Słowa Sørena Kierkegaarda pokazują rozterki dotyczące małżeństwa. Czy jesteśmy zdolni do podejmowania decyzji na całe życie? Współczesne podważanie nauki o nierozerwalności małżeństwa nie jest wcale czymś nowym – miało miejsce również w czasach biblijnych. Jezus z całą mocą potwierdza nierozerwalność małżeństwa. Bóg nie dopasowuje wymagań do naszej słabości, ale wzywa nas do dorastania do dojrzałych decyzji.

Krzywda jest wpisana w ludzką egzystencję. Każdy człowiek odczuwa krzywdę inaczej. Przebaczenie jest zawsze wolnym aktem serca. Przebaczenie nie oznacza akceptacji wyrządzonego zła. W akcie przebaczenia nie ma konieczności reakcji z drugiej strony. Miłosierdzie Boże stanowi wzór dla ludzkiego przebaczenia. Najpełniej Boże przebaczenie objawia się w świetle Krzyża.

Dzisiejsza ewangelia ukazuje nam dokładnie, jak powinno przebiegać upomnienie braterskie. Pierwsza faza to rozmowa w cztery oczy. Możliwe, że jedna z najtrudniejszych, jednak przynosi błogosławione owoce. Bolączką wielu wspólnot są niestety plotki. Biorą się one właśnie stąd, że nikt nie ma odwagi porozmawiać otwarcie. Dzisiejszą radę Jezusa warto wziąć do siebie dosłownie. Chrystus bardzo konkretnie pokazuje nam, jak należy postępować w sytuacjach, gdy we wspólnocie pojawiają się problemy.

"Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości" (Ps 126,5). Fałszywy obraz zbawienia i Zbawiciela. "Kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie i niech Mnie naśladuje" (Mt 16,24).

Wszechstronne zastosowanie gorczycy. Ewangelia porównuje wiarę do maleńkiego ziarnka gorczycy. Wiara kształtuje się wraz z rozwojem człowieka. Bóg uposażając człowieka w wiarę, zaprosił człowieka do współpracy. Często czyny wiary podyktowane są opinią otoczenia. Wiara może być wielkości ziarnka, byleby ukierunkowana była na Boga.

Chrystus w Kościele głosi Dobrą Nowinę. A nam, Jego uczniom i świadkom, nakazuje głosić ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Mogło wystarczyć dziesięciu sprawiedliwych a Bóg ocaliłby zniszczone miasta. Co to znaczy błogosławić? Błogosławić tzn. umieć dobrze myśleć o drugim człowieku… umieć dobrze patrzeć na drugiego człowieka. Umieć go dobrze kochać. Umieć dobrze mówić o nim. Dobrze mu życzyć, pragnąć dobra dla niego i prosić Boga, aby On to spełnił.

Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne (J 12,25). Te słowa Jezusa wydają się paradoksem. Chrześcijanin to pielgrzym idący przez życie ze świadomością, że wszelkie dobra ziemskie przemijają, a prawdziwa ojczyzna jest w niebie. Trzeba hojnie posiać, aby hojnie zebrać; ziarno musi obumrzeć, aby wydało obfity plon.

Nawrócenie i duchowy rozwój św. Teresy Benedykty od Krzyża. Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie (J 4,24). Nasza modlitwa ma także moc dawania świadectwa.