Męka i śmierć Chrystusa miały w planach Bożej Opatrzności zakończyć Jego ziemską działalność, której charakter był zbawczy. Na sześć dni przed Paschą (J 12,1) Jezus udaje się do Betanii, w której niejednokrotnie nauczał. Arcykapłanom i starszym trudno było zrozumieć, że zbawienie świata nie mogło się dokonać bez śmierci krzyżowej. Przez krzyż Zbawiciel prowadzi nas do chwały zmartwychwstania.

Dzisiejsza Eucharystia wzywa nas do jedności. Jezus Chrystus po swej męczeńskiej śmierci i chwalebnym Zmartwychwstaniu nieustannie jednoczy rozproszone dzieci Boże, a Duch Święty łączy nas, zgromadzonych na Mszy św., w prawdziwą wspólnotę. Pobłogosławioną przez Boga jedność przenieśmy ze świątyni do naszych domów i zakładów pracy. Niech ona będzie stale obecna w naszym życiu zawodowym, społecznym, gospodarczym i politycznym.

W osobie niesłusznie prześladowanego proroka Jeremiasza, otoczonego nieprzejednanymi wrogami, dostrzegamy zapowiedź Męki Chrystusa. Oświadczenie Jezusa, że jest Synem Bożym, Jego przeciwnicy uznali za bluźnierstwo. Chociaż wrogowie starali się pojmać Jezusa, jednak znaleźli się tacy, którzy Mu uwierzyli. Zbawiciel będzie zawsze z nami, kroczmy Jego drogą i korzystajmy z łaski Bożej.

Jednym z wyróżników chrześcijaństwa jest wiara we Wcielenie Syna Bożego. Ta prawda jest jednocześnie od samego początku największą trudnością na drodze wiary. To, co dla ludzi wydaje się nierealne, możliwe jest mocą Boga: "Kto będzie przestrzegał mojej nauki, nie zazna śmierci na wieki" (J 8,51). Panie, Ty masz słowa życia wiecznego (J 6,68). Wyznanie Jezusa: „JA JESTEM” – imię Boga, które usłyszał Mojżesz, jest nie do przyjęcia dla wierzących Żydów. W Jezusie widzą tylko człowieka. Również w naszych czasach wiele osób nie zna Jezusa, inni Go nie przyjmują i odrzucają. Są też i tacy, którzy wierzących w Niego prześladują i mordują.

Najważniejsze zdanie z Ewangelii według św. Jana Pawła II. Wyzwalająca moc prawdy. Zniewalająca moc kłamstwa. Zwycięstwo prawdy.

Izraelici buntowali się przeciw Bogu i Mojżeszowi. Bóg za karę zesłał na nich jadowite węże. Lekarstwem miało być spojrzenie na miedzianego węża, umieszczonego przez Mojżesza na wysokim palu, ale tak naprawdę ratunkiem była wiara w słowo Boże. Krzyż Jezusa jest naszym ratunkiem i źródłem prawdziwego życia. Znak hańby, klęski i zgorszenia okazuje się znakiem miłości i zwycięstwa. Wywyższenie Syna Człowieczego i nasze zbawienie dokonało się na krzyżu. Ktokolwiek spojrzy na Jezusa ukrzyżowanego i uwierzy, że jest On Synem Bożym, będzie uwolniony z grzechów i otrzyma w darze nowe życie. Chrystus przez swoje cierpienie, a szczególnie przez śmierć na krzyżu, ukazał nam nieskończoną miłość Boga Ojca. Uczestnicząc w Eucharystii, stajemy się świadkami i uczestnikami Chrystusowego Krzyża. Uczestniczymy w Jego wywyższeniu.

Postawa sędziego, który sądzi biedaka oskarżonego o kradzież bochenka chleba dowodzi, że sprawiedliwość nie kłóci się z miłosierdziem. Wręcz przeciwnie: to miłosierdzie jest najdoskonalszą sprawiedliwością. Historia Zuzanny pokazuje Bożą sprawiedliwość: Bóg nie pozwala zginąć niewinnemu. Historia jawnogrzesznicy uczy nas, że wszyscy potrzebujemy miłosierdzia. Dzięki niemu Bóg ocala nie tylko niewinnych, ale także winnych, a więc każdego z nas.

Miłość poznajemy w tajemnicy Krzyża. Opinie o Jezusie. Świadectwo Kierkegaarda. Zachwyt strażników: Nigdy jeszcze nikt nie przemawiał tak, jak ten człowiek (J 7,46). Wielki Post – czas nawrócenia i „wielkiego powrotu” (por. A. Krzysztoń, piosenka „Inny świat”).