Święty Łukasz przekazuje mam dzisiaj prawdę o czterech błogosławieństwach dotyczących płaczących, ubogich, głodujących i prześladowanych. Ideałem oczywiście nie jest ubóstwo, ale miłość do ubogich. Słowo „ubodzy” w języku greckim i hebrajskim odnosi się do ludzi, którzy nie mają niczego, nawet domu, to jest nędzarzy, żebraków i biednych w sensie materialnym. Osoba biedną w języku biblijnym jest również ten, kto nie ma wpływu we wspólnocie, nikt się z nim nie liczy, jest lekceważony, zwyczajnie przegrany bez jakiejkolwiek szansy życiowej. Po błogosławieństwach padają cztery biada – bogaczom, sytym, śmiejącym się i pysznym. Bogactwo jest niezwykle niebezpieczne. Ogranicza człowieka, zamyka jego horyzont życia do doczesności i teraźniejszości.