Kazanie Kazanie świąteczne (dzieci), 25 grudnia 2012 Uroczystość Narodzenia Pańskiego Jezus w naszym domu o. Artur Borkowski OFMCap Iz 52,7–10; Hbr 1,1–6; J 1,1–18 Jako pomoc do homilii można przygotować napis „Słowo Boże między nami” oraz wyeksponować księgę Pisma Świętego. Inspiracje i tropy do homilii dla dzieci Radość świętowania często kończy się wraz z rozpakowaniem wigil?nych prezentów. W tej homilii chcę pokazać dzieciom, że tak jak prezenty są spełnieniem naszych marzeń, tak dla Pana Boga spełnieniem Jego największego pragnienia było Boże Narodzenie. Wtedy Jego Słowo stało się Ciałem i wtedy w pełni objawił się człowiekowi. Celem tej homilii jest zachęcenie dzieci do przedłużania Bożego Narodzenia – do przyjmowania Nowonarodzonego Dzieciątka za każdym razem, kiedy czytają Pismo Święte. Pogłębiające homilię „Słowo do rodziców” znajduje się na stronie z cytatami. Cytaty służące (…)

Kazanie Kazanie świąteczne (młodzież), 25 grudnia 2013 Uroczystość Narodzenia Pańskiego Bóg dziś wypowiada Słowo o. Robert Więcek SJ Iz 52,7–10; Hbr 1,1–6; J 1,1–18 Inspiracje i tropy do homilii dla młodzieży Bóg wypowiada jedno Słowo. Bóg w każdym miejscu i czasie wypowiada się i możemy to usłyszeć. Moc sprawcza Bożego słowa jest doskonała. Mowa Boga nie jest pustosłowiem. W jednym słowie mieści się Wszechświat. Wcielenie Słowa to konkret Bożej miłości, która wchodzi w historię ludzkości i człowieka. Bóg mówi „kocham” i miłość staje się ciałem. Najpiękniejsze i najważniejsze słowo Miłości to Syn Jednorodzony. Wypowiadamy tyle słów: stają się ciałem czy nasza mowa jest pleceniem trzy po trzy? Przerażająca jest (…)

Kazanie Kazanie niedzielne (młodzież), 23 grudnia 2012 IV Niedziela Adwentu Bożonarodzeniowy gobelin o. Robert Więcek SJ Mi 5,1–4a; Hbr 10,5–10; Łk 1,39–45 Inspiracje i tropy do homilii dla młodzieży Oczekiwanie na narodziny dziecka trwa długie miesiące. W liturgii Kościoła wydarzeniem kulminacyjnym jest Boże Narodzenie. Tkamy gobelin bożonarodzeniowy dzień po dniu przez cały rok. Czynimy to z miłosną uwagą, by stać się uczestnikiem wydarzeń zbawczych. Tkactwo jest pracochłonne i wymaga staranności. Poczęcie Syna Bożego niesie w sobie dynamikę o niespotykanej sile – to źródło tryskające życiem. By w tej dynamice uczestniczyć, trzeba wybrać się do potrzebujących. Wyruszymy w drogę z konkretnymi wskazówkami – Maryja dostała je w słowie Bożym. Przyjście Maryi sprawiło, że Elżbieta dzieli się z Nią swoją radością. Zadaniem chrześc?anina jest splatać swoje losy z innymi, tworząc bożonarodzeniowy gobelin. Prostota słów pozdrowienia porusza nas do dziś. Duch Boży uczy nas odpowiedzi na (…)

VII Niedziela Wielkanocna Wielkanocna Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego ks. Tadeusz Polak Dz 1,1–11; Ef 1,17–23; Mt 28,16–20 W skrócie: Ktoś powiedział, że Bóg stwarza nas tak, jak ocean stwarza kontynenty – wycofując się. Bardzo dobrze rozumiemy tę prawdę w kontekście dzisiejszej Uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego. Prześladowca Szaweł walczył z prawdą o zmartwychwstaniu Jezusa, dopóki sam nie zobaczył otwartego nieba, o którym świadczył św. Szczepan. Nakaz misyjny w drodze do nieba Pan Jezus powiedział dzień przed zbawczą Męką: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go (…)

V Niedziela Wielkanocna ks. Sylwester Matusiak Dz 6,1–7; 1 P 2,4–9; J 14,1–12 W skrócie: Pragnienie poznania i oglądania Boga pojawia się w życiu wielu ludzi. Staje się motywacją ich działań i inspiracją do coraz to nowych poszukiwań. Prośba Filipa Apostoła: Panie, pokaż nam Ojca, jest wyrazem takich właśnie ludzkich pragnień. Odpowiedź Jezusa: Filipie, kto mnie widzi, widzi i Ojca, otwiera chrześc?aninowi drogę do poznania i oglądania Boga. Jezus jest obrazem Boga niewidzialnego; odblaskiem Jego chwały i odbiciemJego istoty. Jego słowa i czyny objawią nam, kim jest Bóg i jaki jest Bóg w stosunku do człowieka. Spojrzeć w oblicze Boga Pragnienie oglądania Boga Podobno żył kiedyś król, który opływał we wszystko i (…)

V Niedziela Wielkanocna ks. Zenon Hanas Dz 6,1–7; 1 P 2,4–9; J 14,1–12 W skrócie: Prosta zasada działania gier komputerowych: bohater powinien wędrować z jednej komnaty do następnej, pokonując przeszkody. W trakcie gry musi poznawać zasady i drogę prowadzącą do celu. Ludzkie życie jest nieco podobne do gry. Napotykając na różne niespodzianki i trudności, mamy zmierzać do celu. Jezus jest naszą Drogą, Prawdą i Życiem Bohater gier komputerowych Nie mam wielkiego doświadczenia, gdy chodzi o gry komputerowe. Myślę, że wśród nas są całe zastępy specjalistów w tej dziedzinie. Ale nawet ci, którzy nie znają się na rzeczy, jedno mogą powiedzieć: zasada działania tych gier jest bardzo prosta – (…)

V Niedziela Wielkanocna ks. Janusz Stańczuk Dz 6,1–7; 1 P 2,4–9; J 14,1–12 W skrócie: Marzeniem wszystkich Izraelitów, podobnie jak marzeniem większości ludzi na ziemi, było przekonanie się, jaki naprawdę jest Bóg. Jezus proponuje, abyśmy patrzyli na Niego – a w ten sposób dowiemy się czegoś o Bogu. Człowiek jest istotą nieustannie czegoś poszukującą, za czymś tęskniącą. Chrystus odpowiada nam bardzo krótko i pięknie: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Uwaga: Przed Mszą św. należy ukryć w pobliżu ołtarza jakiś prezent dla dziecka. Droga, Prawda, Życie Jezus chce wszystkich zbawić Marzeniem wszystkich Izraelitów, a myślę, że marzeniem większości ludzi na ziemi było przekonanie się, jak naprawdę wygląda Bóg. Jeden z apostołów zwraca się dziś do Jezusa z bezpośrednią prośbą: Panie, pokaż nam Ojca! I co odpowiada Jezus? (Wypowiedzi dzieci). Jezus wie, że nikt z ludzi (…)

IV Niedziela Wielkiego Postu ks. Dariusz Kwiatkowski 1 Sm 16,1b.6–7.10–13a; Ef 5,8–14; J 9,1–41 W skrócie: Człowiek niewidomy od urodzenia był nieszczęśliwy z powodu swojej choroby. W dodatku powszechnie uważano, że ślepota była karą za grzechy. Dlatego nie dziwimy się, że ludzie dotknięci tą chorobą byli pogardzani i skazani na życie żebraków. Niewidomy nie wiedział, kim był Jezus i nie widział Go, ale zaufał Mu jako człowiekowi i poszedł do sadzawki, obmył się i wrócił uzdrowiony. Opowiadanie o uzdrowieniu niewidomego od urodzenia jest także opowiadaniem o drodze do wiary, którą przeszedł ten człowiek. Drugie spotkanie uzdrowionego człowieka stało się także wyznaniem wiary w Jezusa jako Syna Bożego i Zbawiciela. Uzdrowiony człowiek oddał pokłon Jezusowi i wyznał: (…)