Odwołanie do „polskiej zawiści” – naszej narodowej wady. Ukazanie zawiści także wśród Apostołów. Ukazanie prawdziwych motywów krytyki, jaką podejmuje Jezus. Zachęta do posiadania wielkich pragnień zarówno w życiu religijnym jak i zawodowym. Ukazanie służby, jako niezbędnego elementu bycia wielkim (bez względu na dziedzinę).

Prawdziwe szczęście przygotowane jest przez Boga dla tych, którzy Go miłują i budują wspólnotę Kościoła. Prośmy Pana, abyśmy nauczyli się, za przykładem św. Brygidy, zawsze szukać przede wszystkim Boga.

Maria płacze przy grobie Jezusa. Bóg nawiązuje z nią dialog przez aniołów. Maria Magdalena zadaje pytanie: „Gdzie jest ciało Jezusa? Kto je zabrał?”. Maria jest pierwszym człowiekiem, który widzi Jezusa po zmartwychwstaniu. Rozpoznaje Go dopiero po głosie. Jezus zleca Marii Magdalenie misję: „Idź i oznajmij moim uczniom”. W tamtej kulturze świadectwo kobiety miało niewielką wartość. Tymczasem Jezus zrównuje kobiety i mężczyzn w wierze i świadczeniu o Nim. Nie rozpoznajemy obecności Boga w obecnej chwili. To, co zewnętrzne, co dotykalne i widzialne, często przesłania nam rzeczywistość duchową.

Pytanie uczniów o przypowieści. Przypowieść to gatunek, w którym przedstawione postacie i zdarzenia mają wagę jako przykłady uniwersalnych prawd ludzkiej egzystencji, postaw wobec życia. Odnaleźć drugie dno. Jezus używał języka zrozumiałego dla ludzi, do których przemawiał. Szukał jak najlepszego sposobu dotarcia z Ewangelią do konkretnego człowieka. Dziś Jezus szuka najlepszego sposobu dotarcia do mnie. Nie rozumiemy współczesnego przekazu Boga, bo mamy serca zatwardziałe. Trzeba nam nieustannie uwrażliwiać swoje serce, aby właściwie usłyszeć i przyjąć Dobrą Nowinę.

Ukazanie częstej bezowocności naszego słuchania Słowa. Potrzeba naszego zaangażowania w przyjęcie Słowa. Ukazanie trudności. Zasugerowanie rozwiązań: wyciszenie przed słuchaniem/lekturą Słowa, przeczytanie tekstów liturgicznych przed udziałem w Mszy, modlitwa do Ducha Św. o dobre przyjęcie Słowa.

Przybycie Matki i krewnych. Powody ich przybycia. Odpowiedź Chrystusa. Bolesne słowa. „Prawdziwe” pokrewieństwo. Dzisiejszy świat daleki od Boga. Potrzeba stanięcia w prawdzie.

Znak jest czymś widzialnym, dzięki czemu możemy zidentyfikować jakąś konkretną rzeczywistość. Całe Słowo Boże jest pełne znaków. Najczęstszymi znakami w Piśmie Świętem są cuda Jezusa. Dzisiejsza Ewangelia przypomina dosyć ostre słowa Jezusa, w których poddaje On ocenie postawę mu współczesnych: „To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza” (Łk 11,29). Podobnie jak Jonasz, Jezus kieruje do nas słowa ostrzeżenia. Wzywa nas do nawrócenia, do oddania swojego życia Bogu, oddania grzechów w sakramencie pokuty i pojednania. Tylko prawdziwe nawrócenie da człowiekowi prawdziwe szczęście.

Zazdrość najczęstszym negatywnym uczuciem jakie towarzyszy człowiekowi. Chrystus na zazdrość faryzeuszy odpowiada pokorą i łagodnością. Pokora jest istotą chrześcijańskiego postępowania. Pokorne otwarcie pozwala poznać i coraz lepiej radzić sobie z własnymi ograniczeniami.