Kościół zbudowany przez człowieka jest miejscem, w którym gromadzi się wspólnota ochrzczonych i wierzących w Chrystusa, aby sprawować liturgię. Kościół jest domem modlitwy i miejscem szczególnego działania Ducha Świętego. Jezus przypomniał nam, że świątynia ma być miejscem oddawania chwały Bogu. Kościół jest także miejscem sprawowania Eucharystii, która uobecnia nam zbawcze dzieło Jezusa Chrystusa.
W życiorysach, powieściach i filmach śledzić można zdarzenie posyłania dzieci na służbę. Taki był los ludzi ubogich – szli na służbę za pracą i za chlebem. Być chrześcijaninem, być człowiekiem wierzącym, to nic innego, jak każdego dnia wstępować na drogę służby Panu. Prawdziwy i wierny sługa jest „transparentem” swojego pana. Mamy być przezroczystym znakiem Jezusowej sprawy, Jezusowej nauki, Jezusowej prawdy i Jego miłości. Prawdziwy i wierny sługa gotowy jest ponieść każde cierpienie, nawet śmierć z powodu swojego pana. Sługa Jezusa niesie w sercu gotowość na upokorzenia i wyrzeczenia i jest gotowy na wszystko.
Czy krzywdę można wyrównać zemstą? To tak, jakby dziurę próbować załatać za pomocą innej dziury. Krzywdę można naprawić za pomocą przebaczenia. Przebaczenie jest darem nie tylko dla tego, komu przebaczamy, ale przede wszystkim dla przebaczającego. Św. Jan Paweł II nie tylko mówił o przebaczeniu, ale najbardziej dobitnie pokazał, co to znaczy przebaczyć swojemu prześladowcy.
Czasami chęć posiadania i pomnażania własności staje się jedynym motorem ludzkich dążeń. Jezus bezlitośnie obnaża chciwość faryzeuszy. Na zewnątrz prezentują się jako sprawiedliwi i wypełniający wszystkie przepisy Prawa. Ta fasada budzi obrzydzenie w oczach Boga. Ich myślenie i postępowanie jest dwulicowe. „Mamona” oznacza pieniądze, rzeczy wartościowe i bogactwo, ale to również określenie aramejskiego bóstwa. Pieniądze, drogocenne rzeczy, bogactwo, konsumpcyjny styl życia mogą stać się bożkiem, mogą przesłonić prawdziwego Boga. Jeżeli Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko inne jest na swoim właściwym miejscu (św. Augustyn).
W listopadzie – miesiącu zmarłych – udajemy się na cmentarze z głębokiej potrzeby serca, poczucia solidarności i wdzięczności wobec tych, którzy odeszli do wieczności. Wspominamy wszystkich wiernych zmarłych nie tylko z potrzeby serca, ale także powodowani wiarą w tajemnicę obcowania świętych, uwidocznioną szczególnie w liturgii Kościoła. Chrystus każe nam wierzyć w życie wieczne, mieć nadzieję, że wraz ze śmiercią ciała nie wszystko się kończy, że śmierć jest tylko przejściem z doczesności do wieczności.
Kim byli celnicy i grzesznicy? Kim byli faryzeusze i uczeni w Piśmie? Dlaczego jedni szukali spotkania z Jezusem, a inni niemal uciekali od Niego i zakazywali wszelkich kontaktów z Nim? Dziś nie ma już takich grup jak faryzeusze czy uczeni w Piśmie. Rola współczesnych celników jest inna niż 200 lat temu pod rządami Rzymian. Jedynie o grzesznikach można by powiedzieć, że przetrwali do dziś. Wszyscy bowiem czujemy się w jakiejś mierze grzesznikami.
Jezus wzywa nas do świadczenia dobroci w sposób bezinteresowny. Jezus mówi do nas, byśmy zapraszali ubogich, chorych i niewidomych. Niech Chrystusowa zachęta pozostanie w naszych umysłach i sercach, abyśmy umieli dostrzec nie tylko nasze oczekiwania, ale także potrzeby bliźnich.
Eucharystia jest ucztą miłości. Pokusa pierwszego miejsca – grzech pierworodny. Klucze do wejścia na ucztę zbawionych – pokora i miłość.