Rzeczy materialne, które nieraz gromadzimy przez długie lata sprawiają, że bardzo się do nich przywiązujemy, czujemy się wśród nich bezpieczni i możemy dojść do poważnego zagrożenia naszego zbawienia. Nie znaczy to wcale, że człowiek bogaty nie ma możliwości zbawienia. Ono jest ofiarowane wszystkim. Od nas wyłącznie zależy, czy potrafimy mieć dystans do rzeczy doczesnych, czy żyjemy w perspektywie przyszłego życia wiecznego.

Dzieci są obecne w naszym codziennym życiu. Coraz częściej demografowie biją na alarm, że przyrost naturalny jest ujemny i powoli wiele krajów się wyludnia. Dzieci w czasach Jezusa nie miały żadnych praw w społeczeństwie, jednak rodzice bardzo dbali o ich prawidłowy rozwój. Troska o rozwój dzieci jest naturalną koleją rzeczy każdego małżeństwa. Jezus przyciągał do siebie wielkie tumy ludzi. Jednak w Ewangelii jest bardzo mało momentów, kiedy jest mowa o dzieciach. Jezus pokazuje nam, że trzeba przyjąć królestwo Boże jak dziecko.

W Ewangelii św. Marka chodzi o sprawę zasadniczą: czy rozwód jest zgodnie z prawem dopuszczalny? Faryzeusze zadają Jezusowi podchwytliwe pytanie na temat rozwodu. Stanowisko Jezusa jest jednoznaczne: rozwód jest niedopuszczalny. Jezus wskazuje na nierozerwalność małżeństwa. Tak jak Jego związek z Kościołem – Oblubienicą jest trwały, nierozerwalny, tak nierozerwalne ma być małżeństwo.

Święto wywodzące się z wydarzeń paschalnych. Uczczenie kapłaństwa Chrystusa, w które wpisane jest kapłaństwo ludzi. Jedność pochodzi z relacji między Ojcem, Synem i Duchem. Kapłańska jedność wynika z nierozerwalności Trójcy Św. Uświęcenie to wprowadzenie w Bożą rzeczywistość. Poprzez uświęcenie Bóg skraca dystans między Sobą a człowiekiem. Zgoda na uświęcenie to deklaracja ofiarowania siebie innym.

Ewangelia mówi nam o ludziach opętanych. Dziś spotykamy „wędrownego” egzorcystę. Fundamenty niepokoju uczniów. Motywacja decyzji Mistrza. Odmienność przynależności do Boga. Powstrzymać się od sądzenia.

Trudny nakaz Jezusa Chrystusa, by służyć nie tylko Bogu, ale także wszystkim ludziom. Zbawiciel nie tylko naucza, ale sam daje nam przykład, wzór do naśladowania. Panie, daj mi Twoje oczy, abym mógł widzieć moich bliźnich tak, jak Ty ich widzisz. Daj mi Twoje serce, abym kochał ich Twoją miłością.

Bardzo często lubimy wracać do Kany Galilejskiej na wesele. Oto młode małżeństwo zaprasza Jezusa na swoje wesele. Jest tam także Maryja. Zapraszając Jezusa do naszego życia, otwieramy sobie szczęście kochania „na serio”, a nie „na niby”. Napełnijcie wasze stągwie poszanowaniem człowieka, umiejętnością przebaczania. Napełnijcie wasze serca zdolnością wyrzeczenia, umiejętnością dania jałmużny. Prośmy, aby Maryja uczyła nas tej miłości, która objawiła się na weselu w Kanie Galilejskiej.

Ewangelia przytacza wypowiedzi Jezusa na temat losu Jana Apostoła. Łatwiej jest umrzeć raz – i odejść w aureoli bohaterstwa niż umierać każdego dnia. Życie uczciwe i ofiarne na co dzień jest także umieraniem dla Boga i bliźnich. Czy pobudzamy innych do zbliżenia się do Chrystusa swoim przykładem?