Słowa Pana Jezusa „kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień”. Każdy z nas jest grzeszny i każdy potrzebuje Miłosierdzia Bożego. Ludzka sprawiedliwość jest bezwzględna, Boża Sprawiedliwość przede wszystkim jest oparta na miłości. Pomoce: 3 kartki z rzymskimi cyframi: X, V i VII.
W liturgii Kościoła kończy się okres pokutny a rozpoczyna okres Męki Pańskiej. Odchodzimy od Boga z własnej woli, lekceważąc Jego miłość. Powracamy po tułaczce przez stanowiące drzwi kratki konfesjonału, dlatego do sakramentu pokuty i pojednania trzeba się dobrze przygotować. Po każdej spowiedzi postanowię poprawę z jakiejś jednej słabości. Taką postawę nazywamy pracą nad sobą. Powinniśmy w czasie wyznania grzechów wypowiedzieć wszystkie, które pamiętamy, nazywając grzechy po imieniu. Nadaną pokutę starajmy się odmówić zaraz po spowiedzi.
Miłosierdzie nie może być rozpatrywane jedynie w kategoriach przebaczenia – przekracza ono bowiem ludzkie pojęcie pojednania. Syn marnotrawny doświadcza miłosierdzia ojca nie tylko w wymiarze przebaczenia, ale pełnego powrotu do domu i rodziny. Naród Wybrany, po latach niewoli w Egipcie, wraca do Ziemi Obiecanej i „wyprawia ucztę” na cześć Pana.
W Wielkim Poście w sposób szczególny dbamy nie tylko o swoje ciało, ale przede wszystkim o ducha. Kościół daje nam różne ćwiczenia, które pomagają nam wzmocnić naszego ducha. Św. Matka Teresa z Kalkuty mieszkała w Azji, a dokładnie w Indiach, służąc najbardziej potrzebującym. Przez ponad 45 lat pomagała ubogim, sierotom, chorym i umierającym. Nieustannie można było ją spotkać wśród bezdomnych i bezbronnych. Postarajmy się zobaczyć, czy w naszym najbliższym otoczeniu nie ma ludzi potrzebujących pomocy: może być to uchodźca z Ukrainy, kolega z ławki czy koleżanka z sąsiedztwa. Mogą potrzebować dobrego słowa albo kogoś z kim będą mogli się pobawić. Pomoce: Kartka z wypisanymi uczynkami względem ciała i duszy. Zdjęcie św. Matki Teresy z Kalkuty.
Na dziewięć miesięcy przed uroczystością Narodzenia Pańskiego, dane nam jest świętować uroczystość Zwiastowania. Ta błogosławiona godzina, na którą czekał cały świat, kiedy Archanioł Gabriel zwiastował Najświętszej Maryi Pannie, iż wybrał ją Pan Bóg na Matkę Syna Bożego. Maryja przez całe swoje życie będzie towarzyszyła swojemu Synowi, będzie stała pod drzewem krzyża jako Matka Bolejąca. Tak jak życie Matki Najświętszej było nieustannym „fiat mihi”, tak i nasze życie ma być pełnieniem woli Bożej.
Przeżywamy III Niedzielę Wielkiego Postu. W liturgii tej niedzieli Pan wzywa nas do odnowienia swojego życia. Aby tego dokonać potrzeba mocy miłości. Dlatego dzisiaj podejmujemy temat miłości. Miłość jest podstawą wielkich dzieł, a na pewno należą do nich miłosierdzie i ufność. Miłosierdzie bowiem wypływa z miłości, okazuję miłosierdzie bo kocham. Osobiste doświadczenie miłości Boga prowadzi nas do miłość bliźniego. W przestrzeni tej miłości rodzi się miłość bliźniego, która jest pragnieniem dobra drugiego człowieka. Wyraża się ona w wielu formach. Jesteśmy wezwani do miłości na wzór miłości Boga do człowieka. Budujmy nasze życie na miłości, bo tylko kochając Boga i drugiego człowieka zasłużymy na wejście do wiecznych przybytków.
Dać komuś szansę, by spróbował jeszcze raz, naprawił swój błąd. Czasami tak trudno nam to przychodzi, bo jak na nowo zawierzyć temu, który mnie zdradził, zawiódł zaufanie. Podobnie mogło być za czasów Jezusa. Wielu przychodziło do Niego nie tylko dlatego, że stali się nagle bardzo pobożni albo uwierzyli w to, co Jezus przekazał słowem i czynem. Część z nich to „ciekawscy”, którzy chcieli zobaczyć kolejny cud. Sprawiedliwi i mniej sprawiedliwi, pobożni i mniej pobożni – do nich wszystkich Jezus kieruje słowa: „Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie”. Często tak łatwo przychodzi nam potępiać drugiego człowieka. Trudno nam jest zrozumieć i przyjąć upadek bliźniego. Zawsze właściwą godzinę biją Boże zegary, dla tych, którzy nie wstydzą się zginać kolan przed Bogiem, zginać kolan przed konfesjonałem, zginać kolan przed Panem w Najświętszym Sakramencie ukrytym.
Każdego miesiąca, każdego tygodnia, niemal każdego dnia dowiadujemy się o katastrofach i wypadkach, w których stracili życie przypadkowi, niewinni ludzie. Patrząc na ich śmierć, zastanawiamy się nad przeznaczeniem, myślimy, czy można było zapobiec katastrofom. Szukamy winnych. Uczniowie Jezusa rozważali te same dylematy. Pytali Jezusa o powody śmierci tych, a nie innych ludzi. Jezus nie odpowiadał wprost, nie wyjaśniał poszczególnych przypadków. Wzywał do nawrócenia. Drzewa potrzebują do wzrostu dobrego nawozu. Dla człowieka takim nawozem mogą być trudne życiowe doświadczenia i wyzwania. Czasami dobrze jest samemu zadać sobie pewne ćwiczenia, niewygody, aby poprawić swój charakter. Takim ćwiczeniem na okres Wielkiego Postu jest modlitwa, post i jałmużna.