Wyzwalająca moc prawdy. Prawda Boża – objawienie miłości. Skarb wiary, która nadaje sens życiu.

Bóg zaprasza wszystkich do życia w wieczności. Do królestwa niebieskiego zaproszone są również narody pogańskie. Korzystajmy często, nie tylko w niedziele, z zaproszenia Pana Jezusa do udziału w uczcie eucharystycznej. Bądźmy szczęśliwi, że potrafimy przeżywać szczęście w łączności z Bogiem i z drugim człowiekiem.

Jezus zaprzecza ludzkiej logice i panującym zwyczajom. Jezus zachęca nas do bezinteresowności, czystych intencji, wręcz do dzielenia się z tymi, którzy nie będą w stanie nam się odwdzięczyć. Nie wolno traktować ludzi w sposób instrumentalny. Pięknym przykładem takiej bezinteresownej miłości jest dzisiejszy patron – św. Karol Boromeusz. Podczas zarazy w 1576 r. niósł pomoc chorym, karmiąc nawet 60–70 tysięcy osób dziennie.

Biblijny wizerunek faryzeuszy jest negatywny. Ewangelie opisują sceny zażartych sporów pomiędzy faryzeuszami a Jezusem. Niektórzy faryzeusze ostrzegali Jezusa przed królem Herodem. Jezus wypowiada swoiste proroctwo: "Powiadam wam, nie ujrzycie Mnie, aż nadejdzie czas, gdy powiecie: Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie" (Łk 13,35).

Wezwanie do zbawienia odnosi się nie tylko do Żydów, ale i do pogan, którzy przyjmą wiarę w Jezusa Chrystusa. Św. Łukasz pisze o powszechnym wezwaniu do zbawienia. Izraelici byli przekonani, że Bóg przygotował królestwo wyłącznie dla nich. Oczekiwali, że będą tam Abraham, Izaak, Jakub i wszyscy prorocy Starego Testamentu. Do królestwa niebieskiego prowadzi ciasna brama przykazań Bożych.

Łaska dana i zadana. Stworzeni na obraz i podobieństwo Boga. Godność człowieka – dusza nieśmiertelna.

Kościół jest wspólnotą wszystkich ochrzczonych w imię Jezusa Chrystusa. Nie można utożsamiać Kościoła tylko z księżmi, biskupami i papieżem. Założycielem Kościoła jest sam Jezus. To On powołał Apostołów, których uczynił fundamentem Kościoła. Nie ma Kościoła bez Chrystusa. Tylko w Chrystusie i dzięki Chrystusowi Kościół jest wiarygodny i silny.

Kto żyje według ciała, dąży do tego, co cielesne, a kto żyje według ducha, dąży do tego, co duchowe. Wiele informacji o człowieku możemy wyczytać z komunikatów, które docierają do nas w sposób pozawerbalny. Bóg, mimo naszych słabości, daje nam zawsze szanse nawrócenia. Człowiek duchowy żyje w ścisłej komunii z Bogiem i powinno to być widoczne w jego postawie, wyborach i decyzjach.