Słowo, które jest Światłością

Ukazać, że życie przy Bogu jest piękniejsze. Pan Jezus w jednej z Ewangelii nazywany jest światłością. Tam, gdzie jest ciemność, nie czujemy się bezpiecznie. Sól to specyficzna przyprawa. Nie można jej jeść samej, ale bez użycia jej do gotowania potrawy nie smakują dobrze. Lekarze mówią nawet, że organizm człowieka nie jest w stanie wytrzymać bez soli. Jako chrześcijanie mamy za zadanie nadawać sprawom codziennym głębszy sens, który ma wypływać z naszej wiary. Mamy codziennie dbać o nasze sumienia. Przypominać sobie o tym, czego uczy nas Pan Jezus. Modlić się i co niedzielę uczestniczyć w Eucharystii. Dzisiejsza niedziela przypomina nam, że wszyscy jesteśmy chrześcijanami, więc naszym zadaniem jest zachowywać się jak chrześcijanie. A być chrześcijaninem to żyć według Dziesięciu przykazań Bożych, pięciu przykazań kościelnych czy innych nauk, które podaje nam Kościół do wierzenia.

Przypomnienie zebranym, że w życiu duchowym profilaktyka jest lepsza niż leczenie. Szatan naprawdę istnieje i niszczy człowieka. Walka z nim jest bardzo trudna, bowiem nawet wobec Jezusa szatan zachowuje się w arogancki i hardy sposób. Diabeł może działać wtedy, gdy otrzyma takie pozwolenie. Naruszanie pierwszego przykazania Bożego ułatwia działanie szatanowi. Uzdrawianie duszy i psychiki często bywa długim, skomplikowanym i bolesnym procesem.

Podstawowe zadanie Kościoła. Nawrócenie to troska o dojrzałość, poznanie wiary i rozumienie znaków. Sakramenty znakami Kościoła. Potrzeba refleksji i nawrócenia.

Poniżenie krain Zabulona i Neftalego, wspomniane przez proroka Izajasza, odnosi się do wydarzenia, które miało miejsce w 730 roku przed Chrystusem. Wtedy, w konsekwencji ataku Asyryjczyków, kraj został złupiony, a ludność uprowadzona do niewoli. Dla Narodu Wybranego był to czas ciemności i smutku. Ale Bóg nie opuścił swojego ludu. Starotestamentalny prorok zapowiada światło nadziei, które rozbłyśnie nad zniewolonym narodem. Proroctwo Izajasza spełniło się, gdy Jezus z Nazaretu przyszedł do Galilei, aby głosić królestwo Boże i nawoływać słuchaczy do nawrócenia. Za każdym razem, gdy człowiek ulega pokusie, popada w niewolę. Jedną z takich pokus jest brak jedności, którą wyrzuca św. Paweł Koryntianom. Potrzeba więc Mesjasza, który niczym światło rozświetli mroki zła.

Eucharystia to najważniejsza i najpiękniejsza modlitwa, jaka my chrześcijanie możemy zanieść przed oblicze Boga. Rozpoczyna ją symbol – znak krzyża. Znak, za który miliony chrześcijan oddało swoje życie. Motywujemy siebie, by ten gest był wykonywany pięknie i godnie. W Ewangelii słyszymy o powołaniu uczniów. Ich imiona przybliżają nam konkretne postaci, jednak przede wszystkim chcemy zauważyć ich determinacje i zaangażowanie na rzecz głoszenia Ewangelii. W Ewangelii spotykamy dwie miejscowości: Nazaret i Kafarnaum. Przybliżmy je słuchaczom jako miejsca biblijne i ważne na mapie wydarzeń z życia Pana Jezusa. Pomoce: Imiona wszystkich Apostołów; Zdjęcia Nazaretu; Zdjęcia Kafarnaum; Obraz splecionych dłoni.

Jezus staje pośród ludzi, którzy przyszli do Jana Chrzciciela, aby przyjąć chrzest. Podchodzi do Jana Chrzciciela i zanurza się w Jordanie. To wydarzenie pokazuje nam, że Jezus solidaryzuje się z człowiekiem. Kiedy my przyjmujemy chrzest w Kościele, zostajemy włączeni do wspólnoty. W ten sposób wstępujemy na drogę, która prowadzi z Jezusem i do Jezusa. Włączenie do wspólnoty Kościoła niesie ze sobą nie tylko przywileje, ale również obowiązki. Jedna z prawd wiary przypomina nam, że łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna.

Stary i Nowy Testament tworzą dwie fazy jednej historii zbawienia. Jan Chrzciciel jest prorokiem łączącym oba Przymierza. Z pomocą w odpowiedzi na pytanie, gdzie poszukiwać zbawienia przychodzi nam Jan Chrzciciel: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. Zbawienie nie jest więc naszym dziełem. Niedorzecznym jest sądzić, że osiągnę zbawienie wyłącznie poprzez własny wysiłek. Jest to również niezwykle silna pokusa wśród ludzi młodych, pełnych sił, ideałów i pomysłów.