Kościół jest domem Bożym i naszym drugim domem. Najważniejszym miejscem w domu jest wspólny stół, a w kościele – ołtarz. Na ołtarzu rodzi się Jezus Chrystus, dlatego okazujemy ołtarzowi specjalny szacunek. Szacunek dla ołtarza wyrażamy różnymi dekoracjami i gestami. Największym pragnieniem Jezusa jest narodzić się w ludzkim sercu – najważniejszym ołtarzu Boga.

Tajemnica Trójcy Świętej leży poza możliwościami pojęciowymi ludzkiego umysłu. Nie jesteśmy w stanie przeniknąć „szkiełkiem i okiem” misterium Boga. Jak Bóg objawia się człowiekowi?! Jaką prawdę o Sobie chce nam przekazać?! Bóg objawia się i zaprasza do relacji ze Sobą i jest to zawsze relacja miłości. W relacji Bożej miłości udział ma cała Trójca Święta – każda z Trzech Boskich Osób. Chrześcijanie, poprzez sakramenty święte, mają dostęp do udziału w relacji z Bogiem. Wielki zadaniem człowieka wierzącego jest pozwolić się kochać: „Trudniejsze niż kochać Boga jest pozwolenie, aby On nas kochał!” (papież Franciszek).

Wędrówka ku Trójcy w Starym Testamencie. Obecność Trójcy w Nowym Testamencie. Rozumienie, czym jest Trójca, kształtujące się przez lata w Kościele. Nieustanna tajemnica Trójcy, którą możemy zgłębiać, ale nigdy nie wyczerpiemy.

Wiemy, że są Trzy Osoby Boże, ale sposób istnienia Trójcy przerasta ludzki rozum. Cała Trójca Święta działa nieustannie w naszym życiu. Otwierając oczy, dostrzegamy owoce tego działania. Poszczególne Osoby Trójcy Świętej widać w historii zbawienia. Obecna epoka jest epoką Ducha Świętego. Duch Święty kieruje Kościołem i każdym człowiekiem z osobna.

Nazwa „Pięćdziesiątnica” nawiązuje do starego, żydowskiego święta agrokulturalnego – moglibyśmy powiedzieć naszym językiem: do popularnych Dożynek. Jezus bardzo dobrze wie, jaki wpływ i znaczenie ma przyjście Ducha Świętego na Apostołów, a tym samym na Kościół. Doświadczenie Pięćdziesiątnicy jest tak wyjątkowe, że trudno je wręcz opisać słowami. Ma ono bardzo osobisty i indywidualny wpływ na każdą osobę. Wszyscy jesteśmy odbiorcami Bożych darów i możemy je dobrze wykorzystać tylko wtedy, gdy współpracujemy z Tym, który nas nimi obdarował.

Zielone Świątki. Ostatnie tygodnie. Metamorfoza uczniów. Nieszczęśliwy świat. Źródło nieszczęścia. Świadectwo. Dar mądrości. Przyjęcie daru.

Dzisiaj w Kościele przeżywamy wyjątkową uroczystość – Zesłanie Ducha Świętego. Są cztery grzechy wołające o pomstę do nieba: umyślne zabójstwo, grzech sodomski, krzywdzenie ubogich, wdów i sierot oraz zatrzymywanie zapłaty pracownikom. Żyć w Duchu Świętym, to modlić się codziennie do Niego, aby On napełniał nasze serca pokojem i radością. Cała tajemnica naszego chrześcijańskiego życia rozpoczyna się w momencie chrztu świętego. W tamtym momencie otrzymujemy Ducha Świętego, który ma nas chronić i prowadzić przez życie. Ulubionym miejscem działania Ducha Świętego jest serce człowieka. Dlatego tak ważne, aby codziennie prosić Ducha Świętego: „Duchu Jezusa, objaw mi się w moim sercu”. Pamiętajmy w naszych codziennych modlitwach, aby zwracać się do Ducha Świętego, aby On nas napełniał i przybliżał coraz bardziej do Pana Boga. Pomoce: Obraz Zesłania Ducha Świętego. Kartki z wypisanymi grzechami wołającymi o pomstę do nieba.

Na starych obrazach przedstawiających Wniebowstąpienie Chrystusa widzi się czasem wyciągniętą zza chmur dłoń Boga skierowaną ku Synowi, by Go pociągnąć do siebie. Chrystus oddalając się z ziemi kieruje się ku niebu, rzuca ku ziemi ostatnie spojrzenie i przemieniona postać Zbawcy wydobywa się z więzów czasu, by zamknąć się w wieczności. Jest to obraz przedstawiający część prawdy, bo przecież każdy z nas wie, że z chwilą wniebowstąpienia Jezus nie odszedł lecz zniknął z oczu Apostołom. Trudno się zatem dziwić, że Apostołowie patrząc na unoszącego się w górę Chrystusa w niebo się zapatrzyli. Niebo nie jest puste, dlatego jest sens żyć, bronić życia, ratować życie, cieszyć się życiem; dlatego cierpienie ma sens.