Prześladowania na tle religijnym to rzeczywistość, która ma miejsce tu i teraz. Błogosławiony, którego nie były w stanie złamać prześladowania. Rozbieżność między dążeniami państwa a głoszonymi prawdami. Nie można milczeć w czasie próby, bo na odwagę czekają ci, którzy jeszcze nie poznali Chrystusa. Wiara zakłada wyjście z objawioną prawdą na zewnątrz.

Wielu ludziom wydaje się, że głoszenie Ewangelii to zadanie dla „specjalistów”: księży, zakonników, zakonnic i katechetów. Jezus wysyła uczniów, aby głosili Ewangelię. Wśród tych uczniów powinien znaleźć się każdy z nas. Każdy z nas jest powołany do tego, by głosić Ewangelię swoim życiem.

Św. Paweł ukazuje nam Pana Boga jako dawcę życia. Bóg jest naszym Ożywicielem. W Nim pokładamy nasze nadzieje, gdyż to On nas wybawił i przeprowadził ze śmierci do życia. Ta rzeczywistość już czeka na nas przygotowana. Tym, który w pełni zaufał Bożej obietnicy był św. Ignacy Antiocheński. Skazany na śmierć męczeńską prosił chrześcijan, aby nie starali się go uwolnić.

W życiu każdego człowieka pojawiają się koszmary, z których nie można się obudzić. Autorem koszmarów zawsze jest człowiek. Bóg pragnie dla człowieka szczęścia i dlatego uzbraja go w swoją łaskę. Wolna wola pozwala człowiekowi wybrać, czy chce przyjąć Bożą łaskę czy ją świadomie odrzucić. Brak Bożego przebaczenia wynika z tego, że nie chce go człowiek.

Różne lęki doczesne człowieka: uzasadnione i nieracjonalne. Lęki czynią z nas niewolników. Lęk przed Bogiem wyzwala nas z lęków doczesnych.

Chrystus przez stulecia był i nadal jest odrzucany. W Jezusie mamy odkupienie. Bł. Honorat Koźmiński nie odrzucał Chrystusa. Nie odrzucajmy naszego Pana.

Najważniejszym aktem w życiu człowieka jest owocowanie, czyli rozwój swojego życia. Żyć pełnią życia to stosować się do tych wskazówek, które daje nam Duch Święty. W momencie chrztu św. została wszczepiona w nas moc, której celem jest owocowanie. A owocowanie to nic innego jak życie przeżywane jako dar miłości. Kiedyś nadejdzie moment, gdy staniemy przed Bogiem. Wówczas On ukaże nasze życie i powie: Dałem ci swoją moc i chciałem, byś był wspaniałym drzewem. Czekałem na owoc, byś go zwielokrotnił, a ty pozostałeś tylko marnym orzechem, zamkniętym w twardej skorupie.

Źródłem systemu zasad jest często tradycja i przywiązanie. Chrystus wchodząc w ten system zasad, nie znosi ich lecz nadaje nowy sens Istotą wszelkich norm i zasad jest bezwarunkowa miłość. Brak przyzwolenia na ocenę jedynie poprzez zewnętrzny wymiar norm i zasad.