Smutni byli uczniowie ewangelicznego poranka. Całonocna praca nie przyniosła owoców. Dziś Jezus zadaje pytanie: Dzieci, czy macie co na posiłek? Jedni odpowiadają „nie”, bo poszukiwali, ale mają puste sieci. Drudzy pytania nie usłyszą. Pytanie to wydaje się bezsensowne. Człowiekowi, który zagubił się w materii, Kościół stawia dziś w imieniu Jezusa pytanie: „Dzieci, czy nie macie co do jedzenia?” Jezus nas, ludzi prawdziwie wierzących, wybiera i posyła nad brzeg, gdzie dokonuje się połów, gdzie ludzie pogrążeni w morzu materii poszukują pokarmu. Posyła na brzeg i mówi: macie stać się świadkami, którzy powiedzą za Jezusem: zarzućcie sieci po prawej stronie łodzi. Dziś do nas wszystkich zwraca się Zmartwychwstały Pan i woła: Chodźcie, posilcie się. A jutro będziecie mieli więcej nadziei i więcej siły, by zarzucić sieci po prawej stronie łodzi.

Powołanie Apostołów. Nadzieje wiązane z Chrystusem. Tragedia wynikająca z ukrzyżowania. Powstanie wspólnoty. Fakt „zamkniętych oczu” jest jednocześnie pytaniem o powód. Nie możemy być biernym widzem.

Jezus tuż po swoim zmartwychwstaniu ukazywał się uczniom i niewiastom. Wydarzyło się to kilka dni po zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Pan Jezus chodził po ziemi, ale nikt nie wiedział, gdzie On przebywa. Pojawiał się tu i tam. Gdy apostołowie przebywali na jeziorze, pierwszy dojrzał Jezusa św. Jan. Mimo to, to św. Piotr pierwszy wyruszył na spotkanie z Jezusem. Piotr zaufał Panu Jezusowi. Posłuchał tego, co mówi Jezus i złapał wiele ryb. Podobnie jest i dziś. Takim rybakiem naszym czasów jest Papież. Jego zadaniem jest stać na straży nauki Kościoła i Ewangelii. Ma również za zadanie łowić nowych wyznawców Pana Jezusa i prowadzić ich do Boga. Papież Franciszek nie jest Europejczykiem. Papież Franciszek, czyli Jorge Mario Bergoglio urodził się 17 grudnia 1936 r. w Buenos Aires. Kiedy skończył studia teologiczne został księdzem. Niewielu wie, ale jest on zakonnikiem – jezuitą. Kiedy papież Benedykt XVI przeszedł na emeryturę, podczas konklawe został wybrany jego następcą i kieruje Kościołem od 13 marca 2013 r. Pomoce: Zdjęcie łodzi. Sieć. Obraz św. Piotra i papieża Franciszka.

Przeżywamy dzisiaj niezwykły dzień, który na prośbę Pana Jezusa stał się świętem Jego Miłosierdzia. Przychodzimy do świątyni pełni paschalnej radości. Nasza świątynia staje się wieczernikiem. Chcemy upodobnić się do Apostołów zgromadzonych we Wspólnocie i tak jak oni przywitać Pana gdy przyjdzie. Pan Jezus nakazał św. Faustynie zabiegać o ustanowienie Święta Miłosierdzia, wymalować obraz z podpisem „Jezu Ufam Tobie”, czuwać na modlitwie, gdy zegar wybija godzinę 15.00, czcić Boże Miłosierdzie poprzez koronkę, której sam ją nauczył i nowennę, którą skromnej siostrze podyktował.

Dlaczego Bóg wymaga od nas wiary przez całe życie?! Przecież mógłby do nas przemówić wprost! Starotestamentalne rozumienie spojrzenia Bogu „twarzą w twarz”, jako zapowiedź kontemplacji oblicza Miłości w Nowym Testamencie. Bóg pozostawia pełne objawienie Siebie na czas końca świata – czas Sądu Ostatecznego. Wtedy „wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże” (Łk 3,6). Żywa wiara daje wielką moc i wszyscy jesteśmy zaproszeni (choć w różnym stopniu i w różny sposób) do korzystania z tej mocy na chwałę Boga i dla zbawienia naszych braci i sióstr.

Dzisiejsza niedziela jest Niedzielą Miłosierdzia. To wielkie święto ustanowił św. Jan Paweł II. Św. Jan Paweł II był pierwszym Papieżem, który pochodził z Polski. Zanim został papieżem był biskupem Krakowa. Karol Wojtyła był bardzo dobrym księdzem. Bardzo szybko został biskupem i zamieszkał w Krakowie. 16 października 1978 roku, po śmierci Jana Pawła I, kard. Karol Wojtyła został wybrany na papieża. Dużo podróżował, dlatego został nazwany papieżem-pielgrzymem. Kiedy popatrzymy na życie świętego papieża zauważymy, że realizował w nim uczynki miłosierdzia co do duszy. Czynił to jako papież nauczając, wlewając w serca nadzieję, ale także odważnie upominając grzeszących. Jego postawę charakteryzowało przebaczenie i niewątpliwie głęboka modlitwa. Pomoce: Kartka z uczynkami miłosierdzia względem duszy.; Obraz św. Jana Pawła II.; Obraz s. Faustyny Kowalskiej.

Trwając w wielkiej miłości Boga chciejmy pochylić się nad jej obliczami. Jest miłość trudna i miłość łatwa. Jedna z nich jest „utopiona” w ciele. Można ją zamknąć w jednej godzinie przyjemności. Starożytni Rzymianie nazwali ją erosem. Wyższym stopniem jest miłość uczuciowa. Rzymianie nazwali ją amorem. Utopiona jest w subiektywizmie i oczarowana fascynacją drugiego człowieka. Prawdziwe oblicze miłości to określenie caritas, to dobro drugiego człowieka, troska oraz umiejętność poniesienia ofiary dla kogoś.

Trwa w nas ogromna radość świąt zmartwychwstania naszego Pana. Te świąteczne dni przepełniają nas radością wypływającą z dokonanego przez Chrystusa naszego odkupienia. W czytaniu z Dziejów Apostolskich spotykamy Apostoła Piotra, który w publicznym wystąpieniu głosi powstanie z martwych Chrystusa. Jakże inny to Piotr. Piotr pełen odwagi głosi Chrystusa i Jego misje zbawienia człowieka. Odczytany fragment Ewangelii opowiada nam o dwóch grupach osób i dwóch podstawach związanych z faktem zmartwychwstania Pana Jezusa. W pierwszej postawie kobiety spotkawszy Pana biegną dzielić się ową wiadomością z innymi. Dają świadectwo spotkania z żywym Chrystusem. Drugą postawę reprezentują ludzie, którzy zaczynają przeciwstawiać się faktowi zmartwychwstania Pana Jezusa. Żołnierze, którzy otrzymali pieniądze rozgłaszają kłamstwa. Trzeba, abyśmy dawali świadectwo naszej wiary z mocą i odwagą, jaką daje nam Eucharystia i Słowa Ewangelii.