Spotykamy się z dziećmi przy Grobie Pańskim i zwracamy uwagę na to, że jesteśmy wszyscy pełni radości. A przecież atmosfera grobu nie nastraja do wesela. Tymczasem w dzień po żydowskim świecie Paschy na Golgocie zapanowała radość. Pan powstał z martwych! Pozdrawiamy wszystkich wiernych słowami: „Chrystus zmartwychwstał!”. Pouczamy, że wszyscy odpowiadają: „Prawdziwie zmartwychwstał!”. Ukazujemy radość Apostołów, którzy zastali pusty grób. Uwierzyli, że Pan rzeczywiście zmartwychwstał. Pomoce: – wykorzystujemy elementy pustego Grobu Pańskiego; – napis w kolorze czerwonym lub złotym: „Chrystus zmartwychwstał!”.

Głosimy śmierć Jezusa. Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?(Łk 24,5). Obecność na liturgii – wyznaniem i umocnieniem wiary. Człowiek został stworzony przez Boga, który jest światłością. Pierwszego dnia stworzenia Bóg rzekł: Niech się stanie światło. I stała się światłość (Rdz 1,3). Św. Jan mówi: Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności (1 J 1,5). Grzech odrzucenia światła prawdy i miłości.

W Wielki Piątek stoimy wobec największego kryzysu w historii ludzkości! Zabija się Boga. Kościół broni świata wartości. Wściekłość ataków na chrześcijaństwo świadczy o prawdzie wiecznych wartości i niezmiennych zasad głoszonych w Kościele. Za chwilę odkryjemy krzyż, by kontemplować Tego, który na nim umarł. Odwaga i pokora w wyznaniu własnych grzechów to dowód dojrzałości.

Rozpoczynamy Świętą Paschę – trzy najważniejsze dni, które zmieniły oblicze całego świata. Przed nami święte Triduum Paschalne, wspominające mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Wprowadzają nas one w największą tajemnicę miłości Boga do człowieka. Obchody Triduum Paschalnego rozpoczynamy od wizyty w Wieczerniku. Ten moment, wszystko, co się tam wydarzyło i cała nauka Jezusa, którą nazywamy „mową arcykapłańską”, stanowiły swoisty testament Zbawiciela, przekazany uczniom. Jezus podzielił się z każdym człowiekiem sakramentem kapłaństwa i Eucharystii. W nich człowiek zaproszony jest do uczestniczenia w tajemnicy samego Boga, który otwiera swoje Serce, przepełnione miłością i pozwala doświadczyć zjednoczenia i udziału w życiu Trójcy Przenajświętszej!

Bogactwo czytań przeznaczonych na Niedzielę Palmową skupia uwagę na Męce i Śmierci Chrystusa. Celem homilii jest przygotowanie i zachęcenie wiernych do aktywnego udziału w Triduum Paschalnym. Tradycja gałązek palmowych – chodzi o uczestnictwo w powitaniu Chrystusa. Bogata symbolika Wielkiego Tygodnia: zaczynamy od gałązki (palma), poprzez stół (Wieczerza Paschalna), drzewo (Męka i Śmierć), a kończymy na pustym grobie (Zmartwychwstanie). To naturalne, że chętnie uczestniczymy w procesji z kolorowymi palmami. Powinno to jednak być początkiem do czegoś głębszego, mianowicie do wejścia w istotę tego, co uczynił dla nas Chrystus. Te najważniejsze trzy dni, czyli Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota ukazują nam wydarzenia paschalne.

Niedziela Palmowa każe nam zmierzyć się z tajemnicą człowieka i tajemnicą Boga. Zadajemy sobie pytanie, do czego zdolny jest człowiek i do czego zdolny jest Bóg. Bóg jest miłością, a człowiek jest możliwością miłowania. W tajemnicy człowieka jest obecny element zła: człowiek, który woła „hosanna”, za chwilę krzyczy „ukrzyżuj” i to w odniesieniu do tej samej osoby. Odpowiedzią Ojca na nienawiść jest Syn Jednorodzony, który bierze na swe barki zarówno hymny dziękczynne („hosanna”) jak i wyrazy nienawiści („ukrzyżuj”). Codziennie doświadczamy przechodzenia od ekstazy do agonii, od błogosławieństwa do przekleństwa, od chwały do pogardy. Życie jest w naszych rękach. To my decydujemy, po której jesteśmy stronie.

Niedziela Męki Pańskiej związana jest ze święceniem palm na pamiątkę triumfalnego wjazdu Jezusa do Jerozolimy. Witają Go ci, którzy byli świadkami Jego czynów i uznali Go za Mesjasza. Okazują Mu wdzięczność za wszelkie dobro – śpiewają i pozdrawiają. Zwracamy uwagę na zaangażowanie dzieci w liturgię – w czasie homilii należy zachęcać dzieci do podnoszenia rąk i kołysania palmami.Miłość i dobroć Jezusa dotykała nie tylko Jemu współczesnych, ale i nas. Przywoływane są postacie i wydarzenia z działalności publicznej Jezusa, do których dzieci dołączają swoją wdzięczność za otrzymywane dary. Pomoce: palma dla kapłana głoszącego homilię – powinna być dużych rozmiarów, by była widoczna z dalszych części kościoła.

Dramat polega na tym, że w historii sądu nad cudzołożnicą nie jest ważny człowiek, lecz problem moralny. Jezus przywraca jej właściwy wymiar. Uczynki nieczyste są źródłem strachu. Ludzie atakują grzeszników, bo brak im odwagi, by walczyć z grzechem w sobie. Trzeba uczciwie zmierzyć się z tym, co człowiek w sobie nosi. Nieodpowiednie przeżywanie nieczystości sprawia, że człowiek nie ma serca dla tych, których nieczystość stała się jawna. Rozumienie drugiego jest najgłębszą formą spotkania się z człowiekiem. Gorszą się ci, którzy nie dostrzegają własnej nieczystości. Nie znając stanu swojej duszy, chętnie chwytamy kamień, aby rzucić nim w drugiego. Nieczystość jest nagłaśniana, człowiek nieczysty ośmieszany. Spotkanie Jezusa jest szansą na powrót do czystości serca.