II Niedziela po Narodzeniu Pańskim ks. Kazimierz Milczarski Syr 24,1–2.8–12; Ef 1,3–6.15–18; J 1,1–18 W skrócie: Chociaż już wiele dni upłynęło od świąt Bożego Narodzenia, wciąż jeszcze powracamy do tajemnicy Wcielenia i Narodzenia Syna Bożego. Pierwsi chrześc?anie mniej uwagi zwracali na zewnętrzne okoliczności narodzin Chrystusa, a bardziej na ich aspekt teologiczny. Aż do IV wieku nie było w Kościele oddzielnego święta upamiętniającego dzień narodzin Jezusa. Dzisiejsza liturgia podkreśla prawdę o bóstwie Jezusa Chrystusa. Apostoł Jan starannie dobiera słowa, by jasno wyrazić prawdę o boskim pochodzeniu Chrystusa. Syn Boży, współistotny Ojcu, Syn, przez którego Ojciec wypowiedział siebie, został nazwany Słowem. Z Janowej Ewangelii wynika prawda, że na miłość trzeba odpowiedzieć miłością. My, chrześc?anie, istotę swego powołania i posłannictwa winniśmy widzieć w tym, by miłować. W Chrystusie wybrał nas Bóg przed założeniem świata i (…)

II Niedziela po Narodzeniu Pańskim ks. Janusz Stańczuk Syr 24,1-2.8-12; Ef 1,3-6.15-18; J 1,1–5.9–14 W trakcie homilii potrzebne będą: stolik lub ławka, kilka świec, długi sznurek, nagrody dla dzieci. W skrócie: Na świecie trwa nieustanna walka dobra i zła. Ewangelia opisuje to dzisiaj za pomocą symboliki światła i ciemności. Nie możemy sobie wyobrazić naszego funkcjonowania w codziennym życiu bez światła. Ewangelia nazywa ciemnością wszystko, co zab?a w człowieku Boże życie. Dobro i zło nie dzieją się samoistnie. To człowiek grzeszy lub czyni dobro, przyczyniając się do zaciemnienia świata lub rozjaśnienia go. Uczniowie Chrystusa stoją po stronie światłości, czyniąc dobro przez swoje uczynki i słowa. Źródłem naszej światłości jest Jezus Chrystus – jedyne Światło, które nigdy nie gaśnie. Światłość i (…)

Oktawa Narodzenia Pańskiego Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi ks. Tomasz Opaliński Lb 6,22–27; Ps 67; Ga 4,4–7; Łk 2,16–21 W skrócie: W świecie, w którym wydaje się, że słowo już nic nie znaczy, że nastąpiła dewaluacja słów, odkrywamy, jak ogromną ma moc przynoszenia dobra. Wystarczy krótki SMS ze słowami: „kocham Cię” lub „jestem przy Tobie”, a szare życie nagle nabiera kolorów. Błogosławieństwo to dobre słowo kierowane pod czyimś adresem. Ono uprasza mu dobro, szczęście, jest modlitwą do Boga za tego człowieka. Obchodzimy Nowy Rok. Słyszymy dziś w liturgii słowa błogosławieństwa, jakie Mojżesz przekazał Aaronowi, aby błogosławił lud, aby wypraszał mu Boże błogosławieństwo. Pierwszy dzień nowego roku, dzień, w którym składamy sobie życzenia, w którym błogosławimy sobie na rozpoczynający się nowy etap naszego życia, oddajemy w opiekę Maryi – Świętej Bożej Rodzicielki. To Ona przyniosła na świat Zbawiciela – (…)

Oktawa Narodzenia Pańskiego Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi ks. Janusz Stańczuk Lb 6,22–27; Ps 67; Ga 4,4–7; Łk 2,16–21 W skrócie: Według żydowskiej tradycji ósmego dnia od narodzin dziecka należało nadać mu imię. W kulturze żydowskiej, jak zresztą w wielu tradycyjnych kulturach na całym świecie, imiona miały swoje znaczenie. Czasem imię określa ważną część naszej tradycji lub jest zapowiedzią posłannictwa. Imię Jezusa pochodziło od Boga. Było zapowiedzią odkupienia. Każdy z nas musi odpowiedzieć sobie na pytanie: „Co to znaczy – Jezus?”. Co znaczy, że „Bóg zbawia”? Być chrześc?aninem to znaczy dodawać do swego imienia imię „Jezus”. Co to znaczy: szanować imię? Imię Jezus Imiona w Biblii W Ewangelii słyszymy, że Maryja nadała swemu dziecięciu imię Jezus, (…)

Homilia na uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi ks. Zenon Hanas SAC Lb 6,22–27; Ga 4,4–7; Łk 2,16–21 W skrócie: Przywrócenie wiary w moc słowa. Naszymi słowami możemy albo przeklinać kogoś, albo mu błogosławić. Możemy komuś życzyć dobrze, ale możemy też obrażać, poniżać i rzucać bluźnierstwa. Bóg przekonuje nas, że słowami błogosławieństwa sprowadzamy dobro na nas i na innych. Zaprasza nas, abyśmy się wzajemnie błogosławili. Moc słowa Słowo wydaje się być bezbronne i niepozorne. Słowo wypowiedziane ulatuje, znika bez śladu. Nawet spadające z nieba płatki śniegu żyją dłużej. Dlatego często nie przywiązujemy uwagi do wagi wypowiadanych słów. Mówimy bez zastanawiania się, bez przywiązywania wagi do słowa. (…)

Czwartek w oktawie Narodzenia Pańskiego Święto św. Szczepana, pierwszego męczennika ks. Sylwester Matusiak Dz 6,8–10; 7,54–60; Mt 10,17–22 W skrócie: Wydaje się, że radosne Boże Narodzenie oddziela od wspomnienia męczeństwa św. Szczepana jakaś przepaść. Zdecydowanie różna jest atmosfera tych dwóch dni. Widać to również w kolorach szat liturgicznych. Tego rodzaju teologiczno-liturgiczny zgrzyt może nam jednak na nowo uświadomić, że chrześc?aństwo to nie sielanka i błogi spokój przy dźwiękach anielskich śpiewów. W męczeństwie św. Szczepana jeszcze mocniej niż pierwszego dnia Bożego Narodzenia pojawia się prawda o krzyżu Jezusa i tych, którzy chcą za Nim pójść. Szczepan jest sługą ubogich i potrzebujących. Żyje nauką Jezusa i naucza o Nim. Jego przepowiadanie przyciąga tłumy słuchaczy, a równocześnie budzi coraz większy sprzeciw relig?nych i politycznych przywódców Narodu Wybranego.

Czwartek w oktawie Narodzenia Pańskiego Święto św. Szczepana, pierwszego męczennika ks. Janusz Stańczuk Dz 6,8–10; 7,54–60; Ps 31; Mt 10,17–22 W skrócie: W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia obchodzimy wspomnienie męczennika. Jest to symboliczna wskazówka, że chrześc?aństwo nieodłącznie wiąże się z krzyżem. Być męczennikiem Chrystusa to znaczy oddać swoje życie świadomie za to, że jest się uczniem Chrystusa. Żaden człowiek nie planował z góry, iż zostanie męczennikiem. Od każdego z nas życie może kiedyś zażądać, abyśmy wbrew różnym trudnościom trwali wiernie przy Chrystusie. Komunia św. jest pokarmem męczenników. Drzewko jak męczennik Kim są męczennicy? Drugi dzień świąt Bożego Narodzenia – tak go tradycyjnie nazywamy – zawsze wywołuje lekkie zdziwienie. Jest bowiem poświęcony nie tyle narodzinom Pana Jezusa, ile raczej św. Szczepanowi i jego męczeństwu. Taka nagła zmiana – od maleńkiego dziecka w ubogim żłóbeczku, na rękach kochającej matki, do kamieni (…)

Uroczystość Narodzenia Pańskiego ks. Tomasz Opaliński Iz 52,7–10; Ps 98; Hbr 1,1–6; J 1,1–18 W skrócie: Legenda filipińska o dwóch braciach, którzy rywalizowali ze sobą, mając wypełnić pomieszczenie czymś cennym, ukazuje wartość światła, często już przez nas zapomnianą. Mając go pod dostatkiem, często tego daru nie doceniamy. Dlaczego światło jest tak cenne? Daje nam poczucie bezpieczeństwa, daje ciepło, daje życie. Brak światła nie tylko wpływa na pogorszenie naszego nastroju – bez światła wprost zginęlibyśmy. Św. Jan Apostoł, pisząc o przyjściu na świat Jednorodzonego Syna Bożego, pisze o Nim właśnie jako o Światłości, która zstępuje na świat, aby oświecić człowieka. W ten sposób pragnie wyrazić to, Kim jest dla nas Bóg. Światłość prawdziwa