Autor Księgi Mądrości z wielkim realizmem stwierdza, że niezależnie od tego, ile lat żyjemy, nasze życie jest krótkie. Wartości życia na ziemi nie mierzy się ilością przeżytych lat, ale mądrością i sposobem życia. Można żyć krótko i w pełni zrealizować swoje człowieczeństwo, ale można też żyć długo i to, co najważniejsze – życie – przegrać. Na śmierć nie możemy patrzeć tylko z ludzkiego punktu widzenia, gdyż musielibyśmy ulec przygnębieniu i rozpaczy. W świetle słowa Bożego trzeba uwierzyć, że dusza zmarłego spodobała się Bogu i już osiągnęła doskonałość, która jest biletem do nieba.

Ból spowodowany śmiercią ma podwójny wymiar. Powoduje go utrata bliskiej osoby oraz świadomość przemijalności ziemskiego życia. Hiob był człowiekiem ciężko doświadczonym. Wobec trudnych doświadczeń Hiob przyjął postawę milczenia i bezgranicznego zawierzenia. On miał nadzieję wbrew wszelkiej nadziei. Hiob wyznał wiarę w Boga. Bóg był dla niego nadzieją na wyjście z ciemnej doliny na drogę życia. Doświadczenie śmierci wystawia na wielką próbę naszą wiarę i nadzieję. Bóg nie stworzył śmierci i nie jest jej sprawcą. On jest życiem i nim darzy każdego, kto w Niego wierzy. W postawie osób stojących pod krzyżem Jezusa jest ogromna ufność i dlatego w milczeniu uczestniczą w Jego umieraniu.

Słowo Boże zapewnia nas: dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka (Mdr 3,1). Bóg, który jest życiem i dawcą życia sprawia, że człowiek przez Niego stworzony nie umiera, ale przechodzi do innego życia. W życiu każdego człowieka obok radości znajdują się chwile naznaczone cierpieniem. Prawda o cierpieniu i ofierze, które prowadzą do wyższych celów, jest dla nas tajemnicą. Jednak dobrze wiemy, że bez wysiłku nic się w życiu nie osiągnie. Prawda o każdym z nas i o naszym życiu objawia się w chwili śmierci. Błogosławieni, którzy mimo doświadczeń i przeciwności wytrwają w wierze i ufności.

PONIEDZIAŁEK