W Księdze Mądrości czytamy, że Bóg nie uczynił śmierci grzesznika i nie cieszy się ze zguby żyjących (Mdr 1,13). Jednakże nawet dziecko cudownie wyproszone u Boga może swoim złym postępowaniem zamienić radość rodziców we łzy. Śmierć zabrała córkę Jaira, jednego z przełożonych synagogi. Jair uwierzył, bo Zbawiciel przywrócił życie jego córeczce. Uwierzyli również ci, którzy znali dziewczynkę. Z Ewangelii wiemy też, że byli ludzie, na których cuda Jezusa Chrystusa nie zrobiły żadnego wrażenia. Oni nie chcieli uwierzyć, że wśród nich jest oczekiwany Mesjasz.

Dzisiejsze słowo Boże niesie ze sobą niezwykłe bogactwo treści. Choćby jedno zdanie z Księgi Mądrości: Dla nieśmiertelności bowiem Bóg stworzył człowieka, uczynił go obrazem swojej wieczności (Mdr 2,23). Gdy mówimy o pięknie, z reguły mamy na myśli zewnętrzną urodę. Zapominamy o przebogatym świecie ludzkiego ducha. To wnętrze stanowi o pięknie ludzkiej osoby. Bóg pragnie, abyśmy pozostali pięknymi, nie dali się zeszpecić przez grzech. Żeby Bóg mógł przyjść ze swoją łaską, trzeba wyzbyć się lęku. Trzeba również umacniać swoją wiarę w Boga, zacieśniać z Nim relację.

Cud dokonuje się niejako automatycznie: wystarczyło dotknąć szat Jezusa. Dlaczego Jezus rozgląda się, szuka cierpiącej kobiety? Pan Jezus nie chce być traktowany jak czarodziejska skrzyneczka do spełniania życzeń. Jezus lubi z ludźmi rozmawiać, zadaje pytania o wiarę, o życie człowieka. Ludzie, którzy z radością opowiadają o tym, jak ich Jezus uzdrowił, są dobrymi świadkami Ewangelii. Pomoce: Duża bombonierka. Paczka chipsów. Inny przedmiot atrakcyjny dla dzieci.

Kto wierzy, jest posłuszny Bogu. Podczas burzy uczniowie bali się o swoje życie. Byli przerażeni, tym bardziej, że Jezus spokojnie spał w łodzi. Idąc za Jezusem, mam pewność, że nie mam się czego bać. Tak jak Jezus ma władzę nad żywiołami, tak ma władzę nad naszym życiem, jeśli tylko Mu zaufamy. Jesteśmy całkowicie bezpieczni, kiedy Jezus jest przy nas, tak jak byli bezpieczni uczniowie podczas burzy. Jezus obiecuje nam życie wieczne i to, że nie zginiemy na wieki.

Chrystus wyrzuca uczniom brak wiary. Jego stanowczość jest dostrzegalna w innych miejscach Ewangelii. Chrystus nie jest obojętny, gdy zostaje wzywany przez zatrwożonego człowieka. Gdy „lekkość” życia wypiera potrzebę zwracania się do Boga, powoli ginie to, co najważniejsze. Młodzi ludzie tracą orientację, jak żyć.

Wakacje to czas, kiedy możemy złapać oddech i nabrać sił do dalszej pracy. Dzisiejsza scena z Ewangelii rozgrywa się na jeziorze. Jezus, ratując rybaków przed zatonięciem, pokazuje nam, że ma wielką moc. Pan Jezus przez różne wydarzenia chce nam pokazać, jak bardzo nas kocha. On może ukoić wszelkie burze i lęki, które pojawiają się w naszym życiu. Mogą być nimi: choroba, problemy z zadaniem domowym, spory z koleżankami lub kolegami. Pomoce: wędka, łódka, kamizelka ratunkowa, statek wykonany z papieru i kamyki.

Przypowieści. Prawa w królestwie Bożym. Treść dzisiejszej Przypowieści. Delikatność Jezusa. Dzisiejsi przeciwnicy. Godność chrześcijanina.

Dzisiejsza Ewangelia mówi nam, że królestwo Boże ma w sobie ukrytą dynamikę, ma w sobie ogromną moc. Podobnie jak ziarno wyrasta dzięki wewnętrznej mocy życia, tak królestwo Boże ma w sobie wewnętrzna siłę rozwoju, ma żywotną moc, że rozrasta się na cały świat. W prawdy zawarte w dzisiejszej Ewangelii łatwiej jest wierzyć ludziom po dwudziestu wiekach, niż pierwotnemu Kościołowi. Była to bowiem mała grupka uczniów – grupka znikoma w morzu pogaństwa. Wewnętrzna moc ziarna, chociaż działa skutecznie, to jednak powoli. Podobnie jest z królestwem Bożym. Sprawy królestwa dzieją się powoli i jakby niedostrzegalnie. Nic więc dziwnego, że również dzisiaj trudno nam je sobie wyobrazić. Jeżeli spostrzegasz w sobie brak potrzeba apostołowania, odpowiedz sobie na pytanie: co zamyka ciebie na przemieniającą moc Chrystusa? Egoizm czy inne troski doczesne?