Apollos z Aleksandrii uchodził za człowieka bardzo wykształconego. Miał z pewnością imponującą wiedzę o tym, co działo się w Galilei i w Jerozolimie. Być może był uczniem Jana Chrzciciela. Apollos znał „chrzest Janowy”, przyjął wezwanie do nawrócenia i żalu za grzechy, ale potrzebował duchowo doświadczyć, że Chrystus te grzechy poniósł na krzyż. To duchowe doświadczenie sprawiło, że od wiedzy przeszedł do wiary. Módlmy się za nas i za wszystkich szczerze poszukujących prawdy o Chrystusie, aby w wierze doświadczyli Jego zbawczej obecności.

Czasy, w których żył dzisiejszy patron, należały do najtrudniejszych dla Kościoła: jego wiarygodność podważało ogromne rozprzężenie wewnętrzne. Bóg daje Kościołowi świętych, aby go reformowali i przywracali do świętości, jakiej pragnie dla niego Jezus. Nie narzekajmy, że czasy są złe, ale stawajmy się świętymi, aby je przemieniać na lepsze.

Dwie perspektywy: chwila i wieczność. Nadzieja chrześcijańska. Nie potrafimy zrozumieć siebie bez Chrystusa. Błogosławieństwa: od chwili próby do wiecznej nagrody.

Dzisiaj obchodzimy wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych. Do Niej chrześcijanie uciekali się od samego początku we wszystkich potrzebach. Wierzymy, że matczyne serce Maryi może wspierać nasze błagania. Dlatego polecamy się Jej protekcji. Matka Boża jest Szafarką Bożych łask doglądającą spraw swoich dzieci, w szczególności w chwilach trudnych. Poddajmy Jezusowi i Jego Matce całe nasze życie. Nie zachowujmy niczego dla siebie. Ona słyszy modlitwę i śledzi każde nasze duchowe zmaganie.

Apostołowie po śmierci Mistrza byli zagubieni, wystraszeni i bezradni. Zmartwychwstały Chrystus przynosi im nadzieję, nową siłę i jest potwierdzeniem mocy Boga. Apostołowie przygotowują się do wielkiej misji, misji zakładania Kościoła. Duch Święty pomaga nam w codziennym życiu obfitować. Jest mocen uczynić naszą modlitwę i ofiarę miłą Stwórcy. Jest obecny w naszym życiu przede wszystkim jako Obrońca. Chroni nas i pomaga w chrześcijańskim życiu. Duch Święty przychodzi do nas często z łaską słowa, wiedzy, uzdrowienia, pocieszenia. Jest Bogiem mocy i działania.

Każdy z wierzących powinien dawać świadectwo swojej przynależności do Jezusa. Bez tego jesteśmy nieautentyczni. A kiedy świadectwo jest prawdzie? Wtedy, kiedy jest radosne. Jean Vanier pisze: „ludzie wyrażają swoją radość i składają dziękczynienie Ojcu za to, że połączył ich i że nie są już samotni, zamknięci w kręgu swej samotności i niezależności, lecz tworzą jedno ciało, gdzie każdy ma swoje miejsce”. Cieszmy się każdego dnia z tego, że jesteśmy chrześcijanami i że Bóg jest wśród nas. Niech każdy dzień będzie radosny i świątecznie przez nas przeżywany. Bóg działa cuda dla nas każdego dnia.

Kiedy docierają do nas wiadomości o trudnych doświadczeniach naszych braci w wierze, powinniśmy otoczyć ich modlitwą. Spróbujmy z wyrozumiałością patrzeć na ludzi, którzy nas nie lubią, skoro inaczej nie potrafią nas przyjąć. Z myślą o nich zastanówmy się nad siłą naszej wiary i naszego świadectwa. Czy jest ono pociągające dla innych?

Nowe przykazanie. Ewaluacja przykazań miłości. Gotowość oddania życia za drugiego. To Bóg dokonuje wyboru.