Uczniowie idą za Jezusem. Często towarzyszy im lęk czy wątpliwości. Mistrz z Nazaretu zmaga się z ich niewiarą oraz brakiem zaufania. Kiedy na jeziorze szaleje burza, Jezus śpi. Jezus prowadzi z uczniami dialog. W ten sposób wychowuje ich do wiary i ufności w Siebie. Chce pokazać uczniom, że prawdziwym problemem człowieka nie są siły natury grożące śmiercią. A jak my zachowujemy się kiedy coś nie idzie po naszej myśli? Kiedy wiele burz przechodzi przez nasze życie? Czy ufamy Jezusowi czy panikujemy? Czy nie ulegamy lękowi o siebie samych? Pomyślmy, że te same słowa, które Jezus skierował do uczniów, każdego dnia kieruje również do nas, pytając nas: Czemu tak bojaźliwi jesteście? Dlaczego brak wam wiary!

Świętych Tymoteusza i Tytusa łączyła ze św. Pawłem niezwykła więź zbudowana w Chrystusie. Paweł jako ten, który udzielił im chrztu świętego stał się ich ojcem, gdyż zrodził ich dla Chrystusa. Dzisiejsze czytania ukazują nam, jak fundamentalnym i przełomowym wydarzeniem w życiu jest chrzest. Warto dostrzegać ów pozytywny aspekt chrztu świętego, które jest narodzeniem do życia wiecznego w Bogu. Osoba stojąca obok mnie jest moim bratem, siostrą w Chrystusie. Jestem za nią odpowiedzialny. Zjednoczeni wokół Stołu Eucharystycznego jesteśmy wyjątkową wspólnotą, którą jednoczy sam Chrystus.

Jezus wzywa swoich uczniów, aby szli na cały świat, głosili Ewangelię i udzielali chrztu. Św. Paweł gorliwie wypełnił to zadanie. Spotkał na swojej drodze Jezusa, uwierzył w Niego, przyjął chrzest i stał się Jego świadkiem. Jako ludzie ochrzczeni jesteśmy wezwani do głoszenia Ewangelii. Współczesny świat oczekuje od wyznawców Chrystusa prawdziwej wiary, a nie tylko słownych deklaracji. Brak zdecydowanych postaw i świadectwa chrześcijańskiego życia osłabia wspólnotę Kościoła, osłabia nas samych. Mamy być czytelnymi znakami obecności i działania Boga w świecie.

„Jeśli twoje życie modlitewne jest dobre, reszta zatroszczy się sama o siebie”. Zauważmy, że Jezus najpierw każe słuchać słowa, a potem brać je sobie do serca. Inaczej mówiąc, wszystko, co robimy, powinno opierać się na modlitwie i refleksji. Również Dekalog zaczyna się od słowa „słuchaj”. Bez mojego otwarcia się żadne ziarno nie padnie na grunt. Nie tylko nie padnie na żyzną ziemię, ono w ogóle nie padnie!

Miejsce Maryi w ekonomii zbawienia. Wyjątkowe łaski i przywileje Maryi. Dla Jezusa nie są najważniejsze więzy krwi, ale wspólnota ducha w pełnieniu woli Bożej. Maryja daje wzór pełnienia woli Bożej. Maryja – dar Jezusa w godzinie miłosierdzia. Na Kalwarii Pan Jezus nie wyjaśnia mądrości Krzyża, tajemnicy Miłosierdzia. Daje nam swoją Matkę, byśmy w Niej szukali pomocy w zgłębianiu „wielkiej tajemnicy wiary”. Maryja wprowadza nas w misterium Krzyża. Maryja – pierwsza Uczennica Boskiego Mistrza.

Bóg jest zawsze z nami, choć na co dzień nie zawsze Go dostrzegamy. Król Dawid, choć był człowiekiem grzesznym, starał się być blisko Boga. Jezus ściśle zjednoczony z Ojcem pokonuje moc szatana i wyrzuca złe duchy. Starajmy się ze wszystkich sił o zachowanie jedności z najlepszym Ojcem.

Trzy krótkie zdania. Nieokreślone miejsce. Ludzkie problemy. Determinacja „tłumu”. Spojrzenie Chrystusa. Święci wśród sobie współczesnych. Wezwani do świadectwa.

Biblijne góry jako miejsca szczególnej obecności Boga. Apostoł nie głosi swojej nauki, ale Tego, który go posłał. Rozwój życia duchowego, umotywowane wiarą praktyki religijne, odwaga świadczenia o swojej wierze są warunkiem sine qua non pozytywnych odpowiedzi na Boże wezwanie do szczególnej służby Bogu i Kościołowi. Potrzeba modlitwy o rozwój życia duchowego młodzieży.