Św. Józef – adwentowy nauczyciel przyjmowania słowa Bożego. Mąż sprawiedliwy. Grzech i deprawacja prowadzą do zupełnego odwrócenia wartości. Św. Józef zawsze stawiał na pierwszym miejscu Boga: w dzień i w nocy, w radościach i smutkach, w pracy i odpoczynku. Miłość kosztuje, wymaga trudu i ofiary. Strzeżmy się łatwych rozwiązań, dróg na skróty. Św. Józef postąpił zgodnie z wolą Boga.

Każdy chrześcijanin dobrze stara się przygotować do świąt Bożego Narodzenia. Poprzez rozmowę z dziećmi staramy się wyodrębnić dwa nurty Adwentu: przygotowanie do świąt i na paruzję. Najpierw wspominamy Proroków Starego Testamentu. Dzieci z katechezy znają imiona Proroków oraz ich dokonania. To pozwoli nam na przypomnienie tych postaci. Adwent to wspomnienie nauki Kościoła dotyczącej paruzji, czyli drugiego, pełnego chwały przyjścia Chrystusa na końcu czasów. Ten temat powinien mocno wybrzmieć, by pobudzić wiernych do troski o stan łaski uświęcającej. Przygotowanie do świąt ma wymiar również zewnętrzny. Jednak należy położyć nacisk na przygotowanie naszego wnętrza do świąt, nie pomijając charakteru zewnętrznego. Pomoce: Obrazki proroków; Obrazek sądu ostatecznego; Książeczka do nabożeństwa; Pięć warunków dobrej spowiedzi; Elementy dekoracji świątecznej.

Marzenia są potrzebne, bo pomagają nie tylko oderwać się, od czasu do czasu, od tak zwanej „szarej rzeczywistości”, ale także tęsknić i dążyć do dalekich celów. Trzecia Niedziela Adwentu to wezwanie Boga, byśmy nie bali się marzyć o rzeczach wielkich – sprawach ostatecznych. Żyjąc na ziemi, zajęci naszymi codziennymi sprawami, czasem zapominamy o tym, że to, co najważniejsze dopiero nadejdzie; że troski i kłopoty ziemskie przeminą i Bóg zaprosi nas do królestwa doskonałości i pokoju. Fragment Listu św. Jakuba to piękne porównanie chrześcijańskiego „adwentu” do oczekiwania na płody ziemi, które powinno zostać odczytane w kluczu wzajemnej współpracy Boga i człowieka.

Dzisiejsza niedziela wzywa nas do radości. Są ku temu co najmniej dwa powody: nadchodzi powtórne przyjście Pana oraz zbliżają się święta Bożego Narodzenia. W dzisiejszej liturgii słowa słyszymy najpierw proroctwo Izajasza mówiące o przyjściu Boga na świat i znakach temu towarzyszących. Zniknie wszelki smutek, pozostanie wyłącznie radość. W Ewangelii, sam Jezus zaświadcza, że proroctwo Izajasza właśnie się wypełnia. Mówi o tym w odpowiedzi na wątpliwości Jana Chrzciciela uwięzionego przez Heroda. Również i nam zdarzają się chwile zwątpień. Odpowiedź Jezusa jest zawsze taka sama, niezależnie od mieniających się czasów.

Dziś trzecia niedziela Adwentu, o czym świadczy zapalona trzecia świeca na wieńcu adwentowym. Kontynuujemy naukę o Janie Chrzcicielu i Jezusie. Jan Chrzciciel miał za zadanie przygotować ludzi na najważniejsze wydarzenie świata, jakim było przyjście Boga na świat. To pokazuje jak wielkim zaufaniem darzył go Bóg skoro powierzył mu tak wielkie zadanie. Pan Jezus, na Którego narodziny cały czas oczekujemy przyszedł po to, aby być królem. Jezus przyszedł na ziemię i dał nam największe przykazanie: miłości Pana Boga i bliźniego. Każdego dnia zaczynajmy dzień od modlitwy. Prośmy Pana Boga, aby nam pobłogosławił. Trzecia Niedziela Adwentu jest czasem radosnym. Coraz bliżej świąteczny czas. Zadbajmy o nasze serca, aby były one czyste, aby Pan Bóg chciał w nich mieszkać i aby było Mu tam dobrze. Pamiętajmy o przedświątecznej spowiedzi. Pomoce: Wieniec adwentowy; Obrazek Jana Chrzciciela; Wielkie czerwone serce.

Święta Matka Kościół przeżywa dzisiaj Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W ten sposób otwiera się klamra ukazujący godność Maryi, której domknięcie stanowi Wniebowzięcie. To dwa przywileje Matki Bożej, w której mieszczą się Jej wszystkie przymioty. Maryja była przepełniona Bogiem i słuchała Boga. Powtarza nam: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Kto słucha Boga, jest mądry Bogiem. Kto słucha siebie, jest mądry sobą i Bogu nadaje własną twarz. Maryja idąc do Elżbiety, niesie Boga. Człowiek, który ma Boga w sobie, posiada wielkie pragnienie, aby nieść Go innym. Tak robili wielcy ludzie wiary jak Apostołowie, święci czy błogosławieni. Ten, który w swoim sercu posiada Boga, pragnie swoim życiem służyć drugiemu człowiekowi. Człowiek pełen Boga niesie narodowi wartości, na których może budować jak na skale. Nieść Boga to największa radość dla człowieka, bo On jest największą wartością.

Św. Jan Chrzciciel był największym prorokiem Narodu Wybranego od czasów Eliasza. Zastanawia nas, co przyciągało tłumy do wygrażającego im palcem ascety w zwierzęcej skórze. Było to wezwanie do nawrócenia. Nawołując swoich słuchaczy do odrzucenia grzechu, Poprzednik Chrystusa wskazywał im Bożą obietnicę odnowy życia. Bóg chce uczynić dla nich coś więcej, niż tylko przebaczyć im grzechy. Chce wylać na nich swoją miłość. Spróbujmy w tegorocznym Adwencie prześledzić swoje życie w świetle Bożej prawdy i miłości.

Kościół w Adwencie przypomina nam o paruzji, czyli o drugim, pełnym chwały przyjściu Chrystusa na końcu czasów. Dzisiejsza liturgia słowa jest przepełniona zapowiedziami. Pierwszym zapowiadającym jest Prorok Izajasz, który zapowiada wielkiego i dobrego króla nad Izraelem. Taką samą linię zapowiedzi znajdujemy w odczytanym fragmencie Ewangelii wg św. Mateusza. W dzisiejszym rozważaniu nie możemy pominąć postaci Jana Chrzciciela. Ten kuzyn Pana Jezusa stał się Prorokiem znad Jordanu wzywającym do nawrócenia. Pustynia stała się dla niego przestrzenią spotkania z Bogiem. Potrzeba nam pustyni, by w jej ciszy usłyszeć głos przemawiającego do nas Boga.