Piąta niedziela Wielkiego Postu coraz bardziej zbliża nas do wydarzeń paschalnych i świąt zmartwychwstania Pana Jezusa. Wielki Post ma prowadzić do coraz lepszego rozumienia wydarzeń zbawczych, które dokonały się dzięki męce i śmierci Pana Jezusa. Słowo Boże, dzisiaj do nas kierowane, podpowiada nam, że słuchając słów Jezusa, będziemy za Nim podążać, a wtedy zyskamy szczęście. Bóg daje nam wolny wybór. Tylko od nas zależy, jaką damy Mu odpowiedź. Pomoce: Tablica z uczynkami względem ciała. Tablica z uczynkami względem duszy.

Dziś obchodzimy uroczystość św. Józefa, oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, opiekuna Jezusa, patrona Kościoła i wielu z nas, człowieka sprawiedliwego, prawego i świętego, który poświęcił się całkowicie służbie życiu, rodzinie i tajemnicy zbawienia. W 1870 r. błogosławiony papież Pius IX ogłosił św. Józefa patronem Kościoła powszechnego i rodzin chrześcijańskich. Św. Józef to wzór dla ojców rodzin oraz dla każdego z nas, dlatego polecamy siebie jego szczególnej opiece. Kiedy wokół tylu ludzi doznaje trudności, codziennych kłopotów, niepewności z powodu braku pracy i środków do godnego życia, warto zwracać się o pomoc do św. Józefa nie tylko w dniu Jego święta. Imię św. Józefa wspomina się w Kanonie rzymskim i w Litanii do Wszystkich Świętych. W Modlitwach przy konających jest polecane wezwanie do świętego Patriarchy. Św. Józef jest też patronem dobrej śmierci. Według tradycji odszedł z tego świata w ramionach samego Pana Jezusa. Jego wstawiennictwu będziemy zatem polecać wszystkich konających.

Rozmowa z Nikodemem – objawienie Bożej miłości. Motywem działania Boga jest zawsze miłość. Bóg stał się widzialny: w Jezusie możemy Go oglądać. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła.

Jezus z Nazaretu poprzez swoje dzieła zbawcze daje nam życie wieczne. On sam jest jego gwarantem. Miłosierdzie Boga jest wyrazem Jego istoty. Jest ono bezwarunkowe i nieodwołalne, zawsze możemy z niego skorzystać.

Minęła już połowa Wielkiego Postu. Jest on dla nas wszystkich czasem nawrócenia, związanego z refleksją nad własnym życiem. Dzisiejsza liturgia słowa w sposób szczególny przedstawia ten temat, czyniąc go główną myślą. Nawracać się, oznacza czynić nasze życie lepszym. W czasie homilii będziemy chcieli wykazać, że owocem Wielkiego Postu jest postawa zasłuchania i refleksji, dzięki której następuje zmiana ludzkiego życia. Pomoce: Wizerunek Mojżesza; Wizerunek Nikodema; Dwa serca: czarne i czerwone; Krzyż.

Bóg daje ludziom Dekalog i wiąże z nim konkretne obietnice. Dlatego Jego słowa są nie tylko światłem, ale i nadzieją życia. Nie róbmy targowiska z naszych świątyń, bo w nich mieszka sam Jezus, Syn Boży, utajony w Najświętszym Sakramencie Ołtarza. Trwajmy gorliwie w wielkopostnym wysiłku przemiany naszego codziennego życia.

Mojżesz należy do najważniejszych Patriarchów Starego Prawa. Na górze Synaj otrzymał od Boga kamienne tablice z przykazaniami, które stały się pieczęcią Przymierza pomiędzy Izraelem a Bogiem. Pierwsza tablica odnosi się do zobowiązań człowieka wobec Boga. Druga tablica to prawo stojące na straży życia i godności drugiego człowieka. Pamiętajmy, że przykazania są darem Boga.

Przykazania, jakie dał nam kiedyś Bóg, są dla nas niczym drogowskazy do nieba. Na naszej drodze życiowej musimy mieć takie znaki, które wskażą bezpieczny sposób osiągnięcia zbawienia. Znajomość Przykazań i ich realizowanie w życiu powinny być podstawą postępowania każdego chrześcijanina. Pomoce: Dziesięć „znaków drogowych” z kolejnymi liczbami rzymskimi od I do X (najlepiej, gdyby znajdowały się na patyczkach, aby można było podnosić je w górę). Jeden drogowskaz z napisem „Niebo” (również na patyczku)