III Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Iz 8,23b – 9,3; 1 Kor 1,10–13.17; Mt 4,12–23 W skrócie: Kategoria powołania jest jedną z idei przewodnich Biblii. Biblia opowiada o powołaniu pojedynczych ludzi (Abraham, Mojżesz, Izajasz) i całego narodu. Podobnie jak rabini w czasach Jezusa, również sam Jezus miał swoich uczniów. Podczas jednak, gdy rabini przyjmowali zgłaszających się do nich kandydatów, Jezus sam wybierał swoich uczniów. Świadczą o tym zgodnie Ewangeliści. Wszyscy zaproszeni i powołani przez Jezusa bez wahania i bez cienia wątpliwości poszli za Jezusem. Los tych powołanych będzie od tej pory głęboko związany z losem Jezusa. Głos Jezusa musiał być szczególny, bo powołani zostawili swoje domy, rodziny, pracę, cały dotychczasowy styl życia i udali się za Jezusem, by Mu towarzyszyć i wspierać w Jego działalności. Powołanie pierwszych uczniów ma miejsce po rozpoczęciu przez Jezusa Jego misji i nauczania. Jezus najpierw rozpoczyna głoszenie królestwa (…)

III Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Iz 8,23b – 9,3; Ps 27; 1 Kor 1,10–13.17; Mt 4,12–23 W skrócie: Szkolna historyjka ilustruje doskonale znaną łacińską maksymę sic transit gloria mundi (tak przem?a chwała tego świata). Zmieniają się czasy – zmieniają się znane osoby. Jezus – Ktoś, kogo urodzenie zapoczątkowało nową erę: erę chrześc?ańską. Minęło ponad dwa tysiące lat, a On wciąż jest Kimś ważnym, dla Niego ludzie poświęcają życie. Trudno sobie wyobrazić, by ktoś dziś w Polsce nie słyszał w ogóle o Jezusie. Apostołowie – szli i głosili Jezusa. Poznali Go i chcieli, żeby każdy o Nim usłyszał, bo uwierzyli, że On jest Mesjaszem, że On jest Zbawicielem świata. Dzięki Duchowi Świętemu, który im towarzyszył, zdobyli dla Jezusa cały świat. Dzięki ich uczniom wiara dotarła także do Polski. Choć każdy ze współczesnych Polaków słyszał o Jezusie, to jednak wielu spośród ochrzczonych niewiele potrafi o Nim powiedzieć. Może nawet deklarują, że jest dla nich (…)

III Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Iz 8,23b – 9,3; Ps 27; 1 Kor 1,10–13.17; Mt 4,12–23 Należy przygotować doniczkę z kaktusem lub przynajmniej dużą planszę z jego rysunkiem. W skrócie: Jezus potrzebował uczniów, pomocników i kontynuatorów swojej pracy na ziemi. Apostołowie byli ludźmi powołanymi do szczególnego zadania. To powołanie jest czymś wielkim i trudnym. Apostołem można nazwać człowieka, który nosi w sobie Boga, Jego naukę, Jego miłość, i jest w stanie powędrować z Panem Bogiem do każdego miejsca na ziemi, aby Go tam zanieść. Gdyby porównać ludzi do kwiatów – który z kwiatów miałby największe szanse zostać dobrym apostołem? Jezus wybrał prostych ludzi – rybaków, pasterzy, celników. Pośród nas są ich następcy, gdyż Ewangelia ciągle musi być głoszona. Najlepszy apostoł

II Niedziela zwykła ks. Jan Augustynowicz Iz 49,3.5–6; 1 Kor 1,1–3; J 1,29–34 W skrócie: Prorocy Starego Testamentu mieli utrudniony dostęp do słuchaczy. Dzisiaj dzięki cudom techniki – prasie, radiu, telewizji, internetowi, poczcie tradycyjnej i elektronicznej – dostęp ten wygląda zupełnie inaczej. Redaktor Tomasz P. Terlikowski na łamach „Ozonu” dostrzegł problem tak zwanego spamu relig?nego rozsyłanego coraz częściej i w coraz większych ilościach, zwłaszcza przed świętami. E-maile nie zastąpią głoszenia Dobrej Nowiny w tradycyjny sposób. Wielu ludzi traktuje takie e-maile jak elektroniczne śmieci i wyrzuca je do kosza. O wartości wiary w Boga i roli duszpasterza-misjonarza opowiada Indianin. Jego wiara jest dojrzała. Doskonale rozumie, że rzeczy materialne przywożone przez urzędników państwowych czy działaczy organizacji charytatywnych nie mogą wystarczyć. Najważniejsza jest wiara, przyjęty chrzest, Komunia św. Dary doczesne przem?ają, zaś dary duchowe zabieramy ze sobą do nieba.

II Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Iz 49,3.5–6; 1 Kor 1,1–3; J 1,29–34 W skrócie: Obraz Baranka – zapowiedź królestwa pokoju i miłosierdzia. Obraz Baranka w historii zbawienia (Abraham, Mojżesz, Izajasz). Spełnienie proroctw – zbawcza męka Chrystusa. Chrystus upodobnił się do nas, abyśmy mogli stać się podobni do Niego. Przykład życia i śmierci Jana Pawła II. Każda Eucharystia jest spotkaniem z Barankiem Bożym w drodze do wieczności. Spotkania z Barankiem Bożym Przywołanie słów Jana Chrzciciela Baranek Boży – dziwna to nazwa, którą Jan Chrzciciel określa Mesjasza. Przecież zapowiedział, że po nim przyjdzie mocniejszy, który chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ale tym zaskakującym określeniem prorok znad Jordanu wprowadza nas w zupełnie inny świat: świat Bożej miłości, królestwo pokoju i miłosierdzia. Ofiara Abrahama W (…)

II Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Iz 49,3.5–6; 1 Kor 1,1–3; J 1,29–34 Należy przygotować kilka przedmiotów, które zwyczajowo dajemy innym ludziom w prezencie: czekolada, wazonik, kosmetyki, kwiatek, książka, płyta itp. W skrócie: Chrzest Jezusa to ważne wydarzenie, a jednocześnie początek dorosłego życia Jezusa, życia publicznego. Ludzie okazują swoją życzliwość i inne pozytywne uczucia przez obdarowywanie prezentami. Jezus jest nazwany Barankiem Bożym – jest najdoskonalszym darem dla Ojca, darem z samego siebie, ze swojej miłości i posłuszeństwa. Żydzi przez wiele pokoleń składali Bogu swoje dary. Tak naprawdę Pan Bóg czekał na inny prezent; od serca, z miłości. Jan Chrzciciel mówi dziś o Jezusie jako o Baranku – prawdziwym Baranku, prawdziwym darze dla Ojca w niebie. Najlepszy prezent Prezenty, prezenty Kilka tygodni temu, a dokładnie dwa, kiedy świętowaliśmy Trzech Króli, mówiliśmy sobie o darach, jakie ludzie przynoszą Bogu. Dzisiaj wrócimy do tego tematu. Ale najpierw chcę zaproponować mały pokaz. (…)

Niedziela Chrztu Pańskiego ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 42,1–4.6–7; Dz 10,34–38; Mt 3,13–17 W skrócie: Niedziela Chrztu Pańskiego kończy okres Bożego Narodzenia i rozpoczyna okres zwykły w roku liturgicznym. Chrzest przyjęty od Jana zakończył czas ukrytego życia w Nazarecie i rozpoczął nowy etap w Jego życiu. Od chwili, w której w oficjalny sposób został przedstawiony światu przez Boga Ojca jako Mesjasz, zaczął realizować zbawcze dzieło. W chwili swojego chrztu Jezus został napełniony Duchem Świętym i otrzymał potwierdzenie od Boga, że jest Jego umiłowanym Synem, w którym ma upodobanie. W sakramencie chrztu zostaliśmy zanurzeni w wodzie chrzcielnej dla oczyszczenia z grzechu pierworodnego. Również nad nami w chwili chrztu otworzyło się niebo i otrzymaliśmy w darze Ducha Świętego oraz zapewnienie od Boga Ojca, że staliśmy się Jego umiłowanymi dziećmi. Żyć chrztem każdego dnia

Niedziela Chrztu Pańskiego ks. Zenon Hanas Iz 42,1–4.6–7; Dz 10,34–38; Mt 3,13–17 W skrócie: Opowieść o trzech wędrowcach, którzy zastanawiali się nad sensem słów wyrytych na skale przy źródle wody: „Niech to źródło stanie się dla ciebie wzorem”. Jeden z nich odkrył w źródle motyw do pomnażania bogactwa, inny – do przejrzystego mówienia, inny – do bezinteresownej służby. W chwili chrztu zbliżamy się do źródła wiecznego życia, zbawienia i miłosierdzia. Stąd też słowa: „Niech to źródło stanie się dla ciebie wzorem” mogą być mottem uroczystości Chrztu Pańskiego. Co jest najważniejsze, co dzieje się tak naprawdę w chwili chrztu? W niewidzialnym świecie duchowym chrzest jest początkiem nowego Boskiego życia w nas. Jest to życie ukryte jak ziarno głęboko w ziemi. Może się rozw?ać lub zaginąć. Źródło (…)