Motywy dzisiejszej przypowieści zostały oparte na wydarzeniach codziennego życia w czasach Jezusa. W sensie duchowym Ewangelia mówi o czujności związanej z oczekiwaniem na przyjście Boga. W znaczeniu bardziej ogólnym można mówić o potrzebie czuwania w trakcie wielu innych wydarzeń i procesów ludzkiego życia. Rodzice czuwają nieustannie nad rozwojem swoich dzieci. Dzieciom trudniej jest czuwać nad sobą, ale mogą korzystać z pomocy rodziców i innych dorosłych osób. Najtrudniejsze jest czuwanie nad rozwojem duchowym człowieka, refleksja nad własnym postępowaniem, rachunek sumienia. Pan Bóg przychodzi nam z pomocą poprzez sakramenty.

Jezus przygotował coś niezwykłego dla swoich przyjaciół; nawet nie dla dwunastu, ale dla trzech, których wziął ze sobą. Widzieli przemienionego Jezusa. Widzieli wielkich mężów Starego Przymierza. Pozostawali w zachwycie. Przerazili się jednak, gdy usłyszeli głos Ojca Niebieskiego: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”. Na górę przemienienia wzywa Pan. Tego nie da się wymusić. To Pan wybrał trzech, a nie dwunastu. To Pan ich wezwał. Pan wezwał także nas na górę przemienienia. Weszliśmy na inne szczyty. Na górę władzy – można decydować; nawiązuje się znajomości; wiąże się z tym odpowiedni styl i standard życia. Ludzie są wobec władzy inni: grzeczni, bojaźliwi. Bóg na górze naszych ludzkich osiągnięć jest do przyjęcia, aby Go podziwiać, opowiadać o Nim. Chrystus, Syn umiłowany zamknięty na kartach Ewangelii jest do przyjęcia. To taki Bohater poświęcający się dla człowieka. Ale Bóg chce czegoś więcej – chce być moim Bogiem. Pozwolę Mu na to?

Czy Jezus, w czasie swojej ziemskiej wędrówki, odsuwał się od ludzi bogatych i przystawał tylko z biednymi? „Do grobu nic nie zabierzemy!” Boga nie interesuje ile mamy, ile nazbieramy, ale to, w jaki sposób potrafimy z tego korzystać. Gdzie leży problem w Jezusowej przypowieści o człowieku, któremu obrodziło pole? W jego zaradności, przedsiębiorczości, a może po prostu w zwykłej chciwości?! Eucharystia to Jezus, który dzieli się z nami do końca! To sakrament, który uczy pokory i właściwej, chrześcijańskiej postawy względem tego, co posiadamy.

Postawmy sobie pytanie: co jest dla mnie skarbem, co dla każdego z nas jest najcenniejsze? Mądrość to jedna z największych wartości. Co więcej jest fundamentem szczęśliwego życia jest gwarancją pokoju sumienia. Chrystus Pan ukazuje nam drogi, które prowadzą do zdobycia mądrości. Po pierwsze jest to droga szukania. Mądrość można zdobywać czytając książki, spotykając się z ludźmi mądrymi, wczytując się w Księgę Pisma Świętego, aktywnie przeżywając swoją religijność. Uczyć się zmieniać w naszym życiu to, co mniej wartościowe na to, co cenniejsze. Po trzecie jest to droga unikania zła w życiu. Mądrość nakazuje odrzucać to co nam zagraża. Po czwarte jest to droga modlitwy. Mądrość jest Bożym darem i jeżeli ktoś prosi otrzyma. Co dla Ciebie jest najważniejsze w życiu, co jest najcenniejsze, a co jest marnością?

Dzisiejsze słowo Boże kieruje nasz wzrok na pieniądze. Pan Bóg stworzył świat w sześć dni, a siódmego odpoczął. I nam należy się odpoczynek, dlatego mamy teraz wakacje. Możecie korzystać z całorocznej pracy waszych rodziców i pojechać na wypoczynek. Za pieniądze nie można kupić miłości, szacunku. To są takie rzeczy, na które trzeba sobie zapracować w inny sposób. Jeśli będziemy czynić dobre uczynki dla ludzi, wtedy zapracujemy sobie na szacunek i miłość drugiego człowieka. Można powiedzieć, że zdobywając pieniądze robimy wszystko, aby zaspokoić swoje ciało. W Ewangelii przemawia do nas Pan Bóg i pokazuje w jaki sposób żyć, abyśmy doszli do nieba. Wtedy będziemy prawdziwie bogaci. Bo nasze dobre uczynki są naszym bogactwem, a nie ilość pieniędzy zebranych na koncie w banku. Pomoce: Portfel. Pieniądze. Karta kredytowa.

Zbawiciel przedstawił uczniom Modlitwę Pańską. Odmawiamy ją codziennie. Izraelici zwracali się do Boga na modlitwie słowami „Ojcze niebieski”. Rzadko używano słowa „Abba” (Tato, Tatusiu). Duch Święty jest sprawcą chrześcijańskiej modlitwy w ludzkich sercach. Istnieje jednak w nas wyraźna potrzeba uzewnętrznienia także poprzez modlitwę swoich uczuć wobec Stwórcy i dania w ten sposób świadectwa swojej wierze. Wielkie znaczenie ma modlitwa wspólnotowa, która buduje jedność. Pan wysłuchuje nasze modlitwy, kiedy z wiarą Go wzywamy. Mamy sławić Pana z całego serca, śpiewać Mu psalmy wobec aniołów, sławić Jego imię i wielkie dzieła uczynione ludzkości.

Modlitwę „Ojcze nasz” odmawiamy bardzo często. Pojawia się niebezpieczeństwo, że nie zastanawiamy się nad jej znaczeniem. Modlitwa Pańska ukazuje nam pewną hierarchię wartości. Najpierw modlimy się o sprawy bezpośrednio związane z Panem Bogiem, a potem dopiero modlimy się w naszych osobistych potrzebach. To pokazuje, jak ważny jest właściwy punkt odniesienia. Mądrość Boża objawia się w tym, że otrzymujemy tylko te dary, które służą naszemu zbawieniu, zbliżają nas do Boga, pouczają nas na tej drodze. Nie otrzymamy czegoś, jeśli to miałoby wywołać w naszych sercach pychę.

W życiu każdego z nas ważny jest drugi człowiek. Jesteśmy sobie potrzebni od samego początku życia. Grzech jest wrogiem każdego człowieka, ponieważ chce odwrócić człowieka od Pana Boga – największego bohatera. Dla Pana Boga trzeba znaleźć czas. Jeśli nie będziemy mieli czasu na modlitwę, to nie będziemy się modlić. Druga ważna rzecz, o której musimy pamiętać to miejsce, w którym się modlimy. Ważne, aby mieć wokół siebie ciszę. Modlitwa to nie tylko mówienie do Pana Boga, ale również Jego słuchanie. Kiedy się modlimy tworzymy wspólnotę Kościoła. Na modlitwie wszyscy dla Boga jesteśmy równi. Jeśli będziemy codziennie składać ręce przed Panem Bogiem, to staniemy się super bohaterami, ponieważ szatan będzie pokonany. Dobro zwycięży zło. Pomoce: Obrazki z postaciami z bajek: Superman; Batman; Spider-Man.