Wśród wielu różnorakich cudów Jezusa najważniejszy jest cud eucharystyczny. Na czym on polega? Cud eucharystyczny to cud obecności. Ja jestem z wami, przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28,20). A obecność jest zawsze znakiem miłości, przyjaźni i solidarności. Uroczystość Bożego Ciała to świętowanie obecności Boga pośród swojego ludu. To potwierdzenie, że Bóg jest Miłością. Jest to Miłość przemieniająca, tak jak przemieniająca, przeistaczająca jest sama Eucharystia, gdzie chleb i wino, chociaż wyglądają i smakują jak chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa.

Zdroworozsądkowe spojrzenie na świat każe nam ostrożnie podchodzić do wszelkich cudownych i niezwykłych zjawisk. Kiedy słyszymy opowieść o cudownym rozmnożeniu chleba i ryb przez Jezusa, mimo woli może się w nas rodzić pytanie: „Jak to jest możliwe? Czy to nie złudzenie albo, co gorzej, jakaś zręczna sztuczka?”. Uroczystość Bożego Ciała stawia przed nami pytanie o możliwość cudownego Bożego działania w ziemskiej rzeczywistości. Przypomina nam, że Bóg jest Stwórcą wszechświata i posiada władzę, która w każdej chwili umożliwia ingerencję w naturalny bieg zdarzeń.

Zdroworozsądkowe spojrzenie na świat każe nam ostrożnie podchodzić do wszelkich cudownych i niezwykłych zjawisk. Kiedy słyszymy opowieść o cudownym rozmnożeniu chleba i ryb przez Jezusa, mimo woli może się w nas rodzić pytanie: „Jak to jest możliwe? Czy to nie złudzenie albo, co gorzej, jakaś zręczna sztuczka?”. Uroczystość Bożego Ciała stawia przed nami pytanie o możliwość cudownego Bożego działania w ziemskiej rzeczywistości. Przypomina nam, że Bóg jest Stwórcą wszechświata i posiada władzę, która w każdej chwili umożliwia ingerencję w naturalny bieg zdarzeń.

Wiemy, że są Trzy Osoby Boże, ale sposób istnienia Trójcy przerasta ludzki rozum. Cała Trójca Święta działa nieustannie w naszym życiu. Otwierając oczy, dostrzegamy owoce tego działania. Poszczególne Osoby Trójcy Świętej widać w historii zbawienia. Obecna epoka jest epoką Ducha Świętego. Duch Święty kieruje Kościołem i każdym człowiekiem z osobna.

Żaden ludzki umysł o własnych siłach nie jest w stanie pojąć tajemnicy Trójcy Świętej, czyli tajemnicy jednego Boga w trzech Osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Poprzez sakrament chrztu weszliśmy w najgłębszą relację ze wszystkimi Osobami Trójcy Świętej i tak rozpoczęło się nasze uczestnictwo w Jej życiu. Są to więzy bardzo głębokie i intymne. Przez chrzest staliśmy się przybranymi dziećmi Bożymi i braćmi Chrystusa oraz współdziedzicami Jego dóbr. Sakrament ten uczynił z nas świątynię Ducha Świętego. Nasze chrzcielne zjednoczenie z Osobami Trójcy Świętej nie stanowi aktu jednorazowego, ale trwa i rozwija się przez całe nasze życie.

W badaniach naukowych pojawiają się coraz to nowe obszary rzeczywistości: nowe galaktyki, nowe rodzaje materii, nowe mikrocząstki. Nadal istnieją tajemnice wszechświata i nadal trwa proces ich wyjawiania. Odległe galaktyki czy niedostrzegalne mikrocząstki nie potrafią się same „objawić”. Objawić się może jedynie osoba, drugi człowiek. Poznajemy go w sposób autentycznie głęboki i prawdziwy tylko wtedy, gdy on na to pozwoli: „objawi się” nam. Jezus z Nazaretu stopniowo objawiał się swoim uczniom. Okazywał im swoją twarz, swoje największe tajemnice, nieskończoną miłość i pragnienie, aby wszyscy ludzie poznali Boga i doszli do zbawienia.

Każdy człowiek lubi otrzymywać dary, prezenty. Czasem są to prezenty oczekiwane, czasem zaskakujące, czasem niechciane. Duch Święty jest darem Bożym dla całego Kościoła. Duch Święty skłania nas, byśmy również my sami stawali się bardziej ofiarni dla innych ludzi. Przyjęcie przez nas Ducha Świętego oznacza zgodę na współpracę z Bogiem. Do wielu ludzi Bóg pragnie dotrzeć za naszym pośrednictwem. Podczas homilii potrzebne będą małe karneciki w kształcie płomyków. W karnecikach należy wpisać nazwy kilku czynności domowych i kilku przedmiotów (flamastry, długopisy itp.) Przedmioty te należy mieć ze sobą pod ręką.

Niedzielna Eucharystia – droga wiary. "Tej wiary, spotęgowanej wniebowstąpieniem Pana i umocnionej darem Ducha Świętego, nie zdołały przerazić kajdany, więzienia, wygnania, głód, ogień, wydanie na pożarcie dzikim zwierzętom, ani też żadne inne wymyślne katusze zadawane przez okrutnych prześladowców. (…) Ta wiara wypędzała złe duchy, wyzwalała z chorób, wskrzeszała umarłych" (św. Leon). Pierwsza pielgrzymka św. Jana Pawła II do Polski – "Niech zstąpi Duch Twój".