Opowieść o żółwiu. Zawsze znajdzie się powód, aby źle myśleć o innych. Czy droga, którą musiał pokonać żółw była wyjątkowo trudna? A jak wyglądała droga, którą pokonali Trzej Mędrcy, by dotrzeć do Nowonarodzonego Jezusa? Prawdą jest, że jeśli ktoś chce coś osiągnąć, to znajdzie sposób, a jeśli ktoś nie chce – znajdzie wymówkę. Jak to było w przypadku żółwia – zawsze znajdzie się powód, aby źle myśleć.
Słowo ciałem się stało i zamieszkało pośród nas. Czas skażony buntem pierwszych rodziców. Maryja wypełnia czas uległością wobec woli Bożej. Pan Jezus powie do swych uczniów: A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu (Mt 20,28). Jego Matka pierwsza przeszła tę drogę. „Błogosławiona między niewiastami”, Niepokalana, wyniesiona do niezwykłej godności Matki Boga, chce być pokorną Służebnicą Pańską i daje swoje życie do dyspozycji Wszechmogącemu, aby dokonało się dzieło zbawienia człowieka.
1 stycznia w uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki w całym Kościele obchodzimy Światowy Dzień Pokoju. Wszyscy marzymy o pokoju, który charakteryzowałby się brakiem problemów związanych ze szkoła, nauką, naszymi relacjami z otoczeniem. Z całego świata płyną informacje o wojnach, terroryzmie, głodzie, katastrofach, klęskach żywiołowych. Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, kończąca oktawę uroczystości Bożego Narodzenia, pozwala nam patrzeć na przyjście na świat Jezusa Chrystusa oczyma Maryi. Maryja mimo wielu dziwnych i trudnych wydarzeń, które towarzyszyły narodzinom Jezusa, zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. Ona miała pokój serca. Źródłem pokoju Maryi była wiara.
Dlaczego Maryję nazywamy Bożą Rodzicielką? Maryja jest Matką wszystkich ochrzczonych. Wizyta pasterzy u Dzieciątka. Maryja wskazuje nam Jezusa; pragnie, abyśmy słuchali Jego nauczania. Bo Maryja jest bardzo ważną osobą, ale zawsze najważniejszy jest Pan Jezus. Maryja wstawia się za nami u Boga i wyprasza nam potrzebne łaski. Czy dziękujemy Matce Bożej? Powierzajmy naszej Matce także nasze rodziny, bliskich i wszystkich innych ludzi, szczególnie smutnych, cierpiących.
W procesie komunikacji międzyludzkiej słowo nie odgrywa kluczowej roli. W procesie porozumiewania się sygnały niewerbalne wywierają na rozmówców pięciokrotnie większy wpływ niż używane przez nich słowa. Bóg zapragnął skomunikować się z nami i uczynił to bardzo skutecznie, bowiem Jego odwieczne Słowo przyjęło postać człowieka i zamieszkało pośród nas. Pośród noworocznych postanowień, które podejmujemy, powinno znaleźć się również to: „chcę być teraz bliżej Jezusa niż byłem w ubiegłym roku!”
Miłość jest człowiekowi potrzebna do życia niczym powietrze. „Magiczne” słowa pomagają w życiu małżeńskim i rodzinnym. Współczesnemu człowiekowi najbardziej brakuje miłości. Bez miłości ciężko jest żyć wszystkim, młodym i starszym. Trzeba przyjść do Jezusa Chrystusa, który nas pokrzepia.
Dzisiejsza niedziela jest niezwykła! Przeżywamy bowiem Święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa. Rodzina jest tak ważna, że Pan Jezus narodził się właśnie w rodzinie – stało się to zarówno dwa tysiące lat temu, jak i teraz, przy dzieleniu się opłatkiem, kolędowaniu u żłóbka i przy spotkaniach rodzinnych… Kto buduje rodzinę? Kto jest jej częścią? Zgodnie z zamysłem Pana Boga rodzina ma być „miejscem”, w którym mamy kochać i być kochanymi. To tu mamy się uczyć miłości. W rodzinie wszyscy mają konkretne zadania do wykonania. Rodzice inne, dziadkowie i dzieci inne. Powiedzieliśmy sobie, że w rodzinie jesteśmy kochani, ale to za mało – my też mamy kochać – to nasze zadanie!
Niezwykle dziwne wydaje się obchodzenie święta ku czci męczennika Szczepana zaraz po Bożym Narodzeniu. Spróbujmy jednak dostrzec pewne związki pomiędzy narodzeniem i śmiercią Jezusa, które ukazują nam oba święta. Jezus przyszedł na ziemię, by zbawić. Dzieło zbawienia dokonało się przez krzyż. Drugi aspekt to ofiara Syna Bożego, którą podjął poprzez Wcielenie i śmierć krzyżową. Męczeństwo św. Szczepana z kolei ukazuje działanie podjęte przez człowieka. Tym razem człowiek składa siebie w ofierze Bogu. Podkreśla się więc ludzkie działanie w stronę Boga.