Dzisiejsza Ewangelia może być dla nas zaskoczeniem. To dość dziwna opowieść, którą kieruje do nas Pan Jezus. Ten, kto oszukuje nie jest życzliwy drugiemu człowiekowi i nie chce dla niego dobra. Trzeba brać przykład z tych, którzy postępują sprawiedliwie. Człowiek, o którym mówi Jezus, był zarządcą. Rządca nie był uczciwy, bo kłamał w dokumentach. W ten sposób właściciel stracił swoje pieniądze, ale zyskali ludzie. Rządca liczył na to że ludzie mu się odwdzięczą w przyszłości. Pan Jezus przez tę opowieść chce nam pokazać, że ludzie bardzo zabiegają o rzeczy materialne. Myślą o karierze, pieniądzach, sprawach typowo ziemskich, ale zapominają o Panu Bogu i o swoim życiu duchowym. Człowiek oprócz ciała, które widzimy i o które należy dbać, posiada również duszę, której nie widzimy, ale o nią również należy się troszczyć. Pan Jezus pokazuje nam w dzisiejszej Ewangelii, że nieuczciwy rządca chciał bardzo zabezpieczyć się na przyszłość. Pomoce: Wielka chmura z napisem niebo. Worek z pieniędzmi.

Ukazanie historii węży palących w szerszej perspektywie historii Izraela. Ukazanie naszego życiowego cierpienia w szerszej perspektywie. Cierpienie jako sposób na współdziałanie z Bogiem w zbawieniu świata.

Absurdalność przypowieści Jezusa – szok, jako metoda wychowawcza Jezusa. Bóg Jezusa tak trudny do przyjęcia. Chore przywiązanie człowieka do stworzonych przez siebie obrazów Boga (przykład Izraelitów i F. Nietschego). Ukazanie podobnej tendencji w nas samych. Sposoby poznawania Boga: świat stworzony, Biblia, osoba Jezusa, nauczanie Kościoła. Poznawanie Boga sposobem na lepsze poznanie, kim jest człowiek.

Dzisiaj słowo „miłosierdzie” jakby przeszkadzało człowiekowi, który bardziej niż kiedykolwiek stał się panem – uczynił sobie ziemię poddaną, tym samym tak mocno zrelatywizował religię, prawdę, moralność, uczciwość. Chrystus Pan, pochylający się nad każdą nędzą, słabością człowieka, ukazujący swoje serce pełne miłości, wyciągający dłoń w geście błogosławieństwa zdaje się wołać: „Bracie i Siostro, zbliż się i zanurz w moim miłosierdziu, wołaj o to miłosierdzie w żarliwej modlitwie, bo wydaje się ono być jedynym ratunkiem dla ciebie i świata”. Miłosierdzie Boże jest motywem, wszelkiego Bożego działania. Wydaje się to być szczególnie widoczne w odpuszczeniu grzechów. W człowieku, który doświadczył miłosierdzia, rodzi się pragnienie, by za nie odpłacić miłością. Skoro Bóg nas tak umiłował, skoro zlitował się, przebaczył, zapomniał, to co ja powinienem uczynić?

Drogie dzieci. Gromadzimy się na szczególnej modlitwie – Eucharystii. Stoimy przed Bogiem, który jest święty. To wymaga od nas również świętości a nasze serca mają na sobie cień grzechu. W życiu duchowym nie da się czegoś zrobić raz, przez całe nasze życie mamy wypełniać Boże przykazania i stawać się coraz lepsi. Pomagają nam w tym sakramenty, w sposób szczególny sakrament pokuty i pojednania oraz Eucharystia. Abyśmy jak najczęściej mogli przystępować do Stołu Pańskiego, przypomnimy sobie dziś warunki dobrej spowiedzi. Pomoce: Książeczka do nabożeństwa. Pięć warunków sakramentu pokuty wypisane na kartce. Obrazek syna marnotrawnego.

Mocne słowa Jezusa o wyrzeczeniu się wszystkiego to zaproszenie do odnalezienia w sobie pustki (przestrzeni), którą Bóg mógłby wypełnić Swoją łaską. Duchowa wojna Światła i Ciemności dotyka każdego człowieka, niezależnie od jego osobistego nastawienia i wiary. Nikt z nas nie może stanąć względem niej w roli widza, bo nie ma takiej możliwości! Trzy zasadzki Szatana: „Nie ma żadnej wojny!”, „Duchowa wojna jest już wygrana!”, „Duchowa wojna nie jest na moje siły!” Mądrość chrześcijańska to gotowość do walki – przygotowanie, męstwo i determinacja, by każdego dnia opowiadać się po stronie Światłości.

Pytanie młodej dziewczyny, która chciała ofiarować Bogu swoje zdrowie za uzdrowienie siostry, pokazuje naszą często spotykaną postawę wobec Boga: chcemy z Nim „handlować”, niejako Go „przekupić” naszymi ofiarami. Czy jednak jesteśmy w stanie, skoro przecież i tak wszystko, co mamy, jest Jego? W dzisiejszej Ewangelii Jezus jakby sam usprawiedliwiał taką postawę: każe nam robić rachunek zysków i strat. Tylko cena, o jakiej mówi, jest wysoka: ci, którzy za Nim idą, muszą oddać wszystko. Czy nie jest to za wysoka cena? Czy nie mamy racji, obawiając się oddać Mu wszystko? Dlaczego Bóg tego od nas żąda?

Na początku roku szkolnego można zaplanować, czym zajmiemy się do następnych wakacji. Potrzebny jest również dobry plan na całe życie i na wiele wydarzeń i sytuacji, które w życiu się pojawiają. Naszym planem jest Ewangelia. Wszyscy jesteśmy w szkole Jezusa, jesteśmy Jego uczniami. Nie można twierdzić, że jesteśmy dobrymi dziećmi Boga, jeżeli wolimy żyć według naszych planów, a nie planów Bożych. Dzisiejsze przypowieści są trochę przypomnieniem, trochę zachętą, ale też trochę ostrzeżeniem. Pomoce: Kilka „zadań testowych” według wzoru z homilii. Kilka drobnych nagród dla dzieci.