Dzisiejsza Ewangelia mówi nam, że królestwo Boże ma w sobie ukrytą dynamikę, ma w sobie ogromną moc. Podobnie jak ziarno wyrasta dzięki wewnętrznej mocy życia, tak królestwo Boże ma w sobie wewnętrzna siłę rozwoju, ma żywotną moc, że rozrasta się na cały świat. W prawdy zawarte w dzisiejszej Ewangelii łatwiej jest wierzyć ludziom po dwudziestu wiekach, niż pierwotnemu Kościołowi. Była to bowiem mała grupka uczniów – grupka znikoma w morzu pogaństwa. Wewnętrzna moc ziarna, chociaż działa skutecznie, to jednak powoli. Podobnie jest z królestwem Bożym. Sprawy królestwa dzieją się powoli i jakby niedostrzegalnie. Nic więc dziwnego, że również dzisiaj trudno nam je sobie wyobrazić. Jeżeli spostrzegasz w sobie brak potrzeba apostołowania, odpowiedz sobie na pytanie: co zamyka ciebie na przemieniającą moc Chrystusa? Egoizm czy inne troski doczesne?

Pan Jezus zwraca się dziś do nas w przypowieściach o królestwie niebieskim. Pragnie, abyśmy dostrzegli jak Jego słowa się wypełniają, jak królestwo Boże rozwija się już tu, na ziemi. Pan Jezus ponownie za wzór przywołuje ziarenko gorczycy. Opowiadanie „Krąg radości” autorstwa Bruno Ferrero. Tak mała rzecz, tak zwykła rzecz jak kiść winogron, przyniosła radość jakże wielu osobom.. Każdy kto się uczy języków obcych, albo przygotowuje się do ważnego egzaminu wie, że jeśli regularnie, każdego dnia, poświęci na naukę kilka minut, to po pewnym czasie nauka przyniesie ogromne rezultaty. Potrzeba tak niewiele – odrobina naszej chęci i dobrej woli – a zasiane w nas królestwo Boże będzie wzrastać!

Nasz świat, to świat fizyczny w którym żyjemy i świat duchowy, o który się troszczymy. Świat duchowy jest bardzo często miejscem walki. Jest to walka o zachowanie czystości serca, którego nienawidzi Zły. Dzisiejsza Ewangelia wprowadza temat Złego. W teologii katolickiej szatan to istota osobowa, zatem zdolna do relacji. Jest przeciwnikiem Boga. Bóg stworzył świat i wszystko co na nim jako doskonałe i dobre, obdarzył istoty na tym świecie wielkim darem, jakim jest rozum i wolna wola. Pośród różnych stworzeń wyróżniamy Aniołów. Aniołowie są bytami duchowymi. To własne bunt części tych istot dał początek duchom nieczystym. Jak uczy Kościół ich wybór jest ostateczny, dlatego są skazani na wieczne potępienie. Szatan jest upadłym aniołem, który poprzez bunt wobec Boga stał się Jego przeciwnikiem. Wybrał życie bez Boga i poza Królestwem nieba. W sposób zupełnie wolny oddalił się, zrezygnował z życia w obecności Boga.

Łącznośc czytań. Ksiega Rodzaju – pierwszy grzech. Postawa Adama i Ewy. Ucieczka od odpowiedzialności. Zazdrosna postawa człowieka. Jezus wobec zarzutów. Grzechy przeciwko Duchowi Świętemu. Pycha, zazdrość – odrzucenie łaski.

Każdy dorosły i każde dziecko doskonale wie co to jest rodzina. Myślę, że w imieniu nas wszystkich również was mogę o to zapytać. Jest takie szczególne miejsce, gdzie możemy poznawać to wszystko, co Bóg stworzył i uczyć się, w jaki sposób rozumieć świat. Tym miejscem jest szkoła. W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus z uczniami przebywa w domu. Jezus użył tam ważnych słów: „Oto moja matka i moi bracia! Kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką.” Pan Jezus w ten sposób pokazuje nam, że mamy nie tylko jedną rodzinę, czyli mamę, tatę, siostry i braci, ale uświadamia nam, że mamy też inną rodzinę. To wszyscy, którzy kochają Pana Boga i pełnią Jego wolę. Tą rodziną jest dla nas Kościół. On jest naszym drugim domem, o który mamy dbać. Pomoce: Budynek kościoła; Obrazek przedstawiający rodzinę; Obrazek przedstawiający Zesłanie Ducha Świętego.

Mówimy o „więzach krwi” czy „braterstwie krwi” jako o najściślejszym i nierozerwalnym związku. Innym znakiem zjednoczenia jest zasiadanie do wspólnego stołu. Nowe Przymierze zostaje przez Boga zbudowane na tych dwóch znakach: Eucharystia to przelana krew Boga-Człowieka; to Jego Ciało, za nas wydane; to wspólna uczta, podczas której przystępujemy do Komunii, czyli wspólnoty z Jezusem.

Pan Jezus ustanowił sakrament Eucharystii w Wieczerniku, dał swoim uczniom Ciało jako pokarm i Krew jako napój i nakazał to czynić, czyli ponawiać na pamiątkę tego wydarzenia. Chrystus mówi o dwóch darach związanych z przyjmowaniem Komunii świętej: wiecznym zbawieniu duszy i chwale zmartwychwstania ciał. Komunia święta pomnaża w nas łaskę uświęcającą, gładzi grzechy powszednie.

W uroczystość Bożego Ciała przychodzimy do kościoła, aby podziękować Panu Bogu za Jego obecność w Najświętszym Sakramencie. Msza Święta, czyli Eucharystia, jest tą samą ofiarą, jaką poniósł na drzewie krzyża Pan Jezus. Na ołtarzu nie płynie już krew, bo ta ofiara jest bezkrwawa. Przyjmujemy do swojego serca Pana Jezusa, aby wzmocnił naszego ducha. Każdego dnia dziękujmy Panu Bogu za to, że pozostał z nami pod postacią chleba. Pomoce: Hostia. Wino. Cztery ołtarze.