Przeżywamy drugi dzień Świąt Wielkanocnych, Poniedziałek Wielkanocny. W dzisiejszej Ewangelii słyszymy o tym niezwykłym wydarzeniu, którego doświadczają ludzie idący do grobu Pana Jezusa. To wydarzenie wywołuje w nich lęk. Czy wiecie, kiedy człowiek się boi? Słyszymy dziś też o kobietach, które w porównaniu do żołnierzy, miały większe prawo, aby się bać. Wprawdzie kobietom, które przyszły do grobu, towarzyszył lęk, ale również radość, bo Jezus spełnił swoją obietnicę i zmartwychwstał. Bóg jest konsekwentny. Zawsze jest Bogiem dającym życie. Pewnego dnia Szatan wymyślił wspaniały sposób, aby się doskonale zabawić. Zbudował diabelskie lustro, które posiadało magiczną właściwość: wszystko, co było piękne i dobre, odbijało się w nim jako brzydkie, wręcz koszmarne; podczas, gdy to, co złe i odrażające, wydawało się wielkie i wspaniałe. Z Panem Bogiem nasze obawy, problemy i świat wygląda zupełnie inaczej. Szatan próbuje nas wystraszyć, chce byśmy się lękali i słuchali tylko jego. To szatan wlewa w nasze serca niepokój. Za to Bóg daje nam każdego dnia odczuć swoją obecność i troszczy się o nas. Przy Nim nie musimy się lękać, bo On jest Panem życia. Pomoce: Grób Pański, lustro

Sensem naszej paschalnej radości jest to, że Chrystus zmartwychwstał! W pierwszym czytaniu z Dziejów Apostolskich, św. Piotr w domu pewnego możnowładcy ogłasza zmartwychwstanie Jezusa. Wspominając zmartwychwstanie Pana nie możemy zapomnieć o przebytej przez Niego drodze. Była to droga cierpienia i śmierci. Maria z Magdalii została wybrana na pierwszą zwiastunkę cudu zmartwychwstania Pana. Potrzeba nam biegu w kierunku Galilei. Tam spotkamy Pana w Jego Słowie i Eucharystii.

Pośpiech nie pozwolił Marii Magdalenie przeżyć bólu rozstania. Ciemność nocy i ciemność ludzkiego wnętrza. Fakt Zmartwychwstania rozświetla ciemność. Chrystus chce być dla nas światłem, potrzebuje jednak naszej zgody. Siła świadectwa Marii Magdaleny. Reakcja uczniów. Prawda wynikająca z opisu stworzenia świata. Moje świadectwo.

Każdego roku przeżywamy największe ze świąt, jakimi są święta Wielkiej Nocy. W Wielkim Poście, szczególnie w Wielkim Tygodniu, chcieliśmy towarzyszyć Panu Jezusowi w Jego ukazaniu się Narodowi Wybranemu, Jego opuszczeniu, pomóc Mu dźwigać krzyż. Staliśmy pod krzyżem, gdy umierał, by dzisiaj radować się z cudu Jego powstania z martwych. Pomoce: Krzyż z przewieszoną na nim stułą. Zapalony paschał. Wystrój świątyni. Ciemnica. Zdjęcie pustego Grobu Jezusa z Jerozolimy (lub Grób parafialny, w których trwała adoracja Najświętszego Sakramentu).

Być cząstką Kościoła Chrystusa to znaczy uczestniczyć w misterium życia! Chrystus prawdziwie zmartwychwstał i od tego bierze swój początek nasza wiara. Uczniowie nie potrafili przyjąć prawdy o zmartwychwstaniu, którą Jezus wielokrotnie zapowiadał. Dlatego niewiasty idą „skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności” (Łk 24,1b). „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?” (Łk 24,5b). To pytanie również do współczesnych chrześcijan, poszukujących Boga tam, gdzie Go nie ma! Bóg zaprasza nas, byśmy Go odnaleźli i uwierzyli w Jego wielkie obietnice.

W centrum naszego życia staje dzisiaj krzyż. Zastanawiamy się nad Śmiercią Boga-Człowieka. To najtragiczniejszy dzień w historii zbawienia. Dzisiejszego wieczoru Kościół nie sprawuje Eucharystii. Cała siła jego spojrzenia koncentruje się na krzyżu Chrystusa. Krzyż woła do każdego z nas. Popatrz na ostatnią walkę, którą dla twojego zbawienia toczy Chrystus. Od momentu Jego śmierci żaden mój ból i żadne moje ludzkie cierpienie nie jest już samotne. Krzyż jest wiecznie młody. Nic nie stracił ze swej wymowy, tragedii, miłości. Czas go nie dotknął i nie ogołocił z głębi treści. To człowiek dojrzewa w czasie, zmienia się, porzuca dawne ideały, poglądy. Krzyża i prawdy nie można sfałszować. Krzyża nie można urabiać. Krzyża nie można przekłamać. Krzyż zabija kłamstwo. Krzyż zabija nienawiść a siła krzyża zgina kolana. Nie bójmy się krzyża! Drodzy uczestnicy liturgii Wielkiego Piątku, stoimy w godzinie Jezusowej śmierci, nie stójmy bezczynnie. Cały wszechświat poruszył swoje serce, ziemia drży, skały pękają, słońce traci światło, umarli powstają z grobów. Niech poruszy się również nasza istota, niech zapłacze nasze serce.

Definicja miłości, jako pragnienia dobra drugiej osoby. Zachęta do okazywania miłości w codzienności. Ukazanie posługi kapłańskiej jako służby z miłości. Rozróżnienie pojęć: miłość – pobłażliwość; wyrozumiałość – naiwność. Ukazanie pewnych trudności w posłudze kapłańskiej. Zachęta do modlitwy za kapłanów (może warto w tym miejscu zaproponować jakąś konkretną formę modlitwy np.: Margarytka za księży z danej parafii, lub grupa 7 osób, z których każda w jeden dzień tygodnia będzie się modliła za księży z parafii, lub sugestia aby z okazji różnych uroczystości zamiast kwiatów wręczać księżom kartki z imionami osób, które odmówią za niego różaniec, albo przyjmą Komunię Świętą itp…)

Rozpoczynamy Wielki Tydzień w którym będziemy towarzyszyć Chrystusowi w Jego samotności, męce i powstaniu z martwych. Dzisiejsza niedziela jest jednak niedzielą radości. Ta radość ukazana jest w śpiewach, procesjach i radosnym kołysaniu palmami. Wszyscy gromadzimy się wokół Mistrza z Nazaretu. Jednak nosimy w sercu poczucie wybraństwa i pewność, że Pan nas zauważa. Radość, która przepełnia nasze serca płynie z faktu obecności Jezusa pośród swego ludu. Pozwólmy się dzisiaj zaprosić do tego szczególnego towarzyszenia Chrystusowi Panu.