Sobota XXX Tygodnia zwykłego Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych ks. Jan Augustynowicz Dn 12,1–3; Rz 6,3–9; J 11,32–45 W skrócie: We wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych, zwane w polskiej tradycji także Dniem Zadusznym myśl nasza kieruje się ku niebu, gdzie są wszyscy święci, ale i nasi drodzy zmarli, którzy nas uprzedzili w ziemskim pielgrzymowaniu do ojczyzny niebieskiej. Śmierć może nadejść niespodziewanie jak złodziej. Wprawdzie psalmista mówi, że miarą naszego życia jest lat siedemdziesiąt albo osiemdziesiąt, gdy mocni jesteśmy, ale czasami nawet kilkuletnie dziecko jest wezwane przez Pana po imieniu i musi opuścić ziemski padół. A po śmierci jest sąd – niebo albo piekło (nie dotyczy to zmarłych dzieci). Głęboko wierzymy w obcowanie świętych i ciała zmartwychwstanie, w życie po życiu. Zapowiada je Księga Proroka Daniela, a zaświadcza o tym Apostoł Narodów. (…)