Jeśli otrzymaliśmy jakąkolwiek władzę na tym świecie, musimy pamiętać, że jest to władza nie dana, ale zadana. Zostaliśmy wybrani do tego, żeby pomagać tym, którzy są nam podwładni. Jezus został wybrany przez Ojca do tego, by pełnić konkretną misję w świecie. Zawsze przepełniony był miłością do tych, do których szedł z Dobrą Nowiną. Warto jest być dobrym człowiekiem, choć często jest to trudne do zrealizowania. Wiara jest łaską daną tym, którzy ze szczerymi intencjami poszukują prawdy i dzielą się nią w każdych okolicznościach życia. Jeżeli brakuje nam wiary w Pana Boga, nie dziwmy się, że nasze życie wygląda tak jak wygląda. Bez Niego nie jesteśmy w stanie nic w życiu uczynić, rozwiązywać problemów, stawiać czoła przeciwnościom.

Imię Eliasz oznacza „Jahwe jest moim Bogiem”. Ten gorliwy prorok podobny do ognia miał odnowić przymierze Boga żywego. Eliasz był bezkompromisowym obrońcą wiary w jednego Boga, ratował naród żydowski od synkretyzmu religijnego. On, charyzmatyczny mąż wielkiej wiary, został wzięty do nieba. Św. Jan Chrzciciel był poprzednikiem Mesjasza. To on spełnił funkcję Eliasza. Naród wybrany w swojej zatwardziałości nie usłuchał go, potraktował jako kolejnego „dziwaka”, choć wielu Jana chętnie słuchało i wyznawało swoje grzechy, przyjmując chrzest. Czy rozumiem rolę Eliasza i św. Jana Chrzciciela jaką odegrali w zapowiedzi przyjścia na ziemię Zbawiciela świata?

Posłuchajmy słów proroka Izajasza dzisiaj, w XXI wieku: „gdybyś zważał na me przykazania, stałby się twój pokój jak rzeka”. Obietnice Boga nigdy się nie starzeją. W każdym pokoleniu trzeba je sobie powtarzać. Każde pokolenie staje bowiem przed tą samą decyzją: czy zważać na Boże przykazania czy też je lekceważyć? Pan Bóg nie zmusza nas siłą do zachowania Jego praw i nakazów. Liczy na nasze zaufanie i na naszą rozumność. Dziś wsłuchujemy się ponownie w treść obietnic Boga. Zostały one przypieczętowane krwią Bożego Syna.

Lęk dotyka wszystkich aspektów ludzkiego życia. Rzeczywistość odziera z bezpieczeństwa. Przyzwyczajony do martwienia się o wszystko człowiek nie zauważa permanentnej obecności lęku. Jest Ktoś, kto mówi do człowieka „nie bój się”. Bóg wzywa człowieka nie tylko do wyzbycia się lęku, ale również do dokonywania wielkich dzieł. Człowiek nie zawsze dostrzega Bożą interwencję w swoim życiu. Bóg chce przede wszystkim naszego zaufania.

Zagubiona owieczka. Decyzja pasterza. Pozostawić inne bez opieki? Dlaczego większa radość? Życiowa sytuacja – mama i jej dzieci. Bezpieczeństwo pozostawionych owiec. „Zabłąkać się”. Wskazywać drogę zagubionym. Pozostawić „zbuntowanych”.

Zdrowie fizyczne jest niezmiernie ważne do codziennego, normalnego funkcjonowania. Podobnie jest z naszym duchem. Rachunek sumienia to pierwszy krok sakramentu uzdrowienia. To przypomnienie sobie wszystkich grzechów, które popełniło się od ostatniej spowiedzi. Żal za grzechy to smutek z powodu popełnionych grzechów. Natomiast mocne postanowienie poprawy to wzbudzenie w sobie pragnienia nieobrażania już więcej Boga. Kolejnym krokiem jest wyznanie grzechów. Po spowiedzi należy odprawić pokutę i wynagrodzić Panu Bogu i bliźniemu wyrządzone krzywdy.

Współczesne żniwo jest równie wielkie jak biblijne. Żniwa wymagają wielkiego wysiłku i zaangażowania wielu osób. Każdy człowiek jest wezwany, by być robotnikiem przy żniwach. Powszechna znajomość tekstu Pisma Świętego nie oznacza, że ludzie znają jego treść. Trudność w głoszeniu Ewangelii. Ewangelizacja zakłada ciągłość, stałe zaangażowanie. Każdy człowiek jest wezwany do pisania własnej ewangelii, którym jest podążanie za Chrystusem.

„Cień czynu” decyduje o długości czyśćca. „Jutro” każdy z nas stanie przed Bogiem. Chrystus najpierw ukaże się jako cierpiący, to cierpienie to nasza grzeszność. Przewidywana sceneria naszego pogrzebu. Ujrzymy każdy nasz grzech z „drugiej” strony. Po „drugiej stronie” wszystko ma swoją wartość. Św. Faustyna postawiona przed wyborem. Określenie dnia czyśćca. Ta scena ma nas prowadzić do dziękczynienia Bogu za Miłosierdzie.