Historia człowieka, odrzucającego pomoc, ponieważ czeka na cudowne ocalenie, wprowadza nas w rozumienie dzisiejszej Ewangelii: Bóg działa na sposób ludzki, dając nam zwykłe znaki. Jonasz nie dokonywał wielkich cudów na oczach mieszkańców Niniwy, a jednak oni się nawrócili. Jezus wyrzuca ludziom ich niedowiarstwo i zapowiada, że nie będzie im dany inny znak oprócz „znaku Jonasza”.

Modlitwa jest rzeczywistością kolorową i delikatną, chociaż czasem wydaje nam się monotonna i nużąca. Modlitwa to coś więcej niż wyuczony na pamięć pacierz. Może przybierać różne kształty i formy. Kluczem do modlitwy, której nas uczy Jezus, jest pierwsze słowo: „Abba”, „Ojcze”.

Nakazy Mojżesza miały bardzo konkretny charakter: nie wolno wyzyskiwać najemnika, nie wolno kłaść przeszkody przed niewidomym, nie wolno wydawać niesprawiedliwych wyroków. Chrystus w opisie Sądu Ostatecznego domaga się szczególnego umiłowania człowieka potrzebującego. Trzeba dostrzec konkretnego człowieka i pomagać mu w miarę swoich potrzeb. Zbawiciel uczy nas świadczenia dobroci.

Największym pragnieniem św. Kazimierza było doskonałe poznanie Chrystusa i naśladowanie Go własnym życiem. Wspominany dzisiaj patron niebieski może być wzorem dla wierzących nie tylko Polski i Litwy, ale całej jednoczącej się Europy. Modlitwa do Świętego Królewicza.

Na początku Wielkiego Postu słyszymy zarzut skierowany do uczniów Jezusa: „Dlaczego Twoi uczniowie nie poszczą?”. Czas postu i pokuty rozpocznie się dla uczniów wtedy, kiedy zabraknie wśród nich Chrystusa. Przez akty zewnętrzne dążymy do wewnętrznego nawrócenia.

Współczesny człowiek chce za wszelką cenę ułatwić sobie życie. Niestety te ułatwienia nie powodują tego, że mamy więcej czasu dla siebie. „Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście.” Nie da się być trochę przy Bogu, a trochę nie, trochę żyć w grzechu, a trochę być wolnym od niego. Każdy grzech ciężki wprowadza człowieka w sytuację, w której żyjemy poza Bogiem Nie można pozwolić sobie na takie połowiczne życie. Bóg zaprasza nas do radykalnego i całościowego przyznania się do Niego.

Teologia kolędy „Oj Maluśki”: Jezus opuszcza chwałę nieba, by być „Bogiem z nami” (por. Mt 1,23). „Opuściliśmy wszystko dla Ciebie. Co otrzymamy w zamian?” – nasze nieoczyszczone pragnienia. Pójście za Jezusem nie przynosi kariery, pieniędzy, wysokich pozycji. Dar wspólnoty duchowej opartej na miłości. Skarb życia wiecznego – nieprzemijające bogactwo.

Ewangelia zamieszcza scenę z bogatym młodzieńcem – scenę ukazującą stosunek bogactwa do zbawienia. Dziś łatwo przechodzimy do porządku dziennego nad ewangelicznym wymogiem Zbawiciela. Trzeba umieć rezygnować z dóbr materialnych. Naszym najwyższym ideałem jest podążanie za Chrystusem.