Bóg powołuje Mojżesza, aby wyprowadził Naród Wybrany z niewoli egipskiej. Jezus zaprasza nas: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię (Mt 11,28). Szczęście osiągniemy wówczas, jeśli zaczniemy żyć jak Jezus, myśleć jak Jezus i pragnąć jak Jezus.

Mądrzy tego świata to ludzie, którzy wszystko wiedzą najlepiej i znają odpowiedź na każde pytanie. Prostaczkowie to ludzie, którzy są świadomi, że nie na każde pytanie można znaleźć odpowiedź, i dlatego w pokorze i prostocie serca klękają przed Bogiem i wyznają Mu swoją wiarę i swoją ufność. Mojżesz nie potrafił racjonalnie wyjaśnić zjawiska płonącego krzewu, ale rozpoznał, że z niego przemawia sam Bóg. Jezus ukazał nam prawdziwe oblicze Boga, który jest miłością, i wskazał nam cel i sens życia.

Dzisiejsze maryjne wspomnienie jest jednym z głównych świąt zakonu karmelitańskiego, bo w pobliżu groty proroka Eliasza na górze Karmel trzeba upatrywać jego początków. Zakonnicy szerzą cześć Matki Bożej przez propagowanie noszenia Jej szkaplerza jako znaku oddania się w szczególną Jej opiekę. Dziś wielu z nas nosi medaliki szkaplerzne. Niech to będzie znak naszej religijności, noszony z wiarą i miłością.

„Zazdrosna” miłość Pana obrazuje walkę Boga o człowieka, a nie z człowiekiem. Szatan atakuje więzi międzyludzkie, a Pan Bóg je oczyszcza. Aby pójść za Panem, trzeba wziąć swój krzyż. Trwając przy Bogu, dajemy innym ludziom okazję do spotkania Pana. Jesteśmy narzędziami zbawienia!

Wspominamy dziś w liturgii pustelników: Andrzeja Świerada i Benedykta. Byli prawdopodobnie pierwszymi polskimi pustelnikami. Pustelnik z pobudek religijnych decyduje się na życie w izolacji i celibacie. Człowiek potrzebuje dystansu do siebie, swojego życia, do świata. Trzeba wyjść na „pustynię” swojego życia i tam odnaleźć Boga, odnaleźć siebie.

Chrystus roztacza przed apostołami wizję ich działania. Zapowiada prześladowania, biczowanie, sądy. Ta wizja wypełniła się i wypełnia nieustannie. Ewangelia to nie historia, ona dzieje się wokół nas. Prośba o modlitwę za kapłanów.

Dzisiejsze czytanie z Księgi Przysłów wskazuje na intelektualne walory człowieka. Sam intelekt jednak nie wystarcza. Biblijna pochwała odnosi się do człowieka, który oprócz tego posiada kwalifikacje moralne: prawość, pobożność, sprawiedliwość i rzetelność. Dzisiejsze wychowanie nastawione jest raczej na kompetencje, użyteczność, produktywność i wydajność człowieka. Człowiek staje się instrumentem, który trzeba zintegrować z wymogami cywilizacji. W Piśmie Świętym człowiek jest wolnym Bożym dzieckiem, które czuje Bożą miłość i potrafi kochać.

Zadaniem apostołów jest troska o sprawy duchowe wierzących. Jezus z Nazaretu wybiera grono apostolskie. Chrystus daje wskazania dotyczące pracy duszpasterskiej. Jesteśmy kontynuatorami apostołów w dziele ewangelizacji. Głośmy Dobrą Nowinę w naszych środowiskach.