Stare porzekadło mówi, że od przybytku głowa nie boli. Wygląda jednak na to, że Piotr przestraszył się właśnie nadmiaru. Czego tak naprawdę przestraszył się Piotr? Być może tego, że ów „cudowny nadmiar” zmieni całe jego życie. Współpracując z Bogiem, musimy być gotowi na to, że On pragnie, byśmy byli nieprzeciętni, wzywa nas do bycia kimś nadzwyczajnym. Do tego jesteśmy powołani.

Jezus nie szukał taniej popularności i próżnej sławy. Przyszedł, aby służyć pomocą cierpiącym ludziom. Przyszedł na świat, aby ratować zagubione dusze. Ogromne rzesze ludzi przychodziły do Jezusa. Jedni chcieli Go słuchać, inni wierzyli w cud odzyskania zdrowia. Jezus, widząc cierpienia, braki, niepokoje, zagubienie, bezradność, samotność, objawia się jako Zbawiciel i Wyzwoliciel. Jezus prawdziwie uzdrawia i wyzwala. Dokonane przez Niego wyzwolenie dotyka najgłębszych zakamarków naszego serca. Aby zbawienie stało się naszym udziałem, musimy uwierzyć i przyjść do Chrystusa. Jezus do niczego nie zmusza. On pokazuje swoją moc i czeka na naszą decyzję.

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą (Mt 5,8). Grzech pierworodny – odrzucenie czystej miłości Boga. Niepokój sumienia źle przeżyty, bez odniesienia do Bożej dobroci i miłosierdzia, prowadzi do lęku, zamknięcia i zagubienia. Myśmy poznali i uwierzyli (1 J 4,16). Oczyszczająca łaska Mszy św. Sakrament pojednania – źródło oczyszczenia i uświęcenia.

Wystąpienie Jezusa. Oczekiwanie zebranych. Zazdrość. Mocne słowa. Chęć zemsty. Nasza reakcja wobec prawdy.

Przypowieść o bogatym człowieku, który podzielił majątek między swoje sługi. Widać ogromną hojność tego człowieka. Niewolnicy otrzymali ten majątek całkowicie za darmo. Ta historia pokazuje prawdę o naszym życiu, które jest darem Boga wobec każdego człowieka. Nie chodzi o wielkość majątku, ale o to, co się z nim zrobi! Mamy konkretny „budżet” i wyznaczony czas i tylko od nas zależy co z tym zrobimy, czy nasze życie wyda piękne i obfite owoce. Wszystko zależy od Ciebie! Tylko Ty możesz wygrać swoje życie!

Najstarszy dokument chrześcijański: Pierwszy List św. Pawła do Tesaloniczan. Został on napisany ok. 50 roku po Chrystusie i zaadresowany do jednej z najmłodszych wspólnot Kościoła. Wśród praktycznych wskazówek apostolskich Listu do Tesaloniczan znajdujemy tę, która dotyka drogi chrześcijańskiego rozwoju: „stawajcie się coraz doskonalszymi!” (1 Tes 4,1b). Dążenie do doskonałości jest upodabnianiem się do Boga, a więc możemy powiedzieć: drogą prowadzącą do zjednoczenia z Ojcem.

Jezus wzywa swoich uczniów do czuwania. Chrześcijanin musi być zawsze duchowo przygotowany i gotowy na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Człowiek, który czuwa, nie zaprząta sobie zanadto głowy sprawami tego świata. Nikt nie wie, kiedy Chrystus powróci i właśnie dlatego potrzeba stałej gotowości na spotkanie z Nim. Nagrodą za wytrwałe czuwanie jest życie wieczne. Każda śmierć przypomina nam o konieczności czuwania i bycia gotowym na spotkanie z przychodzącym Jezusem. Niepewność i tymczasowość ludzkiego życia tu, na ziemi, napawa nas lękiem. Jednak, jako uczniowie Jezusa Chrystusa nie musimy się lękać, ponieważ Bóg przygotował dla wszystkich wierzących mieszkanie w niebie. Tym mieszkaniem będzie nasze zmartwychwstałe ciało, które zostanie przemienione na wzór zmartwychwstałego ciała Jezusa Chrystusa.

Chrzest nakłada na człowieka misję głoszenia Ewangelii. Misja ewangelizacyjna wynika z powołania do życia we wspólnocie. Proces ewangelizacji w Kościele nigdy nie ustaje. Kościół głosząc Ewangelię nigdy nie ingeruje w wolną wolę człowieka. Źle pojęta ewangelizacja niesie ze sobą ryzyko pychy. Warunkiem prawdziwej ewangelizacji jest wpatrzenie się w Chrystusa.