,6–11; Mt 26,14 – 27.66 W skrócie: W liturgii dzisiejszej niedzieli radość triumfalnego wjazdu Jezusa do Jerozolimy miesza się z powagą rozważania męki Pańskiej. Mieszają się okrzyki tego samego tłumu – niedzielne: „Hosanna!” i piątkowe: „Na krzyż z Nim!”. Często tak jesteśmy zafascynowani radością i kolorowym folklorem Niedzieli Palmowej, że zapominamy o tym, że jest ona Niedzielą Męki Pańskiej. Nikt nie wchodzi dobrowolnie w rozważanie męki, towarzyszenie jej. To boli. Łatwiej dzielić czyjś tryumf, niż jego mękę. Może dlatego chcielibyśmy uciec od rozważania męki Pańskiej. Rozważać Pasję Niedziela Męki Pańskiej Liturgię Niedzieli Palmowej na ogół wszyscy kojarzymy z (…)

Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej ks. Janusz Stańczuk Mt 21,1-11; Iz 50,4–7; Flp 2,6–11; Mt 26,14 – 27,66 W skrócie: Śmierć Chrystusa była najtragiczniejszym wydarzeniem w historii Wszechświata i największą z ludzkich pomyłek. Nie był to tylko wyrok grupki faryzeuszów z czasów Jezusa. Jest to wyrok każdego człowieka, który wybiera grzech. Jezus Chrystus umarł dla każdego człowieka, nawet dla tych, którzy Go nie znają. Jeden za wszystkich Najczarniejsza rzecz na świecie Gdybym zapytał, jaka jest najczarniejsza rzecz na świecie – o czym każdy z nas mógłby pomyśleć? Mówimy nieraz, że coś jest czarne jak węgiel, albo jak noc, albo jak sadza w kominie. Czarny jest kosmos, a szczególnie czarne są tzw. czarne dziury, które pochłaniają światło, więc ich nie widać. Ale najczarniejsza ze wszystkiego była chwila, w której człowiek zabił Boga – swojego Stwórcę, Dawcę życia, Źródło miłości. Czarny dzień ludzkości

V Niedziela Wielkiego Postu ks. Jan Augustynowicz Ez 37,12–14; Rz 8,8–11; J 11,1–45 W skrócie: Prorocza zapowiedź proroka Ezechiela o wyjściu ludu Bożego z grobu i zaprowadzeniu go do ojczystej ziemi mówi ostatecznie o tym, że Bóg jest rzeczywiście Panem życia i śmierci. Wszyscy odkupieni zostaną w swoim czasie ożywieni mocą Bożą i staną się mieszkaniem Bożego Ducha. Skoro jednak ten Duch przebywa w nas, wierzących, nie możemy Go zasmucać grzesznym życiem. Ta Boża potęga objawi się potem w znakach Jezusa z Nazaretu, który będzie uzdrawiał chorych, wskrzeszał umarłych, a trzeciego dnia sam zmartwychwstanie. Kto w Niego wierzy, nie umrze na wieki. Jezus wskrzesza Łazarza Rozważania wielkopostne

V Niedziela Wielkiego Postu ks. Tadeusz Polak Ez 37, 12–14; J 11,1–45 W skrócie: Post to czas przemiany i wielkiego powrotu. Wstanę i pójdę do mojego Ojca – decyzja przemiany dotyczy każdego. Wskrzeszenie – zapowiedź ostatecznego triumfu Zbawiciela. Trzy powroty do życia – córeczka Jaira, młodzieniec z Nain i Łazarz. Panie, gdybyś tu był – wyrzut Marty i nasze wyobrażenia o Bogu. Cierpienie i śmierć Jezusa jako znaki Bożej miłości. Wielki Post to czas duchowego wskrzeszenia. Wskrzeszeni do nowego życia Potrzeba zmiany Idziemy drogą Wielkiego Postu znaczoną modlitwą, pokutą, pragnieniem przemiany. Nieraz słyszałem życzenia: „Żebyś się tylko nie zmieniał”. I zawsze na takie dictum reaguję dosyć nerwowo. Przecież możemy się rozw?ać tylko dzięki zmianom na lepsze. Jeśli w życiu duchowym wysiłek idzie tylko w tym kierunku, aby (…)

V Niedziela Wielkiego Postu ks. Janusz Stańczuk Ez 37,12–14; Rz 8,8–11; J 11,1–45 Należy przygotować dwa koce, białe prześcieradło, dwa długie bandaże (jeden z wypisanymi grubym flamastrem grzechami), nożyczki. Ze względu na wielowątkowość dzisiejszej Ewangelii, podczas Mszy św. z udziałem dzieci zostały przeczytane tylko wybrane fragmenty. W skrócie: Śmierć Łazarza i jego wskrzeszenie przypominają, że wszyscy podlegamy zniewoleniu grzechami i w konsekwencji zdążamy do śmierci. Chrystus ma władzę nad naszą śmiercią, nie tylko w wieczności, ale i w chwili obecnej. Największym cudem Jezusa było zmartwychwstanie. Ale do tego wielkiego cudu Jezus przygotowywał ludzi stopniowo. Pozwólcie mi chodzić Ludzkie choroby Przyjaciel Pana Jezusa ciężko zachorował. Łazarz leżał w domu, pod opieką swoich sióstr. Dzisiaj, kiedy człowiek ciężko zachoruje, trafia do (…)

VIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 49,14–15; 1 Kor 4,1–5; Mt 6,24–34 W skrócie: Słyszeliśmy wiele obietnic i zapewnień dotyczących polepszenia naszego życia. Większość z nich okazała się pustymi słowami, które nie miały pokrycia w czynach. Może nam się wydawać, że łatwo zawieść się także na Panu Bogu. Tyle razy prosiliśmy o coś w długich modlitwach i nie zostaliśmy wysłuchani Bóg zapewnia, że nigdy nas nie opuści i nigdy o nas nie zapomina: Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie (Iz 49,15). Zaufać Bogu Zawiedzione zaufanie Czy łatwo jest dzisiaj zaufać? (…)

VIII Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Iz 49,14–15; 1 Kor 4,1–5; Mt 6,24–34 W skrócie: Nikt z nas nie lubi zbytniej troski. Mamy, które nadmiernie troszczą się o swoje dzieci, pozbawiają je możliwości nauczenia się samodzielnego funkcjonowania. W tym kontekście łatwo przyznać rację Jezusowi, kiedy mówi, żeby się zbytnio nie troszczyć. Z drugiej strony – troska jest wyrazem miłości. Troszczę się o kogoś, kogo kocham. Dlatego tak boli, kiedy doświadczam tego, że nikt się o mnie nie troszczy. Czuję się wtedy niekochany. Nieumiejętność wyważenia między „zbytnią troską” a brakiem troski powoduje, że czasem się gubimy. Zwłaszcza młodzi bardzo się czasem troszczą, żeby wyglądać tak, jak by się o nic nie troszczyli. Czy to jednak przynosi szczęście? Nadmiar troski „Zbytnia troska” rodziców Nie troszczcie się zbytnio – mówi Jezus w dzisiejszej Ewangelii, i powtarza: czemu się zbytnio troszczycie (Mt 6,25.28)? Z jednej strony – często mamy dość (…)

VIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Iz 49,14–15; 1 Kor 4,1–5; Mt 6,24–34 Przed Mszą św. należy przygotować: kilka produktów spożywczych (chipsy, czekolada), książkę dla dzieci, flamastry, jakiś element ubioru, Biblię i nagrody. W skrócie: W Ewangelii Pan Jezus bardzo często przypomina nam, że największym zagrożeniem dla wiary nie są wcale jacyś bożkowie czy przesądy, ale nasze przywiązanie do pieniędzy, wygody, lenistwa. Biblia zawsze zachęca człowieka do pracy, do wysiłku. Stawia jednak pytanie, czy staramy się o to, co naprawdę jest najważniejsze. Co jest naprawdę ważne? Nie leniuchować! Zawsze przy okazji tej Ewangelii istnieje pokusa, aby trochę źle zrozumieć słowa Pana Jezusa. A co to znaczy: źle? Ktoś mógłby powiedzieć: „Kładę się i leżę do góry brzuchem, bo Pan Bóg sam o wszystko się zatroszczy. Nie (…)