Tragiczna historia Sary, żony Tobiasza. Miała ona siedmiu mężów, którzy zmarli w niewyjaśnionych, tajemniczych okolicznościach. Sara była uważana za przeklętą. Nadać komuś imię w wielu kulturach, także wśród starożytnych Żydów, oznaczało nadać mu tożsamość. Żaden z mężów Sary nie akceptował tego, kim była, nie nadał jej imienia, to znaczy tożsamości. Miała problem z budowaniem relacji, jej tożsamość i poczucie wartości było uzależnione od tego, jak inni ją postrzegali. Tobiaszowi również trudno jest zaakceptować swoją żonę i ma wobec niej mnóstwo lęków. Każdy z nas ma problemy z relacjami. Bóg chce nas w tym uzdrawiać, tak jak to uczynił wobec Sary i Tobiasza.

Anonimowy autor pod koniec II wieku opisał życie pierwszych chrześcijan w Liście do Diogneta. Tekst ten pokazuje, że chrześcijanie mają być poddani prawu. Zachowują swój własny styl życia, który wynika z przynależności do Boga. Dzisiejsza Ewangelia uczy nas, że mamy konkretne obowiązki wobec wspólnoty, do której należymy. Ewangelista opisując postawę faryzeuszów i uczonych w Piśmie, użył określenia „obłudnicy”. Zauważył, że Pan Jezus często krytykował ich hipokryzję. Poszanowanie prawa naturalnego, z którego wynika Dekalog to zupełnie inna sprawa.

Niezwykle piękne jest to spotkanie Maryi i Elżbiety. Kiedy się spotykają, to między nimi powstaje jakaś niezwykła relacja w Duchu Świętym. Owocem tego spotkania jest wdzięczność i uwielbienie Boga. A z czego ty czerpiesz szczęście? Najtrudniej nam jest uwielbiać Boga, ponieważ o ile wdzięczność jest za coś konkretnego, to już uwielbienie z natury jest bezinteresowne. Uczmy się uwielbienia od Maryi i Elżbiety, w obecności Boga w naszym życiu, w Jego wierności i miłości, którą nas hojnie obdarza.

Przywódcy Narodu Wybranego nie mogli ścierpieć nauczania i mocy Jezusa z Nazaretu. Kim On jest i skąd ma taką władzę? Sam Bóg przez Ducha Świętego udzielił Jezusowi mocy.

Dziwne zdarzenie. „Ukarane drzewo”. Trzy części. Przymierze Boga z Izraelem. Brak odpowiedzi ze strony Żydów. Kościół – nowy Wybrany Naród. Zadania do wykonania. Siła od Boga. Nauczanie Jezusa o drzewie.

Biskupi polscy, zgromadzeni na 360. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w Zakopanem w dniu 26 listopada 2012 r., podjęli decyzję, aby na terenie Polski wprowadzić nowe święto – Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Obchodzimy je w czwartek po Niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Święto jest zachętą, aby wpatrywać się w Jezusa Chrystusa Kapłana i wspierać duchowo kapłanów w ich posłudze. Jezus ukazuje nam, że jest najwyższym Kapłanem. On składa ofiarę za wszystkie grzechy popełnione przez ludzi.

Co jest istotą naszej wiary? Czy po to wierzymy, aby praktykować? Czy wiara jest po to, aby stawać się lepszym człowiekiem, to znaczy bardziej wrażliwym i etycznym? Dlaczego wierzę? Czy z tradycji i oczywistości? Czy wiara ma łagodzić mój lęk przed śmiercią i tę bolesną niepewność: „co dalej”? Niedojrzała wiara uczniów. Drogocenna krew Chrystusa.

Jezus chce być na pierwszym miejscu w naszym życiu. Ubóstwo w ujęciu Chrystusa nie musi być życiowym dramatem. Stać się ubogim, to wyzbyć się zniewolenia. Zachęta do ubóstwa w wymiarze duchowym.