Wyjaśnienie, że w słowach Pana Jezusa „jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem” nie chodzi o nienawiść, ale o to, aby to Bóg był na pierwszym miejscu. Aby Bóg był ponad wszystko.

Ukazanie braku pokory jako anty-postawy chrześcijańskiego życia.

Uświadomienie sobie, że zaproszenie na ucztę w niebie, które Bóg do nas skierował, jest nieustannie aktualne. Uczta w niebie nie rozpoczyna się w momencie śmierci, ale trwa od początku życia na ziemi. Często zapominamy o tym fakcie, idąc przez życie bez wiary w Boga.

Zachęta do życia w pokorze, czyli poznanie i uznanie prawdy o sobie – nie jesteśmy samowystarczalni i potrzebujemy innych ludzi.

Uświadomienie sobie, że świat kieruje się ku zagładzie. Właśnie słyszymy ostatni dzwonek informujący nas o tym, że ostatni czas powinien nas skłonić do podsumowań naszego dotychczasowego życia i jak najszybszej naprawy relacji z Bogiem.

Zachęta do nawrócenia serca, w ciasnych drzwiach nie zmieści się bowiem: pobożność i grzeszność, modlitwa i nienawiść, chodzenie do kościoła i osądzanie innych, mówienie, że się kocha Boga i nazywanie człowieka wrogiem.

Jezus zaprasza nas do przeciskania się przez ciasną bramę do nieba. Zachęta, by uczyć się żyć tak, aby w chwili spotkania z Bogiem nie mieć ze sobą zbędnego bagażu złości, zawiści, pychy, nienawiści…

Pokazanie, jak bardzo potrzebujemy kapłanów i zaproszenie do modlitwy w ich intencji.